Czy jest na forume zdesperowana domowa żona?

oh my god my headache is killin me! probably its gonna rain tomorrow, im weather sensitive.. today it was really nice over here, sunny and quite hot. but i bet its gonna rain tomorrow.. my day off..

noxi --> a tak wogole to mnie oslabiasz juz tym gadaniem o gniciu, dziecko, wez sie lecz i normlanym ludziom nie zawracaj glowy... ja pier...

well - here it will be sunny, warm...and I will be busy sorting out silly, little things so I won't see much of a sun :(

im gettin bored... lol

noxi --> no, zrobilas na mnie wrazenie :P

Nox reminded me about really funny song about zombie love...it makes me go "awwww" :D

i like ur little new footer :P

noxi --> nie no, kurwa, najelepiej to sie do grobu poloz juz.

Well, you were third person today (JUST today) who asked me if I'm a man :P It was funny at first, but some time ago one girl told me that I don't understand female's emotions and offerma asked me if i was a male-virgin like him. :P

Nox, a czy ty się przypadkiem już nie rozkładasz?

sometimes this place is like a boxin ring, u need to come over prepared for a fight, fight over ur opinion, fight for urself, who u r, they will even try to tell u that u r a virgin male.. :) like they say that im a project :D a noxi always speaks about rottin :D

she's "martva" after all, right? ;) and idk what's worse to be a project or to be given penis (and an amateour one!)

freaks, weirdos, desperate virgins and a whole lot of other motherfuckers :)

yeah, depand what kind (size? :D) of penis..

and one neo-virgin-nazi - BSA is my favourite (along with offerma).

i bet that noxi is desperately tryin to translate what we r sayin bout her now ;)

noxi ale kto ci kaze tu siedziec i nawijac, jak dla mnie to mozesz splywac dziecko..

albo kuzwa nauczac gdzies gdzie cie beda przynajmniej sluchac, bo juz te twoje gadanie o gniciu stalo sie nudne.

Nox, Ty to miewasz takie "fazy" prawda? Jak się uweźmiesz na jakiś temat to trujesz o tym i trujesz.

no idz idz

ZDZ - a to inni tez maja licencje na uzywanie Twojego skrotu? :( To w takim razie wstapie do MI6 i postaram sie o licencje na zabijanie ... i sobie ich wszystkich wyeliminuje ;)

No zmykaj spać, przyda Ci się :)

demorai --> jakiego skrotu bejbe?

