Tęsknię za nieżyjącą już mamą, i coraz bardziej zdaje sobie sprawe, że juz nigdy

...nikt mnie tak nie pokocha. Jestem sama w każdym tego słowa znaczeniu. Boli to. Jak mam problemy muszę się z nimi sama uporać, jak się cieszę, nikt nie cieszy się ze mna tak szczerze i autentycznie. Kochajcie i ceńcie swoich rodziców... później.. jest juz tylko pod górkę...

Autorko, przytulam. Ale Twoja Mama też się cieszy z Twoich sukcesów, i martwi się o Ciebie, tylko tam z góry. Kiedyś wszyscy tam się spotkamy. Trzymaj się. tak masz rację, ceńmy swoich rodziców i szanujmy ich.Zawsze.

biedna:( ja nawet nie moge myslec o smierci swoich rodzicow, bo od razu zbiera mi sie na ryk. nie wyobrazam sobie tego i nie chce nawet.

Ja nie chce się nad soba użalać, ale dzisiaj jest chyba ten jeden z gorszych dni... dziękuję za dobre słowa...

Wspólczuję ci wiem co to znaczy!!!! Moja mama też już odeszła,tęsknię za nią i tak mi jej brakuje.

nie uzalasz sie, zycze duzo sily i optymizmu.

Autentyczna, doskonale Cię rozumiem:( choć od śmierci mamy minęło parę lat to pustka po niej wcale nie zmalała. Brakuje mi jej na każdym kroku, tyle chciałabym jej powiedzieć, tak bardzo chciałabym usłyszeć jej mądre słowo, przytulić i powiedzieć jak bardzo ją kocham:(

Dziewczyny, tu kiedys był temat o tym jak przeżyć ból po stracie bliskiej osoby, wspierali się, naprawdę fajny topik. Zajrzyjcie może tam.Pozdrawiam i trzymajcie się.:)

nie uwierzycie, ale moja mamusia odeszła juz 13 lat temu... nie ma jej równo połowe mojego życia...a ból jest coraz większy...

a szkoda że moja nie umarła przy moim porodzie lub wcześniej :-)

nie wiesz co piszesz...

Moja mama zmarła 10 miesięcy temu! Ciągle pali się świeczka przy jej zdjęciu.Śni mi się często. Płaczę na kazde jej wspomnienie.

a ja napiłbym się wódki jakby umarła... ze szczęścia :-)

Niestety rodziców się nie wybiera...ale ja uważam że moja mama była najlepszą jaką mogłam sobie wymarzyć. Pamiętam że zawsze wszystkie koleżanki mi zazdrościły że mam z nią taki dobry kontakt i w ogóle, a teraz ja im zazdroszczę że one mogą ze swoimi pogadać, a ja nie mam z kim dzielić się problemami.

Dziwne, ale też mam takie wrażenie jak autorka - że moja matka była jedyną osobą, która mnie kochała i nigdy już nie nikt nie będzie mnie tak kochał.

Moja mama miała zawsze dobry kontakt z młodzieżą,służyła dobrą radą,umiała wysłuchać. U nas zawsze było dużo dzieciaków na podwórku nigdy jej to nie przeszkadzało,nie raz przychodziła do nas i żartowała!

:(

Szkoda,że moja mnie tak nie kocha .. nie mogłam jej się nigdy zwierzyć..a tyle jej zawsze chciałam powiedzieć :(

Wiecie, czytam te wpisy, i czuje je.... rozumiem je.... mama jest potrzebna w każdym wieku, dosłownie w każdym....

Moja Mamunia odeszła dokładnie 1,5 roku temu. Niespodziewanie, bezboleśnie (mam taką nadzieję). Byliśmy z nią do dostatniego uderzenia serca. Jaki ja mam żal do lekarzy, za to , że źle diagnozowali jej stan. Może gdyby nie odsyłali ludzi chorych to była razem z nami i uśmiechała się do nas codziennie. Wołała na mnie słoneczko, kochanie, misiaczku. Nikt jak ona mnie nie przytulał, poprawiał mi nastrój, cieszył się z powodzeń w pracy na uczelni. Ona zawsze mnie rozumiała i kochała ponad życie. .Odchodząc zostawiła pustkę, nigdy się to nie zmieni. Nie potrafię opisać BÓLU w sercu jaki noszę od dnia jej śmierci. TĘSKNIĘ Z DNIA NA DZIEŃ CORAZ BARDZIEJ.... i WYDAJĘ MI SIĘ ŻE ONA ZA RAZ WEJDZIE DO DRZWI I POWIE "JUSTYSIU POMÓŻ MI Z ZAKUPAMI, A JA JEJ ODPOWIEM JUŻ IDĘ MAMUSIU". Mam 26 lat a czuję się jak małe dziecko, odtrącone, niekochane..PRAWDĄ JEST ŻE JAK SIĘ TRACI MAMĘ TO SIĘ JEST SIEROTĄ, A JAK OJCA TO PÓŁSIEROTĄ.

