lepszy facet uległy, czy uparty?

"są cięższe decyzje niż wyjście gdzieś wieczorem..." jakie?

Tak zwane życiowe, ale one niestety wymagają kompromisu.

jak wszystkie

zmieniać pracę i jechać do innego miasta, mieszkanie, planowanie czegokolwiek bądź nie, nie można żyć dniem dzisiejszym..

wszystkie nasze decyzje bedac z kims w zwiazku wymagaja czasem kompromisów, czasem spasowania a czem nieustępliwosci w momencie kiedy sie ma racje.

Sztuka wyboru i umięjetnośc słuchania sie.

nie wiem może ja mam pecha i przez to mi się związki kruszą, a normalnie idzie się dogadać;)

ja też tak myślę, że czasem warto pójść na kompromis lub posłuchać drugiej osoby, ale nie byc ciągle uległym, tylko mieć swoje zdanie ale też wysłuchać drugiej strony i podjąć razem decyzję

Kompromis polega też na tym, że osoba która racji nie ma przyznaje się do tego.

Facet uparty,ale umiący też we właściwych momentach odpuścić i pozwolić dziewczynie zadecydować ;) Ważne aby można było sie ze soba dogadać ;)

nie do końca, bo czasem dwie osoby ma rację, tylko po czasie dowiemy się czyja opcja była lepsza...

chyba facet powinien zrobić tak, by kobieta myślała, że to jej decyzja, a tak naprawdę robić swoje :P

heh :P no to jest jakieś wyjście :P

Wiesz, zazwyczaj jak ludzie umieją się dogadać to w pewnym momencie mają takie samo zdanie - zależy na ile umieją przyjmować i analizować argumenty. Co ciekawe - mnie się najłatwiej dogadać z facetem właśnie w tych ważniejszych sprawach. Codzienne pierdółki to jest jakiś koszmar, może dlatego, że są właśnie nieistotne i poza "chceniem czegoś" nie ma argumentów na to :D

Na ogół jest tak, że osoba uparta jest z kimś bardziej uległym, raz jedną stroną jest kobieta, raz facet, gorzej jest jak dwie strony należą do tych uparciuchów :p

No...coś o tym wiem :D

tylko jak przetrwać ten początek, bo w związku jakoś to jest, ale na początku jest to destrukcyjne, a każdy chce pokazać jaki jest i jakgdyby walczy o przyszłą pozycję w związku...

Szczerze - przetrwać można tylko wtedy kiedy ten upór przekłada się też na chęć przetrwania. Jak ja wspominam nasze początki to to były prawie dwa lata ciągłych kłótni.

może to trochę brzmi dziwnie, ale dla mnie optymistycznie ;)

Bo jest :D W sumie największym problemem jest to, że osoba która wiecznie stawiała na swoim ma ogromny problem żeby ustąpić, bo zapala się czerwona lampka i od razu pojawiają się myśli "czy to już nie jest zdominowanie".

Ja to trochę inaczej widzę, bo to już nie chodzi o to, że wydaje mi sie, że ktoś mógłby mną rządzić, u mnie w domu moja mama zawsze rządzila i radziła sobie świetnie, tylko chyba zbyt często wydaje mi sie, że to ja mam rację, a nawet jak mam to chyba czasem trzeba ustąpić, by ktoś się poczuł ja wiem ważniejszy, albo bardziej potrzebny?

a ja wole ugodowego, miałam uparciucha oby go obesralo ! masakra, wiecznie niezadowolony, kazdy sprzeciw traktowal jak walkę,jak atak na swoja osobę, wogole nie umial rozmawiac i sie dogadywać teraz mam ciamciaramcię :) jest ugodowy do takiego stopnia że az mu zwracam uwagę i każę czasami mieć własne zdanie, wkazdym razie bardzo duzo rozmawiamy, nie ma konfliktów, czasami podczas rozmowy wychodzi na to ze to on ma rację,jest plastyczny i to mi sie podoba nie ma sensu tracic czasu na faceta który nie umie sie dogadać

ja z kolei nie mógłbym mieć dziwczyny ugodowej :p

Oj z racją też jest problem...i ten konflikt ustąpić, żeby było partnerowi miło, czy zrobić tak, żeby było dobrze. Ja się nauczyłam, że w mało istotnych sprawach nie ma jakieś większej "racji" więc odpuszczam jeżeli mimo wszystko mnie aż tak nie zależy na samej sprawie.

właśnie podobno charakteru nie zmienisz, ale trzeba się nauczyć sztuki kompromisu...

Ciężko jest zmienić to jakim się jest, można zmienić to jak się zachowujesz.