boje się mieć dzieci, a tak bardzo chcę,co wy na to mamy?

Jak mam przestać się bać, co zrobić? Oboje z mężem planujemy dzieci, ale ja mam same czarne myśli jak na razie. Ostatnio rozmawiałam z mężem o swoich obawach. Gdybyśmy teraz zdecydowali się na dziecko to moje życie wyglądałoby następująco: całą ciążę przesiedziałabym sama w domu, bo wiadomo mąż do pracy. Od rodziny mieszkam 60 km. Autem jeździłabym do pewnego czasu, ale równie dobrze mogę źle znosić ciążę, więc podróże odpadną. Dostałabym skurczy w domu, cokolwiek stałoby mi się , wtedy nikt mi nie pomoże, mąż nie zdąży dojechać. No dobrze, te 9 miesięcy jakoś przeżyłabym, ale co dalej....? Całymi dniami sama zajmowałabym się dzieckiem, mąż dalej do pracy, a ja dziecko dziecko i jeszcze raz dziecko, do tego gotowanie-bo ja sama też muszę coś jeść, pranie ,sprzątanie.... Jeśli moje dziecko miałoby częste kolki, a co za tym idzie zanosiłoby mi się nie wiem co zrobiłabym, czy masować brzuszek, czy jakieś ziółka...nie wiedziałabym zupełnie! Pamiętam kiedy siostrzeniec zaniósł się z płaczu to było coś strasznego widzieć jak takie dzieciątko robi się sine i nie może złapać powietrza, zamknęłam wtedy oczy i błagałam Boga w myślach żeby tylko złapał powietrze.....ale było dobrze, bo zaraz moja mam złapała dziecko i wiedziała co robić, gdyby nie ona 4 min i po dziecku. Mnie nikt nie pomoże o to właśnie chodzi, będę zdana sama na siebie, ani teściów, ani sióstr, a o mojej mamie w ogóle nie wspomnę, gdyż jest śmiertelnie chora i sama potrzebuje opieki. Czy moje obawy są słuszne, chciałabym aby ktoś mi wytłumaczył, że jednak nie ma się czego bać, przecież tyle kobiet sobie radzi samych....