Aspołeczny chłopak - podobał się wam kiedyś taki?

Wpadł mi w oko taki jeden samotnik, prawdopodobnie introwertyk, no i zastanawiam się jak do kogoś takiego dotrzeć? Próbowałam już kilka razy być miła, pytałam co tam słychać, a on zawsze odpowiadał tak wymijająco. Nie pomagają uśmiechy, życzliwość. Może nie jest wredny, ale pogrążony do tego stopnia w swoim świecie, że sprawia wrażenie osoby, która nie potrzebuje towarzystwa innych ludzi. Niby ma jednego kumpla, z którym rozmawia, ale nie widzę, żeby przejawiał chęć nawiązywania kontaktu z innymi. Ostatnio robiliśmy w grupie pewien projekt i tak się złożyło, że przydzielili go do mojej. Niestety od razu widać było, że nie radzi sobie z pracą w zespole, bo gdy my zajmowaliśmy się projektem, chłopak ten siedział z boku i tylko od czasu do czasu patrzył na to, co robimy, patrząc w jakiś martwy punkt. Tak jest ciągle. Np. widzę go na peronie (dojeżdzamy tym samym pociągiem), no i on też mnie widzi, uśmiecham się na zachętę, ale on za cholerę nie podejdzie. Zrobiłam to kiedyś za niego, ale widać, że był jakiś przybity, gadał tak jakby z przymusu. Czułam się jak intruz.

Ja aspołecznymi gardzę i Tobie też radzę nie angażować się

No tak, ja też zwykle wolę takich nieco pewniejszych siebie, ale tak jakoś się złożyło, że zobaczyłam go pewnego razu na uczelnianym korytarzu i od tego czasu nie mogę zapomnieć. Ma wszystko to, co lubię w mężczyznach, zarówno pod względem wewnętrzynym i zewnętrznym, ale co z tego, skoro jest taki zamknięty w sobie i nie pozwala innym do siebie trafić.

jedynie szczera rozmowa z nim pomoze, bez tego nic nie zdzialasz musisz sie zapytać dlaczego tak nienawidzi ludzi (bo to nienawisc)

Strasznie mi przykro z tego powodu. Nie żeby sobie coś obiecywać, ale myślałam, że chociaż się zakumplujemy, a tymczasem nawet to przychodzi z trudem. Może ma jakieś problemy, nie wiem, ale czemu odrzuca ludzi, którzy chcieliby go poznać?

On chyba się krępuje. Często go obserwuję w różnych sytuacjach i widzę, że nie czuje się zbyt pewnie w towarzystwie. Chyba że jest ten jego kumpel, to wtedy zaczyna gadać jak najęty. W innych wypadkach niestety często siedzi sam i się rozgląda takim wzrokiem, jakby szukał ucieczki.

Pamiętam też jak raz jechaliśmy wspólnie pociągiem. Było nieco miejsca, więc pytam go : "to może usiądziesz?' A on uśmiechnął się smutnawo i mówi "nie, wolę postać na korytarzu". Totalnie mnie zamurowało. Podobnie było jak pytałam go o książkę, jaką czyta, a którą też kiedyś czytałam. Powiedziałam, że nie wciągnęła mnie za bardzo i wymieniłam jeszcze kilka powodów, żeby uzasadnić swoje zdanie, a on spuścił wzrok i powiedział: "no niekoniecznie".

I co ja mam z tym wszystkim zrobić? Widujemy się codziennie, nie sposób go zignorować, więc czuję się strasznie niezręcznie i nie wiem, jak się zachowywać, gdy jest w okolicy.

Miałam takiego kolegę. Potrafił przesiedzieć 20 minut z drugą osobą przy jednym stoliku i ani słowem się nie odezwać. Miał też zabawny zwyczaj nie poznawania ludzi na ulicy, chyba że na kogoś wlazł. Ale kiedyś na bezpośrednie pytanie "Zawsze tak mało gadasz czy po prostu mnie nie lubisz?" odpowiedział najnormalniej w świecie "Mało gadam." Była to najdłuższa wypowiedź jaką udało mi się z niego wyciągnąć... Nawet zapytany o godzinę nie odpowiadał tylko wyciągał komórkę i pokazywał. Znalazłam go na Facebooku, ale nie odpisał na żadną wiadomość, nawet na życzenia świąteczne. Tyle tylko, że dodał mnie do znajomych. Gdyby nie to, że muszę odejść z tamtej pracy, nie poddawałabym się. Tacy ludzie mnie intrygują, ciekawią. Czym on się interesuje, że wypełnia mu to cały świat? Stanęłabym na głowie, żeby się z nim zakumplować. Generalnie chłopak pełen zalet - inteligentny, uczynny, grzeczny. Gdy tylko ktoś się przyzwyczaił do porozumiewania się przy pomocy kilku słów i całej gamy skrzywień, uśmiechów, kiwnięć i innych minek...

