brak dziecka i obawy

Mam 36 lat, zawsze chciałam mieć rodzinę, ale nigdy nie było odpowiedniego czasu na zajście w ciążę. Ciągle to odwlekałam. Rezultat - do tej pory nie mam dziecka. Myślę, ze to już "ostatni dzwonek", ale nadal nie potrafię się zdecydować, boję się, chcę i nie chcę, sama nie wiem. Nie potrafię podjąć świadomej decyzji! :-( Jak to się stało, że "nagle" byłyście pewne, że tego chcecie?

http://www.tinyurl.pl?3rbg4sRm

http://www.tinyurl.pl?3rbg4sRm

mysle, ze jak w tym wieku nie jestes pewna to raczej z tego nic nie bedzie. po co zmuszac sie do czegos na sile. przeciez nie kazdy musi zostac rodzicem

Problem polega na tym, że ja zwykle chcę, a czsem panikuję :-o Oczywiście nic na siłę... Chciałabym się dowiedzieć, czy Wy byłyście zupełnie pewne, że chcecie zajść w ciążę?

ja jestem zupelnie pewna, ze nie chce. tak samo sa kobiety, ktore, az za bardzo chca. wystarczy spojrzec na tematy o staraczkach. tam jest ich na peczki

mama_nie-mama Ile partner chłopak ma lat?

jest troche młodszy ode mnie i pewny, że chce :-o

rozwalacie mnie... :D 35 lat i niegotowa na dziecko. Ja bylam gotowa jak mialam 20 lat:) Jak kategorycznie nie chcesz miec dzieci to nie miej ale jak chcesz to pozno sie obudzilas. I faktycznie to ostatni dzwonek

sorry 36, tym gorzej:o ;)

niektórzy po prostu nie potrafią się zdecydować :) ja też nie planowałam ciąży, ale jakoś starannie też się nie zabezpieczałam :) po prostu tak wyszło z czego jestem bardzo zadowolona :) jakbym miała się z dnia na dzień zdecydować to też bym nie umiała :)

Ja chcialam i sie balam,wiecej jednak chcialam i coz,stalo sie.Po zrobieniu testu i dwoch kreskach juz tylko chcialam:)Nie analizuj tak doglebnie tego wszystkiego,bo ani sie obejrzysz a bedzie za pozno i wtedy dopiero bedziesz chciec.

Dziewczyny, łatwo się mówi! Zawsze byłam w zyciu taka odpowiedzialna, chciałam być pewna, że dziecko będzie miało zapewnioną dobrą przyszłość. Czasem żałowałam, że "nie wpadłam", bo problem by się rozwiązał sam :-o NIvea: dziękuję za te słowa, dodają otuchy, że nie jestem jedyna i dziwna :-)

Też myślę jak moja poprzedniczka, że im więcej będziesz analizowała tym gorzej, zawsze znajdzie się miliony za i miliony przeciw, ale pamiętaj nie da się tak w 100% zaplanować ciążę a przynajmniej niewielu sie udaje, bo jak się w końcu zdecydujesz może się okazać, że przez ładne parę lat bedziecie się starć i co wtedy? urodzisz pa 40? niby się da, ale to ryzyko!!! obawy zawsze są i będą z Tobą chyba do końca życia, najpierw czy to dobry moment na dziecko, potem w ciąży czy wszystko gra i czy na pewno sobie poradzisz z maluszkiem, potem czy dobrze się tą kruszynką opiekujesz, czy z czasem dobrze wychowujesz i w końcu jak dorosnie będziesz się zastanawiała czy na pewno dobrze wychowałaś i co mogłaś zrobić inaczej!!!!!! ale czy to powód, żeby z macierzyństwa zrezygnować, zdecydowanie NIE!!! bo pamiętaj na każdą Twoją łzę przypadnie tysiąc uśmiechów i całusków Twojego dziecka a tego nic nigdy Ci nie zastąpi!!!!!!!!!!!!!

