ostatnia stara panna w warszawie

" wiedz, ze cos sie dzieje " :D:D ten tekst mnie rozwala :D

juz jakis czas temu zafundowalem sobie stylistke i faktycznie efekt byl widoczny niemalze od razu :) co niestety nie zmieniło mojego statusu na facebooczku :) Aha - i doszedlem ostatnio do wniosku, ze wyglad tak naprawde jest naprawde malo istotny jesli chodzi o atrakcyjnosc danej osoby. Niedawno moja kolezanka, ktora ma brzydkie stopy (ja kocham stopy, ale jej mi sie wyjatkowo nie podobaja) zrobila z nimi cos takiego w normalnej codziennej rozmowie, ze tak mnie podniecila, ze doslownie nie moglem spac i musialem 5 razy niemalze pod rzad odreagowac wyobrazajac sobie w kolko ta sytuacje (i kazdy z nich byl dla mnie przyjemnoscia, a nie bolączką :P), co mi sie nigdy wczesniej nie przydarzyło. Drugi przyklad to druga kolezanka, ktora mowi w taki sposob, ze po prostu non stop mysle o seksie gdy slysze jej glos. Wniosek? Zeby sie podobac seksualnie nie trzeba dobrze wygladac. Moim zdaniem najwazniejsza jest pewnosc siebie (przyklad pierwszy) i umiejetnosc wyłuskania swoich najlepszych cech (przyklad drugi). Faktycznie sa dziewczyny, ktore sie podobaja tylko i wyłącznie z powodu wygladu i one mają zdecydowanie najłatwiej, ale ich jest naprawdę niewiele i moim zdaniem jest możliwe pokonanie ich na polu atrakcyjnosci, głównie dlatego, że mają one wyjątkowo często niewspółmierną do wyglądu niską pewność siebie. Niby mówi się, że kobieta powinna być nieśmiała i niepewna siebie, ale moim zdaniem to kompletne bzdury, bo takie cechy wcale nie są "sweet" u kobiety, tylko czasem wręcz wkurzają (przynajmniej mnie) Jeszcze jeden przykład, może i troche z innej beczki, ale zawsze.. z 2 tyg temu byłęm w klubie z najlepszymi ziomkami i wypiłem chyba najwięcej alkoholu w swoim życiu. Pierwszy raz w zasadzie odwazylem sie podejsc do dziewczyny w klubie i bam! z naprawdę ładną dziewczyna się bawiłem na parkiecie przez przynajmniej 2 godizny. Niesttey nie wiedzialem jak sie zabrac do calowania, wiec ostatecznie nic z tego nie pykło, ale i tak zabawa była przednia, a gdyby nie pewność siebie uzyskana przez odpowiedni poziom alkoholu we krwi - nigdy do tego by nie doszło i pewnie przesiedzialbym cala impreze na parapecie :)

''Jeszcze jeden przykład, może i troche z innej beczki, ale zawsze.. z 2 tyg temu byłęm w klubie z najlepszymi ziomkami i wypiłem chyba najwięcej alkoholu w swoim życiu. Pierwszy raz w zasadzie odwazylem sie podejsc do dziewczyny w klubie i bam! z naprawdę ładną dziewczyna się bawiłem na parkiecie przez przynajmniej 2 godizny. Niesttey nie wiedzialem jak sie zabrac do calowania, wiec ostatecznie nic z tego nie pykło, ale i tak zabawa była przednia, a gdyby nie pewność siebie uzyskana przez odpowiedni poziom alkoholu we krwi - nigdy do tego by nie doszło i pewnie przesiedzialbym cala impreze na parapecie '' tez mi odkrycie;].wszystkich swoich facetow wyrywalam bedac pijana i bylam z nimi potem w dlugich zwiazkach.normalnie bym nie zagdala myslac ze jestem dla nich za brzydka i za glupia

Nie pamiętam, kto to powiedział, ale miał rację :P: "Jeśli myślisz, że się uda - masz rację. Jeśli myślisz, że się nie uda - też masz rację" Teraz mi się uda przytulić do podusi :P A podusie są, aha aha gorące. Szczególnie, gdy na zewnątrz po północy jest 19 stopni :D

