Spowiedz po 8 latach... czy to sie w ogole liczy?

człowiek z natury jest grzeszny i została mu walka z tym grzechem bliżej to wyjaśni ci ten film jak to działa http://video.google.com/videoplay?docid=-6795812944301265419#

http://www.youtube.com/watch?v=m_xIgdEHB8U

Cierhaj, nie wiem, skąd jesteś, ale jeśli masz taką możliwość przejdź się do spowiedzi do Dominikanów. Ja mieszkam w Krakowie i od kilku lat nie chodzę nigdzie indziej. Z tymi zakonnikami naprawdę można porozmawiać, są bardzo "ludzcy", wyrozumiali (co nie znaczy, że zbyt pobłażliwi) i jeśli wybierzesz mniej oblegany termin na pewno możesz liczyć na dłuższą szczerą rozmowę. Mi zawsze spowiedź u nich bardzo pomaga, a mam ze swoja wiarą trochę problemów:)

To chyba bardziej kwestia osobowości niż wieku. U mnie jest 3 księży. Najstarszy proboszcz, sprawia wrażenie, ze tyle już w życiu widział, ze nic nie jest go w stanie zaskoczyć. Najmłodszy emanuje wiara w dobro ludzkie, a grzech jest tylko drobną pomyłką, którą trzeba wybaczyć, aby znów być dobrym. I jedynie ksiądz w średnim wieku wydaje się taki surowy i wymagający.

mieszkam na pomorzu. ale wiecie co im bardziej o tym mysle tym mniej mam wątpliwosci. chyba po prostu musialam sie z tym "orzespac". naprawde jest mi lzej. samo to ze pierwszy dzien nie placze po kątach od rana tylko jestem jakas taka silniejsza, z wiara w to ze bedzie lepiej. oby bylo bo boje sie ze jesli teraz mi nie wyjdzie, znowu zwątpie :(

Kup sobie książke "Jestem z Tobą"

olgiert ___ jesli gdzies się natknę, to chętnie.

możesz przecież powtórzyć spowiedz jeśli nie było tak jak planowałaś i nie powiedziałaś wszystkiego ;)

serce się kraje___ kolejna bylaby taka sama, po prostu stres mnie zjada :/ w zasadzie zawsze tak bylo, od dziecka

po ok.16 latach :-)

i czulas sie podobnie jak ja czy od razu odczulas prawdziwą ulgę? poprawilo sie Twoje zycie?

Przez te lata byłam osobą niewierzącą - ale z pewnego powodu postanowiłam wrócić do wiary (była to moja przemyślana decyzja). Zaczęłam od pójścia do spowiedzi - na pewno się lepiej poczułam, ale bez rewelacji, jeśli chodzi i sam akt spowiedzi. To raczej był taki symboliczny gest rozpoczęcia nowego etapu. Natomiast sama wiara w Boga daje mi bardzo dużo - dzięki temu w ogóle przeżyłam i powodzi mi się dobrze, bo z czym nie umiem sobie poradzić to "zwalam" na Boga, a On już zawsze znajduje rozwiązanie. Teraz tez do spowiedzi chodzę rzadko - raz na rok, dwa..... Wystarcza mi.

jeszcze ci powiem, że to nie była typowa spowiedź, bo klęczałabym przy tym konfesjonale chyba kilka godzin :-) Po prostu poprosiłam księdza o rozmowę w ławce, żadnych formułek nie mówiłam, bo ich już nie pamiętałam, było to późnym wieczorem i siedzieliśmy tam do północy :-D Ponieważ nie wiedziałam jak się spowiadać - to "jechałam" po kolei przykazaniami, no i co tam jeszcze mi się przypomniało.

A ja pierwszy i ostatni raz spowiadalem sie przed pierwsza, jak i ostatnia komunia w wieku 8 lat. To bylo 18 lat temu. Z biegiem czasu wydoroslalem, porzucilem katolicyzm i zyje. Pozdro

Od kiedy dowiedziałam sie ,ze moj ksiadz ktory uczył mnie katechety , mowil ,ze trzeba byc dobrym , kochac ludzi , wierzyc w Boga itp jest pedofilem nie chodze do spowiedzi ,ani do kosciola.

prywatne życie księży. Jestem odpowiedzialna wyłącznie za siebie.

A powinno bo jak ktos sie tego dopuszcza, a potem zeni balachy o moralnosci, to z kims do kogo trafiaja cos jest nie tak

bo muszę polerować bile mojego proboszcza, i ciumkać wiszącą obok paróweczkę z napletkiem.

Jak się ma grzechy, to się czuje taki "ciężar" na sumieniu. Jeśli po spowiedzi się poczułaś wolno, spokojnie, radośnie, tak jakby tych ciężarów już nie było, to zaczy, że spowiedź była ważna, a jak nie to nie. Po tym się poznaje, czy dana spowiedź jest ważna.

nie, nie powinno. W ogóle nie interesuje mnie życie innych ludzi. A jeśli ktoś się wypowiada na jakiś temat i ma rację - to nie interesuje mnie, czy tych racji się trzyma czy też nie.

Jasne ze sie liczy także idź do tej spowiedzi.

ja bylam u spowiedzi po 15 latach i spowiedz zostala zaliczona:FD