dlaczego tak bardzo nie lubie dzieci??

no denerwują mnie, są krzykliwe, płaczące, niegrzeczne, wszystko niszczące.. mogłabym wyliczać bez końca... czuje się z tym źle, że tak drażnią mnie dzieci, a dodam że sama mam syna w wieku 7 lat. Ale on mnie nigdy nie denerwuje, mam do niego cierpliwość i kocham go ponad życie! :) jest grzeczny i spokojny, dużo rozmawiamy i się bawimy, a jak widzę wrzeszczące dzieciary niesłuchające się rodziców to mnie gęsia skóra przechodzi ze mogłabym mieć takie dziecko...

ja uwielbiam dzieci, ale na zdjęciach, na filmie albo u kogoś na kolanach :D sama mam dwójkę młodszego rodzeństwa. Jedno młodsze 7 lat, a drugie 14. skaranie boskie. najpierw ciągle płaczą i srają. potem jak już zaczynają coś kumać, mimo że dalej płaczą i srają to są rozkoszne. jak już zaczynają gadać zaczyna się najgorsze. wchodzą w faze "daj". daj mi to, daj mi tamto, a jak nie to w ryk. potem jak pojdą do szkoly jest troche spokoju. jednak szybko przychodzi okres dojrzewania i zaczyna się faza "pozjadałam wszystkie rozumy" oraz "patrzcie jaka jestem dorosła" ale mimo wszystko nie wyobrażam sobie nie mieć nigdy swoich dzieci :)

jak duzo jest wrzaskliwych, sluchajacych glosnej muzyki, wrzeszczacych do siebie - to niby jakie maja byc ich dzieci? Przynajmniej nerwowe. A wiadomoo,ze te krzyczace widac i slychac najbardziej. Wczoraj np nie widzialam, czy bardziej chce zamordowac histerycznie ryczacego dzieciaka, czy jego durna mamusie. Moje, jak były małe , nie pamietam,zeby sie bez powoiodu darły w miejscach publicznych, jesli czasem poplakały ( b rzadko!!) to mialy konkretny powód). Ale my jestesmy w ogole bardzo spokojna rodzina, nikt sie u nas na niekogo nie drze. Dzieci przejmuja zachowania rodziców i tyle.