CHłopak jest 1000km ode mnie, nikt mnie nie rozumie, w domu problemy

Pewnie pomyślicie: o kur... kolejna nudząca zdesperowana dziewczyna... Muszę się wygadać Chłopak pracuje za granicą, widzimy się raz na miesiac i to jak dobrze pojdzie. Od rana się nie odzywa, ale nie panikuje, mam wakacje, wstałam rano, posprzątałam cały dom, niestety jestem jeszcze na utrzymaniu rodziców, wiec mieszkam z nimi i babcią. Umyłam podłoge w domu, babka wróciła z dworu i cała moja robota poszła na marne. Jutro mam jechac z mamą na zakupy, miałam swoje oczednosci, niestety pożyczyłam je wczesniej mamie na jak sie zanosi wieczne nieoddanie. Wiec nic sobie nie kupie, a chciałam jakies spodnie, bluzki, jest wiele przecen a mam w portfelu 100zł. Musze słuchać rodziców, bo jestem na ich garnuszku, mam 21 lat, miałam załatwioną pracę, ale miałam zając się drugą babcią. Teraz jest srodek wakacji, babcia prawie zdrowa, a ja siedzie w domu, pisze chłopakowi smy ,ze tesknie, sprzątam i czasem spotkam się ze znajomymi. Kocham chłopaka, ale spotkanie raz na miesiac psuje moją słodką wizje.