Niedlugo wyjezdzam z Polski... Jakos mi dziwnie z tego powodu

To nie jest smutek, jestem smutna z innego powodu, po prostu odczuwam dziwne uczucie przygnebienia tak jakbym stracila juz wszystko i nic mnie nie czekalo. Nie wierze w to, ze cos mnie dobrego spotka, ze poznam kogos uloze sobie zycie. Jade, bo musze nie mam innego wyjscia. I podchodze do tego zupelnie obojetnie, zle mi z tym bardzo. Wszyscy mowia powinnas sie cieszyc zaczniesz zycie odnowa, ulozysz je sobie na nowo. Jak i kiedy? W moim wieku ludzie juz sie dorabiaja, sa w zwiazkach, zareczaja sie, a nawet maja dzieci. A ja? nie mam nic i juz nic pewnie osiagne. Przepraszam musialam sie wyzalic bo strasznie to wszystko na mnie dziala.