Moja Mama odeszła niecałe 3 tygodnie temu, więc jest to wszystko jeszcze świeże...Czuje się strasznie...Pustka, tęsknota i ciągle o Niej myślę. CIĄGLE! Ale wiem, że moja Mamusia była zawsze dzielna i ja też muszę. Urodziła mnie bym żyła najlepiej jak umiem. Kocham Ją i zawsze będę mieć Ją w moim sercu. Najwspanialsza mama na świecie...

współczuję Wam bardzo mocno, to jest właśnie to...czego boję się najbardziej w życiu...śmierci rodziców... :(

Łzy napłynęły mi do oczu... :( Kochana autorko oraz reszta z Was, rozumiem Was, bo ja straciłam obojga rodziców, a mam dopiero 24 lata. Mama umarła tragicznie jak miałam 7 lat. Nie wiele ją pamiętam. Zostałam sama z tatą, tata umarł jak miałam 18 lat, czuje jakby umarł wczoraj. I to nie jest prawda że jak umrze tata to jest się półsierotą, a jak mama to sierotą. Bo z tatą byłam bardzo związana, i tęsknie za nim bardziej. Wiem że to brzmi okropnie, też tęsknie za mamą ale w inny sposób. Za mamą tęsknie, bo jej tak naprawdę nie poznałam :( a tata sam musiał mnie wychowac, potem ciężko zachorował. Ból w sercu jest ogromny, jak sobie pomyśle, ile tata wycierpiał, tracąc mamę:( Tata umarł 6 lat temu. Ostatnio pojechałam do mieszkania, gdzie mieszkaliśmy z tatą, szukałam dokumentów z zakupu mieszkania. Kiedy weszłam do tego opuszczonego pokoju i zajżałam do szafki, w której były taty dokumenty, oraz taty sweter, koszula, skarpetki, portfel, to serce mi pękło! Pękło mi na nowo, tak jakby umarł przed chwilą. Od śmierci taty nie oglądałam tych rzeczy, Dopiero teraz, i ból na nowo odżył! Po tym przez tydzień nie mogłam się pozbierac. Ale ja wierze że jeszcze ich spotkam, i wy tez w to wierzcie! Współczuje Ci autorko, jestes bardzo samotna:( wiem dokładnie jaką czujesz w sercu pustkę, że tak naprawdę nie masz nikogo, kto wskoczyłby za tobą w ogień! A rodzice zawsze! że nie masz nikogo kto kocha cię miłością bezgraniczną, bezinteresowną! i najgorsze jest to, że rodzice już nie wrócą. chyba ze w kolejnym życiu tam na górze, wierzcie w to. Ja mam chłopaka, który mnie wspiera, ale nie raz kiedy się z nim bardzo pokłóciłam, to czułam taką pustkę, że nie mam toalnie nikogo!

Od śmierci mojej Mamy minęło właśnie 6 lat :( ale to boli nadal... zmarła gdy ja miałam 20 lat :( najbardziej odczuwam Jej brak gdy potrzebuję przytulenia... ostatnio miałam kiepskie dni i gdy poszłam na cmentarz to się rozkleiłam strasznie... :( mam trochę żal że zmarła, bo moje życie by inaczej wyglądało gdyby żyła :( wiem że to egoistyczne myślenie ale nic na to nie poradzę

czytam was, i tamuje coś co wpadło mi do oczu łzy leją się strumieniem ... tęsknie za tobą Mamo...

moja mamusia zostala mi skradziona przez ciezka chorobe gdy mialam 6lat, jak mama sie rozchorowala nie byla juz nigdy taka jak dawniej, ciagle spala, nic nie mogla zrobic, na ostatnie 3 lata swojego zycia biedna stracila wzrok I nawet nie mogla sie za bardzo nacieszyc pieknymi wnuczkami a teraz ... juz jej nie ma I nie cierpi, nie placze, nie czuje bolu miala ciezkie I smutne zycie a ja nauczylam sie troche smiac na przekor losowi chc bywa mi tak ciezko ze czasem mam wrazenie ze wariuje.... do zycia mam zal ze mi ukradl mame

...mi ukradl mame ale mamie ukradl zdrowie polowe swojego zycia przeplakala I przecierpiala biedna sie strasznie meczyla, a ja musialam nauczyc sie samodzielnosci bardzo wczesnie, gdzies tam w srodku czuje jednak cos czego nie umiem opisac przez to ze przeszlam w zyciu takie trudne doswiadczenie juz jako male dziecko

czytam wasze wypowiedzi i sie poplakalam :( mimo ze moja mama zyje, nie wyobrazam sobie ze mogloby byc inaczej, macie racje milosc mamy jest niezastapiona

za miesiąc będzie 5 rocznica śmierci mojej mamy.tesknie za nią bardzo,nie zdążyła zobaczyć mojej córeczki,brakowało mi jej zwłaszcza na początku mojego macierzyństwa,kiedy moja córka będze większa opowiem jej o babci.ale czas upływa tęsknota nie jest już tak dojmująca,żyje tak żeby była ze mnie dumna,na pewno nie chciałaby żebym była nieszczęśliwa i tylko za nią płakała.jak mam problem ide do niej i opowiadam,jak coś dobrego to też sie z nią dzielę:)wierzę że jest przy mnie.cały czas powtarzam mojemu mężowi że trzeba odwiedzać rodziców bo nie wiadomo jak długo z nami będą i pilnuję go z tym.

mamy to nasi najlepsi doradcy I przyjaciele tylko nalezy Im sie za to wdziecznosc