Kryzys 23-latki

Problem w tym, że nie mam teraz żadnych ludzi, z którymi mogłabym poszaleć. No i nie wiem za bardzo, gdzie takich znaleźć. Wszędzie muszę chodzić sama, ale ileż to można, prawda?

ku.wa - ,,za młodu" czyli wg Ciebie czas młodości nie obowiązuje juz powyżej 20 stki? Ja tam się czuje dalej młoda , nawet młodo wyglądam jak na swój wiek czyli te 23 lata ;) i nie myslę na razie o mężu , dziecku itd . To może za pare lat

a na uczelni nie możesz spróbować z kims nawiązać lepszego kontaktu? poprzez rozmowy.. potem możesz komuś zaproponowac wspólne wyjście albo jak tam już ludzie odpadają to np na jakś kurs się możesz zapisać . Tanca czy językowy , czy aerobic i tam poznać ludzi

Tak.. a niby studia to już czas kiedy trzeba się ,,ustatkować" bo inaczej jest sie lekkoduchem..

To prawda, jestem takim dużym dzieckiem, ale nie zgadzam się, że na studia wygonili mnie rodzice. Poszłam na nie raczej wbrew ich woli, studiuję też kierunek, który wybrałam z czystej pasji. Problem tkwi w tym, że jestem zbyt nieśmiała i na studiach nie nawiązałam żadnych znajomości na miarę tych licealnych.

zbyt nieśmiała.. no to nawiąż nie koniecznie z jakimiś super przebojowymi osobami tylko poprostu zacznij z kimś gadać , jak bedzie sie kleiła rozmowa to częściej.. cos tam możecie pożartować . a potem możesz zaproponować np wspolne wyjście na zakupy żeby ktoś ci coś doradził . a potem to już sie powinno rozkręcić

i pracuj nad ta niesmalością bo to bardzo zycie utrudnia

MOżesz nawet ść do psychologa zeby Ci cos poradził jak pokonać nieśmialość

Lekkoduchem to raczej nie jestem. Chodzi mi raczej o czyste, głębokie relacje z ludźmi, o to, żeby mieć kogoś, z kim mogłabym być w złych i dobrych chwilach. Nie chodzi mi tylko o wspólne wariactwa, ale też o to, żeby z kimś spokojnie spędzić wieczór, podzielić się przemyśleniami, marzeniami.

Wiesz co, próbuję. Czasem nawet z kimś tam pogadam, ale zwykle te znajomości ograniczają się do uczelni. Tylko z jedną osobą miałam okazję się spotkać na gruncie prywatnym.

musisz sie w koncu wziasc w garsc a nie uzalac sie nad soba...

Klamotka proponuje pogaduchy na gg co ty na to??

No i bardzo to przeżywam. Jestem bowiem uczuciową, nieco sentymentalną osobą. Przyjaźń jest dla mnie najważniejsza. Mocno przywiązuję się do ludzi, więc kiedy kontakt się urywa, długo nie mogę się otrząsnąć.

No to zapraszam 2888595.

Super sie czyta Twoje wypowiedzi. Sprawiasz wrazenie bardzo 'ogarnietej' kobiety :-)

Dobrze to ująłeś. Dokładnie, więcej myślę o ludziach niż o sobie. Niestety, okazuje się, że to błąd. Po jakimś czasie każdy idzie w swoją stronę, czy to studia, czy to rodzina, a ja zostaję sama i nie wiem, co zrobić z tą pustką wokół.

Otóż to. Boję się otworzyć, bo boję się być zraniona. Nie umiem już być tak ufna jak dawniej. Z moją wiarą w siebie też kiepsko. Nieraz czuję się jak nikomu niepotrzebny śmieć i tyle.

Dziękuję za propozycję książkową. Zdaję sobie sprawę, że to, że tak jest, to w dużej mierze moja wina. Odczuwam w moim życiu pewne braki i natychmiast chcę je zapełnić obecnością drugiego człowieka. Najlepiej obecnością mężczyzny. Niedawno poznałam pewnego chłopaka, nie mogę przestać o nim myśleć, ale brakuje mi pewności siebie, żeby nawiązać z nim bliższą znajomość.