OZPRAWKA Rozprawka należy do najpoważniejszych form wypowiedzi. W „Słowniku języka polskiego pod redakcją M. Szymczaka określa się ją jako niewielką rozprawę. Ta z kolei jest obszerną, pisemną pracą naukową, w której autor rozpatruje jakiś ważny problem. W rozprawce staramy się najczęściej coś udowodnić, o czymś kogoś przekonać, odpowiedzieć na postawione pytanie, rozwiać jakąś wątpliwość. Formę rozprawki możemy wybrać zawsze, ilekroć mamy do czynienia z tematami typu: Jak rozumiesz słowa „ . . . „ Uzasadnij, że . . . Udowodnij, iż . . . Czy słuszne jest powiedzenie „ . . . „ Czy można zgodzić się z opinią, że . . . Opowiadam się za . . . Rozprawka zmusza jej autora do zajęcia jasno wyrażonego stanowiska wobec tematu. Wymaga również, by to stanowisko w sposób należyty uzasadnić, posługując się argumentami. Z reguły wyróżniamy dwa rodzaje rozprawki: DEDUKCYJNĄ - czyli taką, w której na wstępie formułujemy tezę, co do słuszności której jesteśmy przekonani. W rozwinięciu przedstawiamy nasze argumenty, a w zakończeniu przytaczamy udowodnioną już tezę. INDUKCYJNĄ - czyli taką, w której na wstępie stawiamy hipotezę (twierdzenie nie w pełni uzasadnione, wymagające sprawdzenia). W rozwinięciu staramy się podawać takie argumenty, które będą w stanie naszą hipotezę zamienić w tezę. Tezę tę można zamieścić w zakończeniu jako wniosek z naszych rozważań, odpowiedź na pytanie itp. Oba rodzaje rozprawki mają podobne schematy, które można przedstawić następująco: ROZPRAWKA DEDUKCYJNA ROZPRAWKA INDUKCYJNA Teza (Pewność, że jest tak) Hipoteza (Przypuszczenie, że może być tak) Argumenty przemawiające za słusznością tezy (na korzyść tezy, broniące tezy). Argumenty przygotowujące tezę, autor stara się dowieść słuszności hipotezy. Potwierdzenie tezy (Podsumowanie argumentów, wy- ciągnięcie wniosków, ewentualne ustalenie zadań do realizacji). Teza Udowodniona przez przytoczone argumenty. Wyboru sposobu argumentowania dokonuje autor rozprawki. Najlepiej jest wypisać wszystkie argumenty w brudnopisie, a następnie uszeregować je według pewnego kryterium, np.: ważności, siły oddziaływania na słuchacza (czytelnika), stopnia wiarygodności itp. Najtrudniejszy problem pojawia się wówczas, kiedy w rozprawce chcemy przedstawić argumenty za i przeciw. Możemy to uczynić wyszczególniając, np. najpierw wszystkie argumenty przemawiające za, a następnie przeciwko tezie albo zastosować schemat następujących bezpośrednio po sobie argumentów i kontrargumentów. Istnieje wiele schematów zdań charakterystycznych dla różnych części rozprawki. Podaję kilka z nich: Zaczynając wypowiedź: - Nawiązując do tematu . . . - Moja odpowiedź na pytanie zawarte w temacie jest następująca: . . . - Temat zakłada, że . . . - Temat sugeruje wiele możliwości, jednak . . . - Odpowiedź nie wydaje się być prosta, dlatego stawiam hipotezę . . . Łącząc poszczególne części w całość: - Kolejną sprawą, którą chcę poruszyć . . . - Nie wolno też pominąć . . . - Trzeba także pamiętać o . . . - Warto również zauważyć, że . . . - Należy zaznaczyć, iż . . . - Pragnę też zwrócić uwagę na . . . - Nie przemawia do mnie argument, że . . . - A oto inne spojrzenie na . . . - Należy też rozważyć racje przeciwne . . . - Przeciwnicy wysuwają swoje kontrargumenty . . . Sygnalizując własne zdanie: - Myślę, że . . . - Uważam, iż . . . - Według mnie . . . - Śmiem twierdzić . . . - Moim zdaniem . . . - Niestety, nie podzielam opinii, że . . . - Wbrew temu co mówią inni, potępiam takie stanowisko, gdyż . . . Kończąc wypracowanie: - Czy można nie wierzyć w słuszność twierdzenia: „ . . . ? Uważam, że przedstawione argumenty nie dają ku temu podstaw. - Myślę, że przytoczone argumenty pozwolą w pełni zgodzić się z twierdzeniem zawartym w temacie. - Na zakończenie wrócę jeszcze raz do tezy: „ . . . . . . . . . . . . . . . . . .. - Podzielam ten pogląd i sądzę, że wart jest szerokiej popularyzacji. - Na zakończenie, wracając do pytania postawionego w temacie, udzielam jednoznacznej odpowiedzi: „tak. Ważną rzeczą w rozprawce jest stosowanie odpowiednio dobranych cytatów. Można je wprowadzać między innymi w następujący sposób: - Na potwierdzenie wysuniętej tezy