Też myślę jak moja poprzedniczka, że im więcej będziesz analizowała tym gorzej, zawsze znajdzie się miliony za i miliony przeciw, ale pamiętaj nie da się tak w 100% zaplanować ciążę a przynajmniej niewielu sie udaje, bo jak się w końcu zdecydujesz może się okazać, że przez ładne parę lat bedziecie się starć i co wtedy? urodzisz pa 40? niby się da, ale to ryzyko!!! obawy zawsze są i będą z Tobą chyba do końca życia, najpierw czy to dobry moment na dziecko, potem w ciąży czy wszystko gra i czy na pewno sobie poradzisz z maluszkiem, potem czy dobrze się tą kruszynką opiekujesz, czy z czasem dobrze wychowujesz i w końcu jak dorosnie będziesz się zastanawiała czy na pewno dobrze wychowałaś i co mogłaś zrobić inaczej!!!!!! ale czy to powód, żeby z macierzyństwa zrezygnować, zdecydowanie NIE!!! bo pamiętaj na każdą Twoją łzę przypadnie tysiąc uśmiechów i całusków Twojego dziecka a tego nic nigdy Ci nie zastąpi!!!!!!!!!!!!!

:-) dzięki Erka, masz rację z tymi wszystkimi myślami :-D potrafią skutecznie zniechęcić!

mialam 24 lata i wlasnie skonczylam studia, bylismy juz ponad dwa lata po slubie, i byla decyzja , po prostu, albo praca dla mnnie albo dziecko, jasne ze sie balam ale chcialam, udalo sie od razu, urodzilam synka , nigdy nie zalowalam, i dziekuje bogu ze sie zdecydowalam, bo pozniej bylo trudniej, maly ma 3 lata, jest boski coz, zawsze jest niepokoj , lek przed niewiadomym, jak zobaczylam 2 kreski bylam wystraszona moj maz tez, ale potem to sama radosc, nie mysl, widac ze chcesz, bo myslisz, a nie martw sie jesli nie jest ciaza wpadka a jest planowana to zawsze czlowiek szuka za i przeciw, jakbys nie chciala wiedzialabys na 100, sadze ze ty chcesz, :) powodzenia, jesli masz tylko ochote choc odrobine, to dzialaj, nie pozalujesz (no moze pare pierwszych mcy ciazy jak ja, gdy ciagle rzygalam, i tych pare na poczatku po porodzie, jak maly nie spal po nocach :))

Izapodk: Jak przeczytałam, że w wieku 24lat zdecydowałas się na dziecko i pomyślałam o swoim wieku poczułam się staro :-D Ciekawe, czy w ogóle mogę jeszcze zajść w ciązę... :-o

Spokojnie, nie Ty jedyna w tym wieku zaczynasz o tym myśleć. Pierwsze dziecko było u mnie absolutnie nieplanowane. Mialam 29 lat i inne plany. i wiesz co się stało? Nagle moje życie się przewartościowało. Pokochałam być mamą, a moja córka stała się wspaniałym dopełnieniem w moim i męża życiu. Zaczęłam pragnąć drugiego dziecka w wieku 33 lat i...niestety, nie jest już tak łatwo (przynajmniej u mnie). Problem z zajściem w ciążę, poronienie. Biologia robi swoje. Ale się udało. Nie warto czekać. Widać, że myślisz o dziecku - nie zwlekaj. Będzie super.

ja zdecydowałam się na dziecko w wieku 28 lat. szczerze decyzja o staraniu się o dziecko była bardzo spontaniczna, udało się za pierwszym razem. teraz myślę, że gdybym się nad tym dłużej zastanawiała, to bym spanikowała i nic by z tego nie było. ja zadałam sobie 2 pytania. pierwsze- czy chce mieć dzieci. odpowiedz była twierdząca. nie wiedziałam kiedy chciałabym je mieć, ale wiedziałam, że chcę. drugie- czy mój partner jest tym mężczyzną z którym pragnę mieć dziecko. i odpowiedz też była twierdząca. jak po 3 tygodniach zobaczyłam 2 kreski to spanikowałam. popłakałam się. teraz myśle, że była to najmądrzejsza decyzja jaką mogłam podjąć. to bardzo poważna decyzja a wątpliwości są normalne i zdrowe.

tak samo;) wcale nie byłam pewna ani zdecydowana na dziecko, gdy podjęłam decyzję po ponad 7 latach związku o tym by je mieć po prostu - wiek zrobił swoje:D dobijałam 30-ki, a wciąż psychicznie nie byłam gotowa;) wiedziałam, że tak naprawdę nie będę nigdy i mogę to odwlekać w nieskończoność tylko, że za kilka lat może być za późno:O dlatego zdecydowałam się i zaszłam w ciążę na 3 miesiące przed 30 urodzinami;)