Refleksja nad dorosłością

Kiedy byłam zbuntowaną nastolatką i wkurzały mnie zakazy/nakazy rodziców to strasznie pragnęłam być w końcu dorosłą i móc robić to co chcę. Teraz czasem tęsknię do tego co było, do tamtych problemów.. Nie wiedziałam wtedy, że dorosłość tylko teoretycznie pozwala na robienie tego na co ma się ochotę. Bo w praktyce wygląda to zupełnie inaczej. Przyszły zobowiązania, przyszła odpowiedzialność nie tylko za swoje życie, przyszły zmartwienia i problemy.. Kto by pomyślał, że ta wymarzona, wyczekiwana dorosłość odbije mi się jeszcze czkawką... A jakie są Wasze odczucia? Zawiedliście się na tej dorosłości czy może spełniła Wasze młodziencze oczekiwania?