bulimia

jednego dnia jestem szczęśliwa, drugiego myslę o samobójstwie, płaczę bez powodu, by za chwilę śmiać się do łez, mam dosyć własnego, niespokojnego życia...jednego dnia kocham męża, drugiego dnia go nienawidze. Nie wiem co się ze mną dzieje.

sie klania. co z ta bulimia?

idz do psychologa, moze nawet na leczenei zamkniete - sam asobie nie poradzisz, a tylko pograzysz swoj stan

sama nie wierzę, że jestem chora...ale widzę, że nie mam wyjścia, sama nie dam rady...z drugiej strony tak strasznie sie wstydzę, że muszę prowokować wymioty, wstydzę się, że mąż ma przeze mnie kłopoty, że musi znosić moje zmienne nastroje, płacz

Z bulimią (zaburzenia łaknienia - jedzenie i wymiotowanie/przeczyszczanie) nie ma to nic wspólnego. Masz raczej depresję dwubiegunową (czyli właśnie huśtawki nastroju - od radości po totalne doły). Jeżeli stosujesz hormonalną antykoncepcję to może ona jest przycyzną - zmień tabletki. Jeżeli nie - idź do psychologa. Nielekceważ objawów, mogą poważnie utrudnić życie. Im dłużej będziesz w takim stanie bez fachowej pomocy, tym trudniej potem będzie ci przyznać się do problemu i skutecznie go zwalczyć.

tabletek nie stosuję, całkiem mozliwe, że mam depresję, jednak myslałam,że moje zachowanie ma zwiazek z bulimią, a czy bulimia jest chorobą psychiczną??