Za chwilę będę wazyc 70kg!!! :( Jestem chora, nie mam motywacji do schudniecia

:(

hihi a ja jestem chudziutka i chudne wciaz jeszcze bardziej :>

Niech zgadne. Nie od obzarstwa, ale tarczyca albo cukrzyca?

NIe, jestem chora na grype, a walcze z obzarstwem emocjonalnym. uzalezniłam sie od jedzenia. wiem zalosne.

przestan jesc

łatw powiedziec...to nie takie proste, jeszcze gdybym mogła biegac miałabym jakas motywacje a tak to :/ jem ze smutku, z irytacji, kiedy jestem wkurzona, kiedy mi zle, a teraz tym bardziej :(

idz do psychologa

nie da rady, nie jestem w kraju.

sa jakies inne recepty na to?

Nie jestes w kraju? A gdzie? Antarktyda? Jesli mialas na mysli kraj zagraniczny to tam też są psycholodzy. Chyba ze nie znasz języka.

Po prostu nie musisz od razu przejść na najwyższy stopień wtajemniczenia i odżywiać się ekologicznie i chodzić regularnie na fitness. Zacznij od czegoś małego: np. zamiast słodyczy jedz banany. Ktoś powie, że banany są kaloryczne i ciężkostrawne i nie nadają się na odchudzanie, ale banan jest o niebo lepszy od batonika czekoladopodobnego. I ciesz się tym. Zamiast mięsa raz na parę dni ryba lub jajko. Zamiast białego chleba raz na parę dni ryż. Zacznij w ogóle coś robić, a zobaczysz, że będzie coraz łatwiej.

Musisz nauczyć się jeść kiedy jesteś głodna faktycznie, a nie jak do tej pory zajadać smutki i porażki dnia codziennego. Takie przymusowe jedzenie jest niczym innym jak efektem niepokoju, nieumiejętności stawiania czoła życiowym napięciom z którymi spotykasz się każdego dnia. Nie wynika z fizycznego głodu, a z emocji, z którymi nie radzisz sobie. Tu może pomóc psycholog, psychoterapeuta albo twoja własna praca nad sobą, chociaż samemu na pewno jest trudno.

ja się przez takie coś zapuściłam z 70 do 93 kg :/ teraz się odchudzam :/ a trzeba było wcześniej spiąć poślady i wziąc się za siebie