przytoczę słowa znanego filozofa „ . . . - Niech moje argumenty wesprze autorytetem . . . , który powiedział „ . . . PRZYKŁAD ROZPRAWKI Uzasadnij, że stosunek człowieka do chleba jest wyrazem jego stosunku do pracy. (Rozprawka) Czy szanujemy chleb? Na to pytanie, wydaje mi się, większość z nas odpowiedziałaby twierdząco. Niestety, liczne kosze na śmieci, między innymi w szkołach, pojemniki na odpadki i śmietniki, zdają się często przeczyć tej odpowiedzi. Bywa bowiem, że ludzie nie szanują chleba nawet wówczas, gdy nie powodzi im się najlepiej. Wygląda na to, że chleb dla wielu ludzi nie przedstawia należytej wartości, podobnie jak dla wielu należytą wartością nie jest praca. I tu nasuwa się pewna refleksja. Stosunek człowieka do chleba jest wyrazem jego stosunku do pracy. Spróbuję to uzasadnić kilkoma chociażby argumentami. Pierwszy z nich związany jest z tradycją. W wielu krajach, w tym także w Polsce, istnieją dowody, że chleb otaczano swoistym kultem (niektóre elementy tego kultu przetrwały do dziś). Pojawienie się go bowiem na stole poprzedzone było uciążliwą pracą bardzo wielu ludzi. Stanowił on owoc tej pracy, był uwieńczeniem ludzkiego trudu. Gospodynie całowały pierwszy wyjęty z pieca bochenek chleba. Następnie czynili to pozostali domownicy. Dbano też o to, by nie marnowała się nawet okruszyna chleba. A kiedy zdarzyło się, że spadła na ziemię, podnoszono ją i często ze czcią całowano. Pięknie o tym napisał Cyprian Kamil Norwid w jednym z wierszy: „Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba Podnoszą z ziemi przez uszanowanie dla darów Nieba... Tęskno mi Panie. „ Chlebem witano też w domu najbardziej miłych i cenionych gości. Niektóre elementy tej tradycji kultywowane są w wielu domach do dziś. Czasem w zmienionej nieco formie, zależnie od regionu. Rozwój cywilizacji, w tym także postęp w rolnictwie, sprawiły, że praca nad wyprodukowaniem chleba stała się mniej uciążliwa, co nie znaczy wcale, że może być mniej ceniona i szanowana. Stare przysłowie „Bez pracy nie ma kołaczy odnieść można także do chleba powszedniego. Miara bowiem jest w obu przypadkach jedna - ludzka praca. Bez pracy rolnika nie ma chleba. Musimy więc do niej odnosić się z należytym szacunkiem. Musimy też szanować chleb, który jest owocem tej pracy. Chleb na stole to efekt pracy również innych ludzi. To staranie tych, co robią wszystko, by w należyty sposób zabezpieczyć ziarno, dalej tych, którzy to ziarno transportują do młynów, tych, co przetwarzają je na mąkę, wreszcie całej rzeszy piekarzy, sprzedawców itp. Nie mniej ważną rzeczą, by chleb znalazł się na stole, jest praca tych wszystkich, którzy chcą go nabyć. A jest to największa rzesza ludzi w każdym społeczeństwie. Zdobywają oni chleb za pieniądze, które mają dzięki swej pracy w różnych zawodach, na różnych stanowiskach. Tak więc mając szacunek do chleba, szanuję pracę tych wszystkich, którzy uczciwie zarabiają na chleb, szanuję też własną pracę. W naszej frazeologii istnieje szereg wyrażeń przenośnych, w których utożsamia się po prostu chleb z pracą. Dla przykładu chociażby „Być bez chleba w znaczeniu bez pracy. „Odebrać komuś chleb, pozbawić kogoś chleba to to samo, co zabrać mu pracę. I wreszcie „stracić, znaleźć chleb czyli pracę, zarobek. To, że stosunek człowieka do chleba jest wyrazem jego stosunku do pracy w ogóle, można uzasadnić również na własnym przykładzie. Szanuję chleb, bo zdobyłem go dzięki własnej pracy. Szanuję pracę, bo wiem, że dzięki niej nie brak mi chleba w domu. Zdarza się jednak, że ludzie mają negatywny stosunek do pracy. Nie traktują jej poważnie, nie wykonują uczciwie, często marnują owoce swej pracy - zarobione pieniądze, za które mogliby właśnie kupić potrzebny chleb. Niestety, nie stanowi on widocznie dla nich większej wartości, bo jeśliby tak było, ceniliby również pracę, dzięki której mogliby mieć zapewniony chleb (w znaczeniu szerszym - godziwy byt). Myślę, że można powiedzieć, iż nasz stosunek do chleba jest w dużej mierze odzwierciedleniem naszego stosunku do pracy. Tak więc szanujmy chleb, owoc naszej i cudzej pracy. Szanujmy też pracę, dzięki której mamy na naszych stołach chleb.

