kocham go ale nie moge z nim być

pewnie tematy tego typu na tym forum to codzienność ale jest mi tak źle i chce się z tym podzielić. bardzo kocham pewnego faceta a jesteśmy ze sobą raz na pół roku, codziennie sie kontaktujemy, piszemy. jemu widzę że nie przeszkadza to, może nic do mnie nie czuje, ale co ja zrobię że szaleje za nim... tak bardzo tęsknie, przed chwila rozmawialiśmy ze sobą... odezwie się dopiero za 3 tyg. a mi jest strasznie źle, okropnie. Nie umiem ułożyć sobie życia z innym facetem, pewnie miałabym wtedy szanse na normalny związek.

Nie mozecie zamieszkac ze soba? dlaczego?

mieszka w australi

Nie mozesz tam jechac i z nim zamieszkac? Poznaliscie sie przez neta? i co dalej? zamierasz to ciagfnac- uwierz mi, nie dasz rady psychicznie.

powiedz mu, że go kochasz

Jestem w takiej samej sytuacji;( On mieszka we Lwowie a ja jestem kilkaset kilometrów od niego...Ja też za nim szaleję.

ja mam podobnie... kocham byłego, ale nie moge z nim być, bo to tyran...... nie kochał mnie, poniżał, nie szanował...... I codziennie sobie wmawiam, że nigdy więcej do niego nie wrócę..

też tak mam;-(

to nie jest znajomosc internetowa, on jest z polski, poznalismy się gdy byłam jeszcze na studiach,

dlaczego wyjechał?

zawsze chciał tam żyć, zaraz po studiach wyjechał, znalazł prace i ma tam życie o jakim marzył. na początku rozkochał mnie w sobie, wmawiał że jestem wyjątkowa, ze i tak się będzie ze mną kontaktować, tak jest ale dla mnie to za mało... ciągle czekam na niego, na telefon, czekam aż przyjedzie na wakacje. miał przyjechać w lipcu ale teraz nawet o tym nie wspomina a ja tęsknie

gdyby kochal to zabralby cie ze soba:(

Zadaj sobie podstawowe pytanie.... ....jecie kupę? :D

to ty postaraj się załatwić wizę i leć do niego.

i wcale nie chce go zmieniać :) ja mam podobny układ facet z Londynu straszna maruda kiedy bedziemy razem itp a mi wystarcza email i skype mam tu ułożone życie i nie chce mi się tego zmieniać.

No właśnie mówię mu że ty mnie chyba nie kochasz, kłamiesz mnie. On natomiast że kocha, że tęskni ale nie może przyjechać. Nic nie zrobię że kocham bezgranicznie. Gdy mówiłam że przeprowadzam się do swojego mieszkania, on mówi że szkoda, że będę się bać. Ja natomiast że to i tak dla nas nic nie zmieni. On myśli że nasza znajomość będzie opierać się na rozmowach przez Internet, telefonach??? Rozmawiamy od 22 do 4/5 nad rano, później ja do pracy, ale nie czuje zmęczenia, bo nie umiem o nim zapomnieć. Kocham z nim rozmawiać , przebywać z nim. Ciągle wspominam ubiegłoroczne wakacje, czułam się jak nastolatka, byliśmy we Włoszech, było cudownie. Ale teraz mam tylko wspomnienia a nie jego. Boje się ze tak pozostanie

długo już tak?

afrykanko - współczuję. Sama jestem w podobnej sytuacji. Tyle, że u mnie te uczucia są jeszcze niezdefiniowane, i nie wiem, czy kiedyś będą. Co prawda nie dzieli nas tyle km co Was, jednak i tak sporo. Za dużo chyba, by postawić całe swoje ustabilizowane życie do góry nogami. A trwa to już rok..

około 3 lata. ja też mam tutaj ułożone życie, skończyłam studia, mam prace o której mogę się spełniać, ale co mi z tego jak on nie chce być u mego boku. Nie potrzebuje go aby mnie utrzymywał, jestem w stanie sobie poradzić w życiu, zarabiam wystarczająco na siebie ale nie ma go tutaj, nic nie jest takie cudowne. Gdy jestem w pracy pisze e-maile, gdy byłam w delegacji za granicą umówiliśmy się że się spotkamy- było znakomicie, ale to były kilka dni, cudowne dni po których płacze kilka miesięcy

ja kręcę już 3 lata a to nie znajdę tam pracy, nie mogę zostawić pracy w pl, nie jestem jeszcze gotowa itp

jak Was czytam, że to już tak długo u Was trwa.... A człowiek naprawdę mógłby spróbować ułożyć sobie życie w międzyczasie...

Mogłabym ułożyć, ale po co unieszczęśliwiać drugiego człowieka, ja i tak myślę o tamtym, mimo iż wiem, że on powinien zawalczyć o mnie, jakoś wszystko się dla mnie nie liczy, jest tylko on.

To dlaczego nie pojedziesz do niego? Pytalas sie go, oc dalej, jak on sobie to wyobraza? Rozmawialas,ze musicie cos zrboci, zamieszkac razem? 3 lata? to szmat czasu!!!!

ile masz lat? Jak on w ogóle widzi waszą przyszłość, gdy się widzicie, rozmawiacie?

doskonale to rozumiem. Z jego powodu nie dałam szansy jednej znajomości, dziś się zastanawiam, czy zrobiłam dobrze. Z jednej strony uwielbiam go, z drugiej - jak wygląda takie życie ? 3-4 spotkania w roku; jakieś wakacje... Cieszę się z tego co mam, ale brakuje mi tak na co dzień jego osoby. A nie wiem, czy do tego dojdzie kiedykolwiek..

Mam już 27 lat, chyba jestem za stara na takie zabawy w kotka i myszkę. On ciągle powtarza że jesteśmy razem, że będzie mnie traktować jak księżniczkę. Ale nic nie mówi o przyszłości, a już z pewnością o wspólnej. Nie wiem, może jestem przewrażliwiona. Zawsze mówię mu że tęsknie, że chce więcej stabilizacji a on, że rozumie, ze musimy to przetrzymać. Ale co??? Ja już powoli układam sobie tutaj życie- jeśli chodzi o prace, a on tam, chce kupić dom! ja nie znajde tam takiej pracy jaką mam tu, a on nigdy nie bedzie miec tutaj takiej pracy jaką ma tam

bardziej zależy Ci na pracy czy byciu razem? chce żebyś się do niego przeniosła?

na nim, znam 2 języki obce, może nie dostałabym tam takiej pracy jak tu, ale myślę że zmotywowałabym się. on nic nie mówi abym przyjechała do niego, też nie mogę powiedzieć że jadę do niego. nie mogę mu narzucić swojej osoby. Zresztą trzyma mnie tutaj moja matka, która po śmierci ojca ma tylko mnie, to byłby dla niej ogromny ból gdyby została sama,

Przykro mi. jesteś na prawdę w kiepskiej sytuacji. To nie fair z jego strony ,że Cię tak zwodzi... PS znasz francuski albo hiszpański?

francuski i angielski. nie umiem żyć bez niego, nie umiem go tylko wspominać, bo dla nie on był i musi być, nie wiem po prostu musi bo strasznie cierpię. ciągle tylko myślę o nim i o nim. on kiedyś napisał że jeśli chce to mogę ułożyć sobie życie, zrozumie, chodź kocha. kurwa, ja nie umiem żyć bez niego, nie umiem myśleć że nie jestem jego... czuje że mimo iż będę z kimś innym tak naprawdę zawsze będę należeć do niego, moje uczucia, myśli i fantazje to właśnie on