pomozcie mi jakos, bo chyba oszaleje....

3 miesaice temu urodzilam dziecko, coreczke. mam 25 lat. nie byla ona planowana. jednak nie czuje takiej wiezi, nie kocham jej chyba...:( kiedy ja karmie, tule, nosze, kapie...robie to, bo czuje obowiazek, ale nie dlatego , ze chce. :( tak bardzo chcialabym czuc to co wszystkie inne mamy, chcialabym czuc ze moge skoczyc za nia w ogien, a tego nie ma.. bylam juz 3 razy na wizycie u psychologa, ale NIC mi to nie pomoglo. jestem zalamana. im bardziej chce pokochac moje dziecko, tym bardziej czuje, ze to wszysto jest sztuczne. naprawde chce sie cieszyc dzieckiem, ale nie potrfie, dlaczego tak musi byc :( co jest ze mna nie tak :(

robiłam TO z teściem :(

zmienicie tematy

gdzie levviatan ze swoją radą w stylu- a po co uprawiałas seks?

nastepna która niekocha swojego dziecka

ale wtym sek, ze ja naprawde chce je pokochac:( nie wiem kompletnie co robic, aby tak sie stalo..

http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=4852554 poczytaj moze sie dogadacie

http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=4852554 poczytaj moze sie jakos dogadacie

mnie sie wydale ze sytuacja jest ok narazie rob jak robisz z obowiazku a jak ono podrosnie zacznie sie do ciebie lasic na kazdym kroku plakac jak cie nie bedzie to chyba samo przyjdzie wtedy

6 miesięcznego synka i kocham go bardzo bardzo mocno i nawt pare godzin jak jestem w pracy ciezko jest mi bez niego wytrzymac:)

ile ma miesiecy dzidzia?

jeszcze pokochasz:)

3 miesiace ma corka. na pewno nigdy nie myslalam, o zadnym oddaniu, aborcji, tylko kiedy sie urodzila, nie czuje ze to moje corka, tylko...ze po prostu dziecko, ktorym musze sie zajmowac. nie chce byc taka wyrodna matka ;(

depresja poporodowa? "Wiele kobiet zastanawia się czy czują wystarczającą więź z dzieckiem. To może być związne z wcześniejszymi, nierealistycznymi wyobrażeniami na temat macierzyństwa. Kobieta spodziewała się, że dziecko będzie ja wprawiać w nieustanną euforię i po porodzie jest zaniepokojona, że odczuwa głównie zmęczenie. A trzeba dać sobie prawo do tego, by nie zawsze cieszyć się z posiadania dziecka, by mieć go czasem dość. Nie ma nic złego w wyrażeniu swej złości w rozmowie z koleżanką czy partnerem: "Jestem taka wściekła na tego bachora! Bez przerwy się drze!". Jeśli matka ma z tym problem, cały czas osądza swoje uczucia, uważa, ze nie jest tak szczęśliwa, jak powinna, to znak, że z czymś sobie nie radzi. Jednak niekoniecznie chodzi tu o problemy z nawiązaniem kontaktu z dzieckiem."