nie wiem jak to określić

generalnie czuję się samotny, ale nie spotykam się z nikim ani nie mam przyjaciół. tu nie chodzi o nieśmiałość, ale o to, że uważam się za niegodnego przyjaźni, a zwłaszcza miłości. boję się wykorzystania mnie, obgadywania za plecami, nagłego zerwania znajomości, boję się bliskości: lepszego poznania mnie, nawet dotyku w obawie przed spoliczkowaniem itd. tak się boję związku, że "domyślną opcją" mojego zachowania jest odrzucać i nie dowierzać każdemu sygnałowi zainteresowania. nie wiem czy mogę się komuś podobać. co robić? i jak uwierzyć w to że mogę? walczę z tym i staram się wychodzić do ludzi mam 23 lata, od 2 bardzo pracuję nad sobą, ale ciągle bez rezultatu...

cos sie nie klei ta twoja bajeczka, ledwo starcza wam na zycie, a cały dzień na kompie siedzisz, na prąd i net więc nie żałujecie

No dolicz do tego prąd, komp jednak sporo ciągnie (kilkaset Wat). Jak komuś ledwo starcza na życie to takie 30 zł ma ogromną wartość.

Obcował byś z przyrodą :P To więcej daje niż odmóżdżający net ;)

Wiedziałem, że to powiesz :D Jesteś przewidywalny jak stolec na wylocie ;)