Co robi kochanka która pośrednio rozbiła rodzinę?

Jak sobie z tym radzi? Jeśli któraś z was była w takiej sytuacji ... Czy obleciał was strach czy byłyście szczęśliwe? Czy facet był załamany czy odetchnął? Jak potoczyły się wqasze losy? Zbieram materiał, pomóżcie. A może przy okazji wywiąże się fajna dyskusja i będzie z czego czerpać.

Proszę o pomoc, muszę coś udowodnić kumpeli. Ale na prawdzie tak obiecałam.

no dzięki za dosadną treść, ale to na nią nie podziała. A ja nie chcę kopać leżącego. Powiedziałam, uczciwie zbiorę statystykę, materiał, jak to się zwie, wszystko jedno.

No ludzie pomóżcie. Historiami z życia.

14:01 [zgłoś do usunięcia] czy miłość nie ma nic wspólnego z odpowiedzialnością? 14:09 [zgłoś do usunięcia] pierwsze słyszę? w dzisiejszych czasach... miłość nawet "nie leży" koło odpowiedzialności Każdy robi co chce. Kocham go/ją to go/ją biorę! A to że ma żonę/męża, dziecko/dzieci w ogóle nie ma znaczenia. Chcę i już! I moje ulubione teksty: Życie jest zbyt krótkie, żeby... itp. Gorzej jak ktoś nam tak zrobi... 14:20 [zgłoś do usunięcia] czy miłość nie ma nic a moje ulubione to " tkwienie w związku"( zazwyczaj to zwykłe życie i dorobiona ideologia do romansu) "szczęśliwy rodzic - szczęśliwe dziecko"( jako argumentacja rozwodu dla kochanka) a już bawi mnie do łez jak ktoś pisze że biorąc ślub był niedojrzały/ niedojrzała- ja nie wiem - do siedemdziesiątki Ci ludzie chcą dojrzewać czy jak? Że siebie wzajemnie ci ludzie krzywdzą i nowych partnerów to pikuś- dorośli sa, może kiedyś dotrze do nich ze szczęście zależy od zmian wewnętrzych a nie od zmian partnerów ale jak sa dzieci to żal patrzeć na nie- do razu widac, które dzieci wychowują się w pełnych rodzinach( nie patologicznych gdzie tata przypala papierosem mamę bo nie o tym tu piszą ludzie-zresztą która by wzięła takiego co przypalał pierwszą żone) a które nie. 14:40 [zgłoś do usunięcia] pierwsze słyszę? O tak, "tkwienie w związku" tez jest niezłe Zwłaszcza jak takie małżeństwo trwa np.10lat... czy kilka.. I wszystko jest dobrze, ale nagle okazuje się, że to nie była "prawdziwa" miłość.. bo ta Prawdziwa, przez duże P, to tylko ta z romansu właśnie, a tamta, jest be..fuj, i jak się żenił to tak "naprawdę jej nie kochał" Smutne to... Bo zwiążek się "wypalil". Sam z siebie. Oni nie mieli na to wpływu. Miłości nie trzeba pielęgnować - ona jest, a później... znika. Tak sama z siebie. Masakra jakaś Po co próbować z mężem/żoną, po co się starać, po co dbać, po co??? Lepiej wymienić na nowy, LEPSZY model

A co miałam zrobić? Mój obecny partner zostawił żonę po 16 latach, związał się ze mną i jesteśmy razem, proste.

Wiesz, jest taki gatunek człowieka, który zamiast prowadzić podwójne życie, najpierw spróbuje coś naprawić, później podejmuje decyzje o rozwodzie, później układa sobie życie na nowo. Jest też taki typ, który najpierw będzie chodził na boki. Nie wiem, czy jest w takim wypadku po kim rozpaczać. Wypada się cieszyć, że jakaś inna się będzie męczyć ze starym prykiem. Czy należy jej żałować? Raczej wiedziała, co bierze, a nawet jeśli nie - to ten sam typ. Różnie się życie układa, nie można być pewnym miłości, ale wszystko da się załatwić z klasą. Tylko trzeba mieć albo tę klasę albo empatię. Dla zwykłego szacunku do drugiego człowieka, nie należy tak go ranić.