Księżniczka Inge

Serial argentyński opowiada o miłości skandynawskiej księżniczki Inge i posiadacza ziemskiego Jose. O miłości wielkiej i pięknej, ale i bardzo trudnej. Ich miłość dokonuje wielu zwrotów - od rozstań po romantyczne powroty. Aktualnie godzą się w pięknej rezydencji kraviedo. A ogólnie bardzo ładne widoki, latynoskie rytmy, piękna aktorka. Takie lubię :)

Tak, oglądałam jakieś dwa miesiące, potem wyjechałam i wątek mi się urwał. Ale rzeczywiście bardzo wciągająca miłość. W zasadzie niby cały czas to samo: miłość, wyznania, spotkania, ukrywanie się (obydwoje mają swoich przeznaczonych przez środowisko przyszłych małżonków), kłótnie i godzenie się. Wszystko to jednak dobrze podane i ta miłość, nie wiem czy w rzeczywistości takie się zdarzają. Serial szedł ponad rok i ta miłość tyle miała: od jesieni do wiosny. I nie nudziło się to. Stawało się coraz namiętniej. Fajne.

:) :) :)

Już 22 i cisza nocna, może jutro opowiem fajną historię z tego serialu. Dobranoc :)

Tak, to rzeczywiście świetny serial, oglądałam wszystkie odcinki. Z zapartym tchem śledzę losy tej pary, księżniczki Inge i jej ukochanego Jose. Piękna para. Zgodzę się, że ich miłość jest niezwykła, silna, namiętna, wielka, prawdziwa, ponadczasowa, niepowtarzalna. W ostatnim odcinku księżniczka Inge pojechała na zakupy, zajęło jej to bardzo dużo czasu. Chciała coś kupić do swojej rezydencji, objeździła wszystkie sklepy, a i tak nie znalazła tego, co chciała kupić. Przez cały ten czas była myślami z Jose, ze swoim jedynym Jose, jedynym mężczyzną, którego prawdziwie kochała, wielką miłością. Była rozdrażniona, że nie może się z nim w żaden sposób skontaktować. Chciała jak najszybciej uciekać ze sklepu, ale niestety nie było to takie proste. Po drodze wstąpiła jeszcze do swojej rodziny, aby się z nimi na chwilę zobaczyć. Cały czas patrzyła na zegarek, czas płynął nieubłaganie. Nie chciała, aby Jose się martwił, zachodził w głowę, co się z nią dzieje. Jak tylko przekroczyła próg swojej rezydencji rzuciła wszystkie torby i pobiegła, aby dać o sobie znać. Chciała, żeby był spokojny, miał pewność, że wszystko jest w porządku, że o nim myśli. Myśli, bez chwili przerwy. Bardzo za nim tęskniła.

Inge nie ma zegarka :) Z tego co pamiętam, nie lubiła nosić zegarka. Może patrzyła na komórę, taką królewską, z monarszymi insygniami i dzwonkiem tora-tora. Ale może się mylę :) Wiem, że Jose zawsze bardzo się cieszył, jak Inge znalazła sposób na kontakt z nim, jakimkolwiek kanałem. Jeden znak jest czasem ważniejszy, niż całe elaboraty nie w czas. I Jose tak odebrał sygnał od Inge, mimo, że pozamykał już wszystkie okiennice i wybierał się na odpoczynek. :)

Nie popuśćcie w majty.

taaa, kaskadą w majty pierdoło

Tak, to prawda Inge nie ma zegarka, znaczy jakiś tam ma, ale nie nosi. Jednak jakoś sobie radzi z odmierzaniem czasu, kiedy umówi się z Jose, to zawsze jest na czas. Na swoją książęcą komórę też nie patrzyła, bo zostawiła ją w swojej rezydencji. Tak naprawdę wcale jej nie potrzebowała, bo z wyjątkiem swojego ukochanego Jose nie miała potrzeby się z nikim kontaktować. W sklepie nie mogła się na niczym skoncentrować, chciała jak najszybciej wracać, wiedziała, że Jose sprawdzał wszystkie kanały łączności. To było dla niej najważniejsze. Była bardzo szczęśliwa kiedy po powrocie odebrała od niego wiadomość. W każdej komórce swojego ciała czuła wielką miłość do swojego ukochanego Jose.

Fajna scenka. Jose i Miracea pojechali wieczorem do jednej z nieruchomości w Kraviedo, przyjeżdżali jacyś ludzie ją oglądać. Jose przez cały czas zastanawiał się, czy nie zostawili z Inge jakiegoś śladu, jakiejś rzeczy Inge, która zwróciłaby uwagę Miracei. Z waleniem serca otwierał drzwi, potem nerwowo pobiegał po pokojach. Ale nic nie znalazł, wszystko było w porządku. Uff, odetchnął Jose. Uff.