Jednak troche przykro czlowiekowi, ze nie zawsze ma z kimwyjsc itd albo porozmawiac. I w ogole dzis taka ladna pogoda z rana, ze mnei sentymentalizm dopada ;] a jak obserwuje to ludzie z taka latwoscia sie dobieraja w pary, chyba jakas wybrakowana jestem :|

Wiesz, ludzie są różni. Więc też jedni łatwo nawiązują kontakty wiodące do pary, inni trudniej, inni jeszcze trudniej. Za to w czymś innym są lepsi, coś lepiej "łapią". Nie dołuj się. Bo będę musiał uznać, że i ja wybrakowany jestem, bo też nie mam takiej łatwości. Nikt nie mówił, że będzie łatwo :P

Ale nikt tez nie mowil, ze bedzie az tak %#$ źle ;) oh tam nie doluj sie przeze mnie, nawet jak skonczysz 30 czy 33 to bedziesz mial wziecie jako wolny kawaler ;p a na mnie popatrza i pomysla "a ona jaki ma problem?"

Problemy tkwią w naszych głowach. Mamy świadomość, że taki mamy, no to go mamy. Choć tkwi podświadomie, jakby pod skórą. A wydrapać tak łatwo się nie da. W mojej głowie tkwi obecnie (to sprawa powracająca jak fala na plaży) problem dużo bardziej absurdalny. Myśl powracająca jak mantra, nęci i napawa lękiem. I nigdy by do głowy mi nie przyszło, że może to wynikać z tak trywialnej bzdury.

A podzielisz sie, co to za problem, czy jest on zbyt tajny jak na forum? Mnie tez denerwuje jak koledzy z pracy podpytuja czy jestem zareczona, z kim sie widze po pracy, nawet szef zaczal... czy singiel nie moze byc dobrym pracownikiem? ;p I w ogole potym ostatnim kolesiu tak zwatplilam...wiem ze nie wszyscy sa tacy sami oczywiscie (na pewno nie) i nie kazdy wyrywa nieudolnie na boku bedac 7 lat w zwiazku, ale zwatplilam w to, ze jeszcze sa jacy wolni, ktorzy moga mi sie podobac. Dobra, ale teraz przynudzilam... ale juz wysle tego posta, skoro go napisalam ;]

wklej fotę to doradzimy

chcialabym, ale nie daj boze ten temat odgrzebie jakis 'zyczliwy' znajomy i po mnie ;p

ja cie chyba znam, jestes taka brzydka w raelu, geba jak nalesnik, nie wiem kto by cie mial zaczepiac, szok

"Mnie tez denerwuje jak koledzy z pracy podpytuja czy jestem zareczona, z kim sie widze po pracy" To może być przecież forma ustalenia, czy jesteś wolna. Problem, hmm, mocno śmieszny - taki humor absurdalny. Ale co tam. Otóż znów wróciła do mnie myśl o pisaniu. Takim literakiem. Nic w tym nadzwyczajnego, poza faktem, że odpędzałem ją (na krótko skutecznie) wielokrotnie. A ona wraca ze zdwojoną siłą. Jak uzależnienie. A paradoks i zarazem cały ambaras jest w tym, że boję się za to zabrać. Jeszcze myśleć nad pomysłem, jeszcze sobie go jakoś zanotować, ok. Ale postawić pierwsze słowa. Walczyć z nimi (bo pierwsze słowa to zawsze walka) powoduje, że znów się tego boję. Że wymyślam miliard wymówek. I jak to już dzisiaj napisałem, już nawet nie wymyślam wymówek, po prostu mrugam do siebie okiem i już wiem, że oto jestem wymówko - usprawiedliwiony. Tylko, że w tym wszystkim mi źle. Bo czuję się pusto, tak bezsensownie. Czas mi odpływa. Nie licząc tego spędzonego w pracy, to przesiąka mi przez palce w dodatku nie jest to zbyt zajmujące. Bleeeh. To tyle w skrócie. Kolejny paradoks, że ot tak opisać to nie mam problemu. Ale gdy chcę ująć to literacko, to wyrasta szklana ściana świadomości, że to już jest "pisanie". A pisanie jest przecież trudne - krzyczy moja podświadomość. Więc w ten sposób, od dawien dawna nic nie napisałem. Najśmieszniejsze jest to, że przy ogromie problemów na świecie, to żaden problem. Ale jednak, tłucze się po głowie.