A teraz pisze sama z soba chyba się staje taka jak on:(

Zapytaj go bezpośrednio tak jak ja - "Zawsze jesteś taki cichy?". Masz większe pole manewru bo ja swojego kolegi nie zamierzałam podrywać - jednego już mam, starczy mi :) Wiem, że obecność takiej osoby mrozi, bo nie wiesz czy nie przeszkadzasz, nie wiesz o czym mówić, jak on nie odpowiada. Ale nikt nie obiecywał że będzie łatwo ;)

Szkoda że mną żadna nie chce się zainteresować tak jak Wy to robicie,bo ja też taki nie rozgadany,ale na ogół staram się robić trochę inne wrażenie niż jest w rzeczywistości.Co prawda nie wychodzi mi to za bardzo bo jednak nie potrafię rozmawiać z ludzi a z dziewczynami to już w ogóle :(

znam to, tez jestem aspoleczna, nie lubie gadac z ludzmi, nie potrafie tak o dupie i o zupie... i w ogole... dlatego mam dla Ciebie rade jak moglabys (przynajmniej w moim przypadku to zadzialalo) dotrzec do aspolecznika - sprobuj z nim najpierw pisac - maile, smsy, gadu-gadu - w takich sytuacjach latwiej o kontakt bo nie trzeba otwierac buzi i zachowuje sie bezpieczny dystans. A poznie... pozniej zobaczysz :)

No właśnie, mnie też tacy ludzie intrygują. Oczytany, ciekawe gusta muzyczne, literackie, ma swoje zdanie na każdy temat (często mówi na zajęciach), dżentelmen, ale niekiedy za bardzo się wycofuje, na czym moim zdaniem, traci.

Możliwe, że kiedyś strasznie się zawiódł na kimś i teraz nie potrafi się przełamać i nawiązywać nowych kontaktów, jak długo się znacie? Może musi się do Ciebie "przyzwyczaić".

mial cie w dupie i miał racje,jestes kretynka

Isabel - chyba jesteśmy z podobnej glinki ulepione :) Ja o moim koledze nawet tyle nie mogę powiedzieć. Spróbuj do niego dotrzeć. Tacy ludzie maja to do siebie, że jak już ktoś podejmie ten wysiłek to nie żałuje :)

coz to za kretynka zadaje tak głuoie pytania,kto cie wyhodował ty debilko,idz sie rozwal przed tatusiem mala sujo

Nie dziwie sie,tacy jak on ineteresuja sie inteligentymi ludzmi.Nie pustakami:) Spadaj na pryszcza:)POmarz sobie haha

tak,traci,ciebie idiotke:)))M opamietaj sie,jestes [paskudna i głupia,nic dziwnego,ze ma cie w d:)))

Nie mam jego numeru ani maila. Wiem, że ma konto na facebooku, to z niego dowiedziałam się nieco o tym, co lubi, ale też nie wiem, czy byłoby stosowne zaprosić go do znajomych. Boję się, że uzna mnie za natrętną, a ja po prostu jestem ciekawa jego osoby i tyle. Tak, obecność kogoś takiego mrozi. Jak siedział koło nas ostatnio, kiedy robiliśmy ten projekt, to czułam się stremowana, nie wiedziałam, co mówić, no i gdyby nie koledzy, chyba bym się totalnie zacięła.

skoro znasz jego imie i nazwisko, spotykacie sie regluarnie na jakiejs tam plaszczyznie to mozna powiedziec, ze jestescie znajomymi - mysle, ze spokojnie mozesz mu wyslac zaproszenie, pozniej jakas wiadomosc... tylko nie wal do niego tekstami, jak tu ktos radzil, typu " dlaczego milczysz?" "zawsze tak malo mowisz" albo o zgrozo! "dlaczego nienawidzisz ludzi?" aspolecznik jest jaki jest i na pewno nie bedzie mial ochoty sie tlumaczyc komus obcemu i wscibskiemi, po takim tekscie zapomnij, ze sieprzed Toba otowrzy

to czułam się stremowana, nie wiedziałam, co mówić, no i gdyby nie koledzy, chyba bym się totalnie zacięła. - to wyobraź sobie,że tacy aspołeczniacy,nieśmiali - mają tak cały czas,w stosunku do niemal wszystkich ludzi :O ja milcze bo nie wiem co mówić..zacinam sie i nie mam ratunku "bo gdyby nie koledzy"

Dnia 31.03.2011 o 19:39, Gość Bazinka. napisał:

Ja aspołecznymi gardzę i Tobie też radzę nie angażować się

ja tesz tobą gardzę , wypierdalaj ty ...o na drzewo