A tak, ta Miracea, tej aktorki to akurat nie lubię, jakoś działa mi na nerwy. Kiedy obejrzałam pierwszy odcinek i ją zobaczyłam, to od razu wiedziałam, że będzie mnie drażnić. Zazwyczaj wychodzę do kuchni albo na siusiu kiedy są z nią sceny. Akurat przeoczyłam tę scenę kiedy Jose pojechał z nią do Kraviedo. Ogólnie to nie lubię ich razem oglądać, wolę kiedy Jose jest z Inge. Aż miło popatrzeć.

Hmm, no tak, rozumiem to. Każdy ma swojego ulubionego i antybohatera. Rudolf też nie jest fajowy. Tak to już jest w tym serialu. Najlepsi są Inge i Jose, potem długo, długo nikt. E tam, jak dla mnie Inge jest naj naj, the best. Śliczna i wdzięczna. Taką żonę chciałbym mieć. Z taką żoną, ehh..

Masz rację principe Kraviedo, Jose i Inge są najlepsi. Lubię na nich patrzeć, a szczególnie na Jose. Tak, zgodzę się, ta aktorka grająca Inge jest ładna, ale to Jose zwraca moją uwagę. Bardzo mi się podoba ten aktor. Przystojny, czuły, zabawny, mój typ mężczyzny. Gdybym miała takiego męża, to dużo podróżowałabym z nim pociągiem, chodziła do kina na bardzo późne seanse albo leżała z nim na kanapie wpatrując się w jego oczy i szepcząc mu do ucha różne rzeczy...Z takim mężem robiłabym wszystko...

Tego dnia Jose musial wyjechać na przyjęcie do znajomych plantatorów kawy. Wyjeżdżał wczesnym popołudniem. Wiedział, że będzie stale myślał o Inge i w drodze i na przyjęciu. Miał nadzieję, że Inge będzie także o nim myślała. Jose postanowił, że jakoś spróbuje się skontaktować z Inge. Wieczorem jej coś napisze. :)

At the end of a long, long day There is not much more to say then love I'm so glad I met you

Księżniczka Inge będzie myślała o Jose przez cały czas. I będzie czekała aż wróci i się do niej odezwie. Będzie czekała i tęskniła, nie lubi tych dni kiedy nie widzi się ze swoim ukochanym Jose. Ma nadzieję, że ten czas rozłąki szybko minie i znów się spotkają, aby cieszyć się swoją piękną miłością. Księżniczka tak bardzo kocha swojego Jose. Ich związek to miłość i namiętność w najczystszej formie, bez żadnych domieszek. Jak szlachetny metal.

Moje ulubione odcinki to kiedy Inge i Jose godzą się po wszelkich kłótniach czy dłuższych okresach niewidzenia. Spotykają się w posiadłości Jose, gdzie być razem bardzo intymnie, zapomnieć o wszystkim, żyć dla siebie, dzielić się wszystkim, spędzać razem czas, żyć swoją miłością. Najbardziej lubię te odcinki kiedy księżniczka Inge przytula się do swojego Jose, delikatnie muska jego usta, a on odwzajemnia jej pocałunki. Inge czuje ciepło jego ciała, zapach jego skóry i czuje się wtedy bezpiecznie. Wie, że Jose jest i bardzo ją kocha. Wie, że będzie zawsze. Potem chwilę rozmawiają, po czym zaczynają się namiętnie całować. Zawsze mam gęsią skórkę kiedy oglądam te sceny, jest w nich tyle namiętności. Bardzo romantyczne są też te sceny kiedy zalega między nimi cisza, patrzą sobie w oczy, tak poważnie, a zarazem z takim pożądaniem, które można dostrzec w ich oczach, w ich rozszerzonych źrenicach. Mmmm....

Jose wrócił z przyjęcia. Trochę zdegustowany, bo wśród gości miał tylko jednego rówieśnika, reszta gości to ludzie młodsi o 10 lat. Niby wspólny język, ale jednak i sposoby upraw kawy i podejście do biznesu zupełnie inne. Tak czy inaczej wypili kilka beczek wina, trochę pożartowali, zjedli sawannowe wiewiórki z pieca i porozjeżdżali się do domów. Jose postanowił napisać maila do Inge, że jest i myśli o niej i kocha bezgranicznie. Że bardzo tęskni. Wiedział, że pora jest późna i Inge pewnie wybrała się gdzieś, aby się rozerwać. Ale co mu tam, pisze bo chce. Może Inge odbierze tę informację później. To też dobrze....

Jose czuje się bardzo źle, te dni rozłąki z Inge, to czas bardzo trudny dla niego. Jose wie, że nie ma wpływu na to, co Inge robi, w jakim stopniu zażyłości z Rudolfem spędza czas. Jose dużo o tym myśli i wyprowadza go to z równowagi. Miota się po Kraviedo. Ciska gromy, wychodzi na dwór by owiał go chłodny wiatr. Jednak nic nie pomaga. Wie, że to irracjonalne, ale tak czuje i albo nauczy się z tym żyć, albo spali napalmem całe Oviedo. Nic nie może ugasić jego cierpienia.

