jak zatrzymać ataki jedzenia-bulimiczka 17l.

Hej dziewczyny, Od miesiąca prowadzę bloga na temat bulimii. Walczyłam z chorobą 5 lat, nie wymiotuję od 7 miesięcy. Chcialam podzielić się ze światem tym, co przeszłam i pomóc tym, którzy walczą. Jeśli chcecie pogadać, poczytać, zapraszam na moją stronę. Nie mogę zamieścić tu adresu bloga, ale nazwa, to mój nick, bez spacji i blogspot.com Trzymajcie się!

opowiem wam moj a historie , przez 9 lat twierdziłam ze mam ataki , ze nie umiem sobie poradzic, płakałam i tyłłam do 110 kg. wydawałam mnóswto kasy na jedzenie bo prowadziłam tez drogie diety ,ale było mnie stac, byłam u psychologa ale nic nie pomogło, az wkoncu firma meza zbankrutowała, wkoncu kiedy przyszło opamietanie, umiałam sie powstrzymac, gdy miałam wybierac miedzy jedzeniem dla dzieci a dla mnie wybierałam dzieci, nie nie głodowałam ale nad kazda złotówka nad kazdym kesem sie zastanawiałam, juz nie miałam atakow, teraz wiem ze termin objadanie kompulsywne nie istnieje to tylko wymowka dla obzerstwa, jadłam co 3 godz, mało, nie objadałam sie, było mało warzyw owoców serków czy miesa z piersi ale sie starałam, i schudłam 25 kg, dziś jestem inna osoba , podnieslismy sie z finansami, ale jem jak jadłam przyzwyczaiłam sie i jest git, tak ze człowiek musi sie odbic od jakiegoś dna by pomyśleć inaczej , juz wiem wszystko tkwi w głowie,

HEj Dziewczyny :) Ja też potrzebuję Waszej pomocy . U mnie jest tak . Jako małe dziecko byłam normalna , potem przyszła miesiączka i miałam tylko pierwszą a potem brak, lekarz uznał, że to zaburzenia hormonalne i zaczełam brać leki na to ( najpierw antykoncepcyjne potem już sterydy) przy okazji u mn ie w domu zawsze się jadło tłusto i dużo więc stałam się grubaskiem a potem już grubasem. Tata zawsze mówił jak to on nie skonczyłam liceum tata nakazał mi i mamie zapisanie się do dietetyczki i udało się . zaczełam chudnąć ( co rpawda dopiero mnie wiecej po roku od wizyty, gdy endokrynolog zmienił mi leki , ale zaczełam chudnać) schudłam około 50-60 kg ( bo to z wagi 130 kg) i wreszcie poczuyłam się jak pełnowartościowy człowiek , bez tej całej masy tłuszczu ,która mnie okrywała, nie jadłam na diecie słodyczy , ani żadnych napoi słodkich nie piłam, do czasu aż prszyszły świeta, a włąściwie okres przedświąteczny, byłam na uczelni, niestety przez to że spóźniłam się na zajęcia nie zdązyłam zjeść kolacji a potem na zakupach przywitywały mnie przepyszne czekoladki ( a było już po 20) to był 1 raz gdy zwymiotowałam. Choruję już 8 lat... Dopiero jakiś czas temu miałam 1 chłopaka i w ogóle pierwsze doswiadczenia tego typu , było to po kuracji u psychiatry , po lekach . Bez tego nigdy nie odważyłabym się na relacje z mezczyzną . No ale dobrze, koniec już tej spowiedzi teraz do sedna... obecnie mam taki problem, że wymioty już nie dają mi tyle, żeby utrzymać wagę w normie z moich 60 kg zrobiło się 80 , a zaczęło się w zasadzie od tego, że trochę przytyłam a cały czas próbuję zawalczyć z chorobą i uznałam, że jak wróce do prawidłowej wagi to koncze z wymiotowaniem, ale teraz jak na złość czym wiecej o tym myśle tym waga bardziej w górę idzie , chyba to ja sama podświadomie opóźniam wymioty czy też jem rzeczy trudniejsze do zwrócenia, żeby przytyć i mieć wymówke żeby się nie leczeć, nie mogę tak dalej... pytam zatem czy mogę spokojnie zacząć jeść normalnie i często nawet mimo sporej już teraz nadwagi ? czy jeśli zacznę jeść jak każdy normalny człowiek to waga mi tylko pojdzie w góre i jeszcze do 100 kg dobije jak tak dalej pojdzie czy wręcz przeciwnie jak zacznę jeśc prawidłowo to waga pojdzie w doł ? Błągam pomóżcie... ale napiszcie prawdę , a nie to co chciałabym usłyszeć albo wy chcecie powiedzieć, żeby mnie pocieszyć . Pomocy ...