Ktoś kto nie zaznał miłości w dzieciństwie nie będzie kochał - to prawda?

Bo jesli mamy osobe X która byla od malego uczona wg nienormalnych zasad ,nie okazywano jej milosci tylko wieczne wymagania to jak moze kogos pokochac? Chyba tylko dla wlasnych egoistycznych korzysci ''udawana milosc'' , bo przeciez tego nie da sie nauczyc.

mozna sie nauczyc kchac ale siebie samego. bo jak nie kochasz siebie to tez nie potrafisz kogos innego. a milosci do samego siebie mozna sie nauczyc, tyle ze wymaga to wiele wysilku...niestety

no wlasnie bardzo mozliwe.. jesli nie doznal w dziecinstwie tej milosci to w doroslym zyciu bedzie jej nie ustannie szukal u wszytskich, ale tak naprawde nie bedzie potrafil nikogo pokochac...

Ponoć się można nauczyć ale ja mam wątpliwości. Taka miłośc nie będzie płynąc z głebi serca tylka będzie wyuczoną umiejętnością. Pewnie psychologowie uważają inaczej ale ja piszę to z własnego doświadczenia.

kochany, a teraz jestem egoistą i olewam całe to romantyczne gówno. I nie ukrywam, jestem z tego dumny.

to moze sie udac ale trzeba miec szczescie zeby w doroslym zyciu spotkac osobe wyjatkowa ktora obdarzy taka osobe wielka miloscia i ja nauczy kochac

Mnie się wydaje, że jednak jak jakiś etap rozwoje w życiu dziecka został zaniedbany to już nie można cofnąc sie i nadrobić straty. Pewnych rzeczy możemy nauczyć się w odpowiednim do tego wieku a później to tylko namiastka, udawanie, naśladowanie.

w rozwoju ... miało byc :-P

Nie będzie juz normalnie kochal , jesli w ogole :O .Taka smutna prawda. najgorsze jest to ,ze coraz wiecej takich ludzi jest :O tylko brać brać i brac :O

Najgorsze w tym jest to, że tacy nie umieją też brać.

Miłość to niestety nie tylko uczucie, a pewien sposób podejścia do drugiej osoby, troska, poczucie obowiązku. Ludzie którym nigdy tego nie pokazano, których nie nauczono kochać po prostu tego nie potrafią. Brak im empatii, zrozumienia pewnych zachowań i z zasady widzą tylko swój punkt widzenia, bo nauczeni są, że tak właśnie się robi.

Fawila Tobie mylą się pewne rzeczy. Troska i odpowiedzialnośc za druga osobę to całkiem inne pojęcia. Do tego nie potrzeba miłości.

Oczywiście, że można się troszczyć nie kochając, nie można kochać nie troszcząc się, wtedy jest się egoistą. Miłość nie polega tylko na samych emocjach, te są z zasady ulotne i nietrwałe jeżeli nie stoją za nimi czyny. Jeżeli ktoś jest egocentrykiem, nie potrafi zrozumieć kiedy kogoś rani, czasami nawet nie zaprząta sobie tym głowy. Jeżeli robi coś "źle" to zachowuje się tak jak wtedy kiedy był mały: ukrywa ten fakt, żeby uniknąć sprzeczki, sam fakt, że rani partnera jest nieistotny.

to raczej działa tak: ktoś od ciebie ciagle wymagał, nie przytulał, nie całował (czyli rodzice). W takim razie ty rzucasz sie na pierwszą osobę, która okaże ci zainteresowanie, jesteś głodny/a miłości. Niestety, trafiasz cześto na skurwiela, który wykorzystuje twoje uwielbienie. u mnie tak było. Chcialam miłosci za wszelką cenę, zemsciło się to na mnie. treaz mówię jak Markowska "mówia, ze miłosc wiecznie trwa, to niech trwa beze mnie".

z brakiem milosci w dziecinstwie jest troche tak jak z sytuacja kiedy dziecko bylo bite lub wykorzystywane seksualnie , w wielu przypadkach postepuje pozniej tak samo

Prawda. W najlepszym wypadku będzie mieć nierealne oczekiwania i w okrutny sposób wypróbowywać drugą stronę... (vide: kobiety bez tatusia - nie pytać, SPIERDALAĆ!)

to raczej działa tak: ktoś od ciebie ciagle wymagał, nie przytulał, nie całował (czyli rodzice). W takim razie ty rzucasz sie na pierwszą osobę, która okaże ci zainteresowanie, jesteś głodny/a miłości. Niestety, trafiasz cześto na sk**wiela, który wykorzystuje twoje uwielbienie. u mnie tak było. Chcialam miłosci za wszelką cenę, zemsciło się to na mnie. treaz mówię jak Markowska "mówia, ze miłosc wiecznie trwa, to niech trwa beze mnie podpisuje sie pod ta wypowiedzia - u mnie bylo dokladnie tak samo, zero czulosci od rodzicow tylko mega wymagania i potem zainteresowal sie mna mezczyzna (zonaty), mozecie sobie tylko wyobrazic jak to przecierpialam.

nieprawda ja jestem taka osoba i potrafie prawdziwie kochac u mnie zaszedl proces odwrotny do tego, o ktorym mowisz- poniewaz w domu byl chlod i przemoc, stworzylam sobie pewne wyobrazenia i zasady, zeby nie zwariowac- wiare w milosc na przyklad i potrafie kochac, jestem czula

oczywiscie to roznie przebiega u roznych ludzi ostatnio spotkalam naprawde okropna osobe, egoiste strasznego, mowil, ze mial w domu pieklo- no i niestety ma zryty beret, nie potrafi kochac (moze za duzo tych reakcji obronnych sie nalozylo i nic nie przebuje tej skorupy)

Temat który poruszacie jest bardziej skomplikowany ale żaden z was go nie określa nie wynosi wnioskow ale go nie analizuje. Ale przeciez już w samym tytule tego tematu jest jego podklad, odpowiedz. Jest dużo osób w Polsce i na świecie, które mniej lub wiecej walczą ze swoimi i obcymi uczuciami do siebie i drugiej osoby. Wiele psychologów zajmuje się tym i podobnymi tematami. Ale żaden nie ma recepty na uzdrowienie. Problem leży w tym uzdrowienie jest bardzo indywidualne i wymaga bardzo dużej wiedzy o osobie leczonej. Moim zdaniem jest najlepszym sposobem na "uleczeniem" jest ta najbliższa osba która ma bardzo dużo cierpliwości, zrozumienia i własnej miłości. Pozdrawiam