Nie potrafię być grzeczna dla ludzi

Zazwyczaj mam ochotę trzepnąć w łeb i zwyzywać, powstrzymuję się resztkami sił. Jak kogoś znam i lubię to jestem miła, a jak mi się czyjaś głupia gęba nie spodoba to jestem agresywna.

Ja sobie tak poradzilam: powtarzam sobie slawne slowa: To co zrobicie najmniejszemu z braci waszych, to tak jakbyscie mnie zrobili. Jak widze taka osobe wkurzajaca to mysle sobie:" a co bym zrobila gdyby w tej sytuacji stal przede mna Jezus, jakbym sie odezwala?" To na mnie dziala, prawie zawsze sie zatrzymuje. Dotyczy sie to rowniez obgadywania, podla sklonnosc z ktora walcze. Czy powiedzialabym tak o Jezusie? I milkne.

to na mnie juz nie działa, bo nie wierzę już w Boga ani w Jezusa. Jezus był naiwniakiem i chciał zmieniać świat, skończył jak skończył, właśnie przez to że udawał miłego

wychujałam was ja - sprzedałam wam kilka historii , sprawdziłam i chuja warci jesteście.

nas w innych te cechy, które mamy sami i starannie je przed sobą ukrywamy !!!

mnie wkurwiają tępe stare baby i głupie młode cipy którym się wydaje że są najpiękniejsze, bachory drące mordy i dupki mające nieskoordynowane ruchy

to bardzo, bardzo źle. Musisz dowiedzieć się skąd ta agresja wypływa, bo nikt normalny nie wpada w szał z byle powodu. Przeciętny człowiek nie ma ochoty walić w łeb, bo się komuś gęba nie podoba. Nie mówię już o dobrym wychowaniu. Zlokalizuj żródło agresji i wyeliminuj je, bo nie będziesz w stanie normalnie funkcjonować. Nie ma ludzi o stalowych nerwach i każdego czasami trafia szał, ale to jest sporadyczne, a nie codzienność.

ja mam tak cały czas i mi się nasila z wiekiem