Chcę znów mieć anoreksję :(((( załamka

Byłam taka chuda i przytyłam. Nie do jakiejś strasznej wagi, do normalnej. Ale dziś bylam na uroczystości rodzinnej i kurde, no, moja siostra wygląda lepiej ode mnie, ja się czuję naprawdę grubo. Poza tym znów wszyscy mnie traktują jak grubasa którym byłam kiedyś. Patrzą na mnie stereotypowo. Znowu moja siostra jest ta lepsza, ładniejsza, CHUDSZA. a ja taki słoń. chcę znów przejść na dietę. tak bardzo tego chcę. było mi z tym bardzo dobrze. od jutra ją zastosuję. będzie mnie znów mniej i mniej.... Dodam tu, że nie jestem rozkapryszoną nastolatką, bo lat mam ponad 20. Ale anoreksja w głowie wciąż siedzi...

ile wazysz, jaki wzrost? a siostra?

pokaz fote albo chociaz podaj 'wymiary'

ile ważysz i jaki masz wzrost?

Pogięło Cię

Mam 175 cm i ważę 42 kg :o

idiotka!

To może w pierwszej kolejności kup sobie trumnę ?

i tu jest sedno : anorektyczki mają się za lepsze od innych , bo potrafią nie jeść , jedzenie to według nich czynność pospólstwa i chołoty

60/40/64

Oni wszyscy wpieprzali schabowe, a ja na nich patrzyłam litościwie.:o

To ciężka choroba psychiczna prowadząca do śmierci. Takich ludzi i kobiety powinno zamykać się w pokojach wykładanych gąbką.

co ty pieprzysz, chucherko jesteś, byle wiaterek cie przewróci

ty to powinnaś przytyć ze 20 kilo...

Nie podszywać się. Mam 157 cm i ważę 50 kg Moja siostra ma 10 cm więcej, je ile chce i waży tyle co ja :( CO by nie zjadła to nie utyje, a ja od razu przybieram na wadze chociaż jem od niej z pięć razy mniej. to niesprawiedliwe.

tak dochodzę do wniosku kobity ze cześć z was ma nie równo pod sufitem... Ja tez.... bo kocham anorektyczke do dziś mimo że jej nie ma obok mnie. Z anoreksji walnęło jeszcze lepiej na główkę i chyba dziś nawet mnie nie pamięta. A tu kolejna mądra która chce być naj... i mimo że facet będzie ją kochał ona nie bo musi być tak jak ona chce... nigdy was nie zrozumie

hahahahahahaa 4/10 :D:D:D

kuźwa wszystko mi sie przypomniało :( Kończę z tym forum. 3 lata jej nie widziałem albo 4 a tu nagle prach. Tylko jedno pytanie mi do głowy przychodzi. Czy jeśli masz ( miała byś) faceta zakochanego w tobie po uszy. Któremu naprawdę się podobasz. Nadal chciała byś się odchudzać ?? Nigdy nie zrozumie tego świata. W reklamowce rozmów w toku było o gościu przy którym była dziewczyna w czasie amputacji nogi a gość ją rzucił. Albo tak jak mnie nie dzwoń do mnie ... i tyle 0 słów zero czegokolwiek. Dochodzę do wniosku że ludzie to jebane kurwy i pasożyty.

''Dochodzę do wniosku że ludzie to j**ane k**wy i pasożyty. '' :o:o:o

Jakbym miała faceta zakochanego we mnie tak prawdziwie i poważnie, to jestem pewna, że podjęłabym decyzję o tym, że chcę z tym skończyć. Nie ma czegoś takiego, że przestałabym się odchudzać. Nie można się po prost "przestać odchudzać". Gdyby było można to zrobiłabym to już teraz. Ale wyobraź sobie, że nie jadłam normalnie ponad dwa lata. Jeżeli już to nie taki normalny posiłek jak wszyscy, tylko tak z półproduktów. Dawało mi to taki rodzaj bezpieczeństwa psychicznego. I postaw się na moim miejscu. Gdyby Ci ktoś kazał nagle z dnia na dzień jeść trzy razy tyle co do tej pory. Dałbyś radę? Poza tym takie "odchudzanie" wchodzi w krew. To już nie jest dietą a sposobem na życie. Dlatego mówię, że gdyby mnie poprosił o to ktoś we mnie zakochany, to tak, próbowałabym z tym skończyć na serio i bez oszukiwania. Wiedziałabym, że wtedy to ma sens.

Wiesz co zabij się

ty masz anoreksję. anoreksja nie polega na określonej wadze.... To choroba psychiczna. Manifestuje się włąśnie złym samopoczuciem, niską akceptacją i nieuzasadnonym krytycyzmem jeśli chodzi o wygląd. Masz normalną zdrową wage, wyglądasz dobrze, a mimo to chcesz byc chudsza. pora do psychiatry.

kup sobie bakcyla tasiemca i masz taki sam efekt a dodatkowy plus to mozesz jesc ile dusza potrzebuje ...przez jakis czas oczywiscie ;)

Muszę Ci powiedzieć, że ja też chorowałam na anoreksję. I do tej pory choruję mimo tego, że niestety ale mama oddała mnie do szpitala psychiatrycznego, przytyłam tam z 35 na 42 kg. Odkąd wyszłam ( a byłam tam półtora miesiąca) jem. Ale naprawdę jem. Na początku znowu byłam radosna, zaciekawiona światem, były to wakacje i chciałam z nich czerpać. Dopowiem także, że mam 15 lat i 164 cm. Sama z własnej woli przytyłam do 46/47 kg. Niestety moja choroba zaczęła się od tego, że koleżanka z klasy nagle schudła, miała płaski brzuch, wklęsły moge nawet powiedzieć, a kiedyś była gruba, miała nadwagę. Chciałam też być taka chuda, konkretnie chodzilo mi o brzuch, chciałam, aby moje kości biodrowe mi wystawały, żeby też był wklęsły. Udało się. Niestety poelciala też twarz, obojczyki i nogi, które stały się patyczkami. Byłam zadowolona, niestety szkoła zainterweniowała. No i zaczął się rok szkolny. Zauważyłam, że ona dalej jest taka chuda. I znów się zaczęło, niby ograniczanie jedzenie, a raczej próby, ciągłe ćwiczenie. Chcę również znów być "motylkiem", niestety to rujnuje moje życie, mieszkam 3 min od szkoły i na przerwach przychodzę do domu żeby ćwiczyć, po lekcjach wieczorem rano! Nie mam już sił, ale chcę znów tak wyglądać. I mimo tego że koleżanka waży więcej ode mnie to ja uważam że jestem grubsza. Chcę być znowu taka jak wtedy. I jak już uda mi się zjeść tylko te 1200 kcal na dzień to i tak za kilka dni mam napady obżarstwa. Chciałabym, aby wszystko było jak wtedy sprzed okresu szpitalnego, gdy byłam taką drobną, wychudzoną dziewczynką.

jak but gumowy glupie dzifffki anoreksje wywoływać żeby mieć płaski brzuch i komu to .. lepiej od razu zdechnijcie z głodu