Mam tego wszystkiego dość!

Wkurza mnie wszystko! Jestem jedynaczką. Miałam mieć rodzeństwo, ale moja mama poroniła. Ojciec jest alkoholikiem. Mama - z nią nie mogę rozmawiać na pewne tematy. Nie mam nikogo bliskiego. Poza tym zawiodłam się na tylu ludziach, że już nikomu nigdy nie powierzę żadnego swojego sekretu ani nie wyznam nic. Myślałam że mam przyjaciółkę - niestety. Przyjaciółka która obgaduje nie jest przyjaciółką. Tak samo z koleżankami. Wszystkie na wszystkich gadają (w tym na mnie). Albo np. dzisiaj nie wstawiły się za mną, gdy inna się ze mnie naśmiewała. Jeszcze się śmiały. Najgorsze było to, że jakaś (za przeproszeniem) s**ka przyczepiła się do chłopaka w którym się zakochałam (z wzajemnością). Przez nią, on się we mnie odkochał. Nie wiem już co robić, z kim rozmawiać... Wiem że za parę lat będę miała nowych towarzyszy, ale póki co uważam że zupełnie nie pasuję do moich ówczesnych znajomych. Może wiecie co mogę porobić żeby się podnieść na duchu? Jakieś słowa otuchy? (P.S. Nawet nie wiecie jak często sobie wyobrażam jak morduję jakiegoś znajomego. Chyba jestem psychopatką...)

yyy ... to ja sie boje teraz napisac, zeby nie zostac Twoim znajomym ... i zebys mnie nie zamordowala ;) Z kim porozmawiac? Rozmawiaj "ze soba" :) Albo pozwol zyciu ... sie toczyc, ojciec alkoholik pewnie sprawi, ze zamkniesz sie w swoim swiecie, dzieki czemu rozwiniesz w sobie umiejetnosci analizy i bedzie Tobie latwiej w przyszlosci, bo bedziesz kierowala sie umyslem ... a nie uczuciami. Niestety to ma tez swoje zle strony, bo bedziesz ciezko obracac sie wsrod ludzi, ktorzy kieruja sie instynktami, np. kolezanki.

@DeMorai Tym dobrym znajomym raczej bym nic nie zrobiła :)