Co z tymi facetami !? poradźcie.

Witam, jestem tu nowa. Postanowiłam napisać, ponieważ porady znajomych w tej materii przestały mnie satysfakcjonować. Liczę, że może pomożecie mi zrozumieć, chociaż, jak to z facetami bywa - pewnie będzie ciężko. ;) Dla jasności, mam za sobą wiele kontaktów z mężczyznami. Poważne związki, a po nich wielkie zawody, ale też przelotne znajomości. Rozczarowania zaczęłam już brać z przymróżeniem oka, można powiedzieć, że przywykłam. W gronie moich znajomych jest jeden kumpel, świetny człowiek. Od zawsze się lubiliśmy i dogadywaliśmy. Lecz ostatnio coś 'zaiskrzyło'. Spotkanie (w większej grupie) przebiegło inaczej niż zwykle. Podrywał mnie cały wieczór, czarował, flirtował. Ewidentnie oboje dobrze się bawiliśmy. Zostaliśmy w knajpie dużo dłużej niż inni, rozmawiając na wszystkie tematy, w tym o relacjach damsko-męskich, przedmiotowym traktowaniu kobiet przez mężczyzn, etc. Wspólny powrót do domu, przytuleni, za ręce, śmiechy, flirty. I namiętny, długi pocałunek na do widzenia. Stwierdził, że już wcześniej widział we mnie kogoś więcej, że jestem świetną dziewczyną, taką, jaką by chciał przy sobie mieć. Wiem, że jest świetnym facetem i nie ukrywam, że mi zależy. Ze świecą takiego szukać. I teraz, jak w każdej pięknej historii, następuje problem. Studiuje w innym mieście. Wziął numer, powiedział, ze niedługo przyjedzie. I od tamtej chwili (od 2 tyg.) cisza. Jako że nie mam w zwyczaju użalać się, 'cackać' i pogrywać, napisałam, ponieważ sytuacja mnie drażniła. Zapytałam czy zamierza być w moim mieście w niedługim czasie. Napisał, że na razie sesja, ale pewnie niedługo będzie a wtedy na pewno da znać. Czy gdyby mu naprawdę zależało, odezwałby się w międzyczasie ? Wiem, że jest z tych niepiszących na komunikatorach/telefonie, ale chociaż by wypadało, prawda ? A może rzeczywiście czeka, aż przyjedzie i wtedy się spotkamy, pogadamy ? Mimo że priorytetowo traktuję siebie i dawno przestałam się przejmować podobnymi sytuacjami z facetami, bo to przynosi tylko rozczarowania, jest mi przykro. Bo naprawdę wiem, ze to świetny facet. Robić sobie nadzieje, czekać aż przyjedzie, liczyć, że coś wyjdzie, a on nie pisze, ale okaże się jak się spotkamy ? Drażnią mnie już te niepisane zasady relacji damsko-męskich, gierki, manipulacje. Nie rozumiem. Może spotkaliście się z podobymi sytuacjami, mężczyznami ? Ja się już pogubiłam.