Inge nigdzie się dzisiaj nie wybrała, nie miała na to najmniejszej ochoty, wolała zostać w swojej rezydencji i czekać na wiadomość od ukochanego Jose. Nie mogła żyć bez sprawdzania ich kanału łączności. Wszelkie sklepy, miejsca, gdzie byłaby daleko od swojej rezydencji, nie wchodziły w grę. Kontakt z Jose był ważniejszy niż wszystko inne. Zaprosiła rodzinę do siebie, ugościła ich, porozmawiała, pośmiała się. Jednak Jose był w jej myślach przez cały ten czas. Jej przystojny Jose. Przypomniała sobie ich spotkanie, pełne miłości i namiętności i poczuła, że mimo wszystko, to prawdziwy skarb. Bardzo tęskniła. Dzień bez Jose był dla niej dniem straconym, kiedy celem jej wszystkich działań było zabicie czasu. Jose był daleko, a jednocześnie tak blisko niej. Tuż obok. Przy niej.

Zbliżała się godzina policyjna w okręgu Kraviedo, w której wyłączano prąd. Jose zastanawiał się co napisać Ukochanej Indze. Przychodziły mu na myśl same smutne lub wściekłe słowa, tak bardzo był zazdrosny w tym momencie. A to uczucie rozrywało mu klatkę piersiową. Zaczął redagować maila, skasował. Potem drugiego - też nie tak. I trzeci się nie nadawał. Postanowił zatem napisać: kocham Cię, dobranoc.

Inge całe popołudnie czekała na wiadomość od Jose, wiedziała, że pojechał na przyjęcie, powiadomił ją o tym, więc się nie martwiła. Była pewna, że o niej myślał, czuła to, ona też przez cały ten czas o nim myślała. Czekała wytrwale i cierpliwie mając nadzieję, że będzie w dobrym nastroju kiedy wróci. Wysłała mu wcześniej dwie wiadomości, aby był spokojny i nie miał żadnych wątpliwości, że Inge jest, czeka i nic złego się nie dzieje. Tak bardzo chciała na wszystkie sposoby pokazać mu, że tak właśnie jest. Nie chciała, żeby się denerwował, nie miał też o kogo być zazdrosny, bo Inge pół dnia spędziła z rodziną. Cały wieczór też spędziła sama, bo Rudolf na szczęście poszedł spać. Był tylko ON - Jose - miłość jej życia.

:))

Jose próbował nazwać ten związek. Doszedł do wniosku, że ich wzajemna wiedza o życiu ukochanego jest taka, jaką ta druga strona przekaże. Jeśli chce o czymś mówić, coś opisywać, to taką wiedzę ma ukochany. Jeśli nie chce, to albo nie powie, albo skłamie. Owszem, znają siebie już bardzo dobrze. Ale to tylko 1/10 ich życia. Pozostałe 9/10 jest zamknięte w opowieściach lub ich głowach Trochę to smuci Jose. Tak ważna jest wzajemna szczerość i wiara (zaufanie), równie ważna jak ich miłość. W przeciwnym razie ich związek to typowa relacja kochanka - kochanek. A tego Jose nie chce.

Inge bardzo lubiła samotne wieczory kiedy nikt jej nie przeszkadzał i mogła oddać się rozmyślaniom o swoim ukochanym Jose. W takich chwilach mogła go sobie dokładnie wyobrazić, usłyszeć jego ciepły głos, poczuć dotyk jego dłoni na swojej skórze. To było dla niej bezcenne - te wszystkie myśli i marzenia związane z nim, mężczyzną, którego kochała bezgranicznie, o którego chciała się troszczyć i uszczęśliwiać go jak tylko mogła. Jose nie musiał być zazdrosny, nie miał żadnego rywala na polu walki, żadnego. Jej serce należało w całości do niego, choć on czasem nie był tego świadomy i wpadał we wściekłość, niepotrzebną wściekłość. Marzeniem Inge było, aby w tych właśnie chwilach przytulić go bardzo mocno, tak, aby czuć bicie jego serca, spojrzeć mu w oczy, w oczy, które tak bardzo kocha, i zapewnić go, że jest tylko ON, on jeden i nie ma nikogo więcej.

Ale nawiedzone towarzystwo,pewnie chciałybyście być taką Inge co nie? :D:D:D

ksiezniczka minge :)

Inge też nie chciała takiej relacji, te 3 składniki - miłość, szczerość i zaufanie, były dla niej tak samo ważne jak dla jej ukochanego Jose. Było to dla niej tak bardzo ważne, bo traktowała go jak swojego męża. Jak kogoś, komu może wszystko powiedzieć, bez skrępowania, bez owijania w bawełnę, komu może powierzyć wszystkie swoje sekrety.

:)

:)