Moj cel: W wieku 25 lat wyprowadzic sie od rodzicow. Realne?

Dzis stuknely mi 23 lata, koncze studia i w ten melancholijny dzien uswiadomilam sobie ze dorosle zycie juz sie zaczelo :( Wiele moich rowiesnikow mieszka samych w miastach gdzie wyjechali na studia, niektorzy juz maja dziecko, a ja ciagle zyje jak za licealnych czasow. I nie pracuje. Moj cel to do 25 r.ż. znalezc prace, zrobic prawo jazdy, kupic uzywane auto, uzbierac na koncie troche pieniedzy, wyprowadzic sie od rodzicow. Uwazacie ze jest to do ogarniecia w ciagu 2 lat?

ja uciekłam jak mialam 23

Cel osiągalny...ale też tak bardzo nie porównuj się do innych, większość wyjeżdża po po prostu musi, pochodzi z mieścin i jak chce studiować, to po prostu musi wyjechać, dzieci w wieku 23 lat, to najczęściej z wpadki :D

realne wszystko przed Tobą uśmiechnij się :)

I to Ty jesteś normalna jeśli studiujesz dziennie, to właśnie nie powinno się pracować i tak powinno być, teraz jest wszystko na opak :D

Wiekszosc osob ktore wyjechaly na studia dostaja pieniadze od rodzicow na mieszkanie i zycie, ale jednak jest to zmiana i pewnego rodzaju samodzielnosc. Tak jak wyjechanie za granice i ukladanie sobie tam zycia. Rowiesniczkom mamom nie zazdroszcze, ale podziwiam ze daja rade, ze wychowuja dziecko i jednoczesnie studiuja lub pracuja. A ja majac mozliwosci nie robie nic w kierunku usamodzielnienia sie, jednoczesnie marzac o mieszkaniu na swoim, jakby wszystko o czym pomysle mialo zleciec mi z nieba. Na pierwszy ogien znalezc prace i zaczac kurs na prawko po obronie :) Dobrze ze mozna placic w ratach.

Wszystko rozbija się o znalezienie dobrej pracy, ewentualnie hojnego wiernego sponsora.

A jakie studia wlasnie konczysz? Bo jesli jakis chujowy kierunek typu pedagogika, to bedzie ci ciezko spelnic swoje plany.

Najfajniejszą sprawą w wieku 20 lat w mieszkaniu poza domem jest duża swoboda ;) z resztą gorzej, bo trzeba sobie żarełko skombinować, wyprać, ogarnąć swój kąt ;)