noxi --> jakas ty wrazliwa :D

OZPRAWKA Rozprawka należy do najpoważniejszych form wypowiedzi. W „Słowniku języka polskiego pod redakcją M. Szymczaka określa się ją jako niewielką rozprawę. Ta z kolei jest obszerną, pisemną pracą naukową, w której autor rozpatruje jakiś ważny problem. W rozprawce staramy się najczęściej coś udowodnić, o czymś kogoś przekonać, odpowiedzieć na postawione pytanie, rozwiać jakąś wątpliwość. Formę rozprawki możemy wybrać zawsze, ilekroć mamy do czynienia z tematami typu: Jak rozumiesz słowa „ . . . „ Uzasadnij, że . . . Udowodnij, iż . . . Czy słuszne jest powiedzenie „ . . . „ Czy można zgodzić się z opinią, że . . . Opowiadam się za . . . Rozprawka zmusza jej autora do zajęcia jasno wyrażonego stanowiska wobec tematu. Wymaga również, by to stanowisko w sposób należyty uzasadnić, posługując się argumentami. Z reguły wyróżniamy dwa rodzaje rozprawki: DEDUKCYJNĄ - czyli taką, w której na wstępie formułujemy tezę, co do słuszności której jesteśmy przekonani. W rozwinięciu przedstawiamy nasze argumenty, a w zakończeniu przytaczamy udowodnioną już tezę. INDUKCYJNĄ - czyli taką, w której na wstępie stawiamy hipotezę (twierdzenie nie w pełni uzasadnione, wymagające sprawdzenia). W rozwinięciu staramy się podawać takie argumenty, które będą w stanie naszą hipotezę zamienić w tezę. Tezę tę można zamieścić w zakończeniu jako wniosek z naszych rozważań, odpowiedź na pytanie itp. Oba rodzaje rozprawki mają podobne schematy, które można przedstawić następująco: ROZPRAWKA DEDUKCYJNA ROZPRAWKA INDUKCYJNA Teza (Pewność, że jest tak) Hipoteza (Przypuszczenie, że może być tak) Argumenty przemawiające za słusznością tezy (na korzyść tezy, broniące tezy). Argumenty przygotowujące tezę, autor stara się dowieść słuszności hipotezy. Potwierdzenie tezy (Podsumowanie argumentów, wy- ciągnięcie wniosków, ewentualne ustalenie zadań do realizacji). Teza Udowodniona przez przytoczone argumenty. Wyboru sposobu argumentowania dokonuje autor rozprawki. Najlepiej jest wypisać wszystkie argumenty w brudnopisie, a następnie uszeregować je według pewnego kryterium, np.: ważności, siły oddziaływania na słuchacza (czytelnika), stopnia wiarygodności itp. Najtrudniejszy problem pojawia się wówczas, kiedy w rozprawce chcemy przedstawić argumenty za i przeciw. Możemy to uczynić wyszczególniając, np. najpierw wszystkie argumenty przemawiające za, a następnie przeciwko tezie albo zastosować schemat następujących bezpośrednio po sobie argumentów i kontrargumentów. Istnieje wiele schematów zdań charakterystycznych dla różnych części rozprawki. Podaję kilka z nich: Zaczynając wypowiedź: - Nawiązując do tematu . . . - Moja odpowiedź na pytanie zawarte w temacie jest następująca: . . . - Temat zakłada, że . . . - Temat sugeruje wiele możliwości, jednak . . . - Odpowiedź nie wydaje się być prosta, dlatego stawiam hipotezę . . . Łącząc poszczególne części w całość: - Kolejną sprawą, którą chcę poruszyć . . . - Nie wolno też pominąć . . . - Trzeba także pamiętać o . . . - Warto również zauważyć, że . . . - Należy zaznaczyć, iż . . . - Pragnę też zwrócić uwagę na . . . - Nie przemawia do mnie argument, że . . . - A oto inne spojrzenie na . . . - Należy też rozważyć racje przeciwne . . . - Przeciwnicy wysuwają swoje kontrargumenty . . . Sygnalizując własne zdanie: - Myślę, że . . . - Uważam, iż . . . - Według mnie . . . - Śmiem twierdzić . . . - Moim zdaniem . . . - Niestety, nie podzielam opinii, że . . . - Wbrew temu co mówią inni, potępiam takie stanowisko, gdyż . . . Kończąc wypracowanie: - Czy można nie wierzyć w słuszność twierdzenia: „ . . . ? Uważam, że przedstawione argumenty nie dają ku temu podstaw. - Myślę, że przytoczone argumenty pozwolą w pełni zgodzić się z twierdzeniem zawartym w temacie. - Na zakończenie wrócę jeszcze raz do tezy: „ . . . . . . . . . . . . . . . . . .. - Podzielam ten pogląd i sądzę, że wart jest szerokiej popularyzacji. - Na zakończenie, wracając do pytania postawionego w temacie, udzielam jednoznacznej odpowiedzi: „tak. Ważną rzeczą w rozprawce jest stosowanie odpowiednio dobranych cytatów. Można je wprowadzać między innymi w następujący sposób: - Na potwierdzenie wysuniętej tezy przytoczę słowa znanego filozofa „ . . . - Niech moje argumenty wesprze autorytetem . . . , który powiedział „ . . . PRZYKŁAD ROZPRAWKI Uzasadnij, że stosunek człowieka do chleba jest wyrazem jego stosunku do pracy. (Rozprawka) Czy szanujemy chleb? Na to pytanie, wydaje mi się, większość z nas odpowiedziałaby twierdząco. Niestety, liczne kosze na śmieci, między innymi w szkołach, pojemniki na odpadki i śmietniki, zdają się często przeczyć tej odpowiedzi. Bywa bowiem, że ludzie nie szanują chleba nawet wówczas, gdy nie powodzi im się najlepiej. Wygląda na to, że chleb dla wielu ludzi nie przedstawia należytej wartości, podobnie jak dla wielu należytą wartością nie jest praca. I tu nasuwa się pewna refleksja. Stosunek człowieka do chleba jest wyrazem jego stosunku do pracy. Spróbuję to uzasadnić kilkoma chociażby argumentami. Pierwszy z nich związany jest z tradycją. W wielu krajach, w tym także w Polsce, istnieją dowody, że chleb otaczano swoistym kultem (niektóre elementy tego kultu przetrwały do dziś). Pojawienie się go bowiem na stole poprzedzone było uciążliwą pracą bardzo wielu ludzi. Stanowił on owoc tej pracy, był uwieńczeniem ludzkiego trudu. Gospodynie całowały pierwszy wyjęty z pieca bochenek chleba. Następnie czynili to pozostali domownicy. Dbano też o to, by nie marnowała się nawet okruszyna chleba. A kiedy zdarzyło się, że spadła na ziemię, podnoszono ją i często ze czcią całowano. Pięknie o tym napisał Cyprian Kamil Norwid w jednym z wierszy: „Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba Podnoszą z ziemi przez uszanowanie dla darów Nieba... Tęskno mi Panie. „ Chlebem witano też w domu najbardziej miłych i cenionych gości. Niektóre elementy tej tradycji kultywowane są w wielu domach do dziś. Czasem w zmienionej nieco formie, zależnie od regionu. Rozwój cywilizacji, w tym także postęp w rolnictwie, sprawiły, że praca nad wyprodukowaniem chleba stała się mniej uciążliwa, co nie znaczy wcale, że może być mniej ceniona i szanowana. Stare przysłowie „Bez pracy nie ma kołaczy odnieść można także do chleba powszedniego. Miara bowiem jest w obu przypadkach jedna - ludzka praca. Bez pracy rolnika nie ma chleba. Musimy więc do niej odnosić się z należytym szacunkiem. Musimy też szanować chleb, który jest owocem tej pracy. Chleb na stole to efekt pracy również innych ludzi. To staranie tych, co robią wszystko, by w należyty sposób zabezpieczyć ziarno, dalej tych, którzy to ziarno transportują do młynów, tych, co przetwarzają je na mąkę, wreszcie całej rzeszy piekarzy, sprzedawców itp. Nie mniej ważną rzeczą, by chleb znalazł się na stole, jest praca tych wszystkich, którzy chcą go nabyć. A jest to największa rzesza ludzi w każdym społeczeństwie. Zdobywają oni chleb za pieniądze, które mają dzięki swej pracy w różnych zawodach, na różnych stanowiskach. Tak więc mając szacunek do chleba, szanuję pracę tych wszystkich, którzy uczciwie zarabiają na chleb, szanuję też własną pracę. W naszej frazeologii istnieje szereg wyrażeń przenośnych, w których utożsamia się po prostu chleb z pracą. Dla przykładu chociażby „Być bez chleba w znaczeniu bez pracy. „Odebrać komuś chleb, pozbawić kogoś chleba to to samo, co zabrać mu pracę. I wreszcie „stracić, znaleźć chleb czyli pracę, zarobek. To, że stosunek człowieka do chleba jest wyrazem jego stosunku do pracy w ogóle, można uzasadnić również na własnym przykładzie. Szanuję chleb, bo zdobyłem go dzięki własnej pracy. Szanuję pracę, bo wiem, że dzięki niej nie brak mi chleba w domu. Zdarza się jednak, że ludzie mają negatywny stosunek do pracy. Nie traktują jej poważnie, nie wykonują uczciwie, często marnują owoce swej pracy - zarobione pieniądze, za które mogliby właśnie kupić potrzebny chleb. Niestety, nie stanowi on widocznie dla nich większej wartości, bo jeśliby tak było, ceniliby również pracę, dzięki której mogliby mieć zapewniony chleb (w znaczeniu szerszym - godziwy byt). Myślę, że można powiedzieć, iż nasz stosunek do chleba jest w dużej mierze odzwierciedleniem naszego stosunku do pracy. Tak więc szanujmy chleb, owoc naszej i cudzej pracy. Szanujmy też pracę, dzięki której mamy na naszych stołach chleb.

OZPRAWKA Rozprawka należy do najpoważniejszych form wypowiedzi. W „Słowniku języka polskiego pod redakcją M. Szymczaka określa się ją jako niewielką rozprawę. Ta z kolei jest obszerną, pisemną pracą naukową, w której autor rozpatruje jakiś ważny problem. W rozprawce staramy się najczęściej coś udowodnić, o czymś kogoś przekonać, odpowiedzieć na postawione pytanie, rozwiać jakąś wątpliwość. Formę rozprawki możemy wybrać zawsze, ilekroć mamy do czynienia z tematami typu: Jak rozumiesz słowa „ . . . „ Uzasadnij, że . . . Udowodnij, iż . . . Czy słuszne jest powiedzenie „ . . . „ Czy można zgodzić się z opinią, że . . . Opowiadam się za . . . Rozprawka zmusza jej autora do zajęcia jasno wyrażonego stanowiska wobec tematu. Wymaga również, by to stanowisko w sposób należyty uzasadnić, posługując się argumentami. Z reguