29 lat samotna

nie znam nikogo, żadnego faceta o którym nawet mogłabym marzyć, nikt nie dzwoni z chęcia wyjscia na kawę, spacer/piwo. Nie mam nikogo, ale za to mam nerwicę lękową. Czasami się zastanwiam czym sobie zasłużyłam na takie "szczęście", mam wrażenie że ktos rzucił na mnie jakiś urok samotności. Naprawde nie mam znajomych nawet nie mam koleżanek.