Jak znosicie krytykę??

Np od znajomych bezdzietnych na temat waszych metod wychowywania dzieci?? ;)

mowie "pierd****l sie' i juz :D a tak na powaznie to mam najmlodsze dziecko wsrod przyjaciolek wiec one powinny sie wypowiedziec :D

Ja wczoraj po 4 latach rodzicielstwa znalazłam sie w takiej sytuacji i nie wiedziałam jak zareagować... Bez sensu sie tlumaczylam jak jakiś osioł wywołany do tablicy mimo iż uważam ze moja racja na ten temat była słuszna ;). Muszę nauczyć sie jakiejś formulki...

mowie zeby poczekali na swoje potomostwo , wtedy mozemy polemizowac, a tak temat jest dla mnie zamkniety,

a mają ci, którzy nie mają własnych dzieci... Punkt widzenia zmienia się w zależności od punktu siedzenia :)

Gdzies przeczytałam, że jak sie nie ma dzieci, to trzeba sie jak najwiecej wymądrzac na temat ich wychowania, bo nigy później sie nie bedzie takim wspaniałym ekspertem w tej materii. Ja na dziecko jeszcze czekam, ale mam psa. Tez - co sie osłuchałam wspaniałych rad, jak z tym sobie poradzić, a jak z tamtym - od ludzi, którzy nigdy psów nie "wychowywali". Po jakimś czasie parę osob z tego towarzystwa samemu przygarnęło sobie psa i wspaniałe rady sie skończyły, bo sami zaczęli mieć problemy ze swoimi psami. A ja siedze i ciesze miche, bo mam satysfakcję :P Czasem komuś doradzę - w te same słowa, ktore słyszałam od niego samego, mam nadzieję, ze sobie przypomina :P

uważam że ktoś kto nie ma dzieci nie powinien się wypowiadać w kwesti ich wychowania. Nie oszukujmy sę ktoś kto nie ma dzieci nie ma pojęcia o nich i może sobie tylko teorie wykładać a jak matki wiedzą między teorią a praktyką jest ogromna przepaść. A po za tym nikt nie powinien podważać autorytetu rodziców każdy wychowuje jak uważa za słuszne i nikt nie ważne czy ma dzieci czy nie nie ma prawa się wtrącać.

Może i nie powinien, ale jak juz ma taką niepohamowaną potrzebę, to można po prostu wpuscić jednym uchem, wypuścić drugim, a ten niech sie wygada. Po prostu przyjać, że on chce dla nas dobrze i chce pomoc :P

my mamy najstarsze dzieci i 2 - większość znajomych nie ma w cale lub 1 młodsze.... ...mam ochotę powiedzieć "jak będziesz miał swoje to pogadamy" :D ale zazwyczaj powstrzymuje się, żeby nie psuć relacji w duchu się śmieje :D

mówię "co ty możesz wiedzieć" albo "najpier miej dziecko potem pogadamy" :P he nie lubie krytyki,tymbardziej że dobrze wychowuje dziecko ;)

Ja sluchałam rad mojej mamy i wyszłam na tym bardzo dobrze ;) Rad od niedzieciatych raczej nie pamiętam... ale zawsze wpieniają mnie nadwrażliwe mamy, które zwracały mi uwagę, że dziecko mam za chłodno ubrane ( upał ponad 30st moje 3 miesięczne dziecko w samym body śpi grzecznie w wózku, a jej dziecko otulone kocem akrylowym i jeszcze taka ta nakładka na wózek :/ i drze się w niebo głosy paranoja!!).

na krytykę "dla zasady" wzruszam ramionami i olewam od góry do dołu. krytykę konstruktywną staram sie przemyslec.

zazwyczaj odpowiadam : "no tak, masz racje, ty jako doswiadczony rodzic napewno znasz sie na tym lepiej" ;)

nie wierzę że zdrowy normalny człowiek może przykrywać dziecko kocem przy upale 30 st.C. no wierzyć mi się nie chce.. a propos tematu - mnie wpienia krytyka niestety, chociaż tego nie widać, ale już uczę się olewać i coraz lepiej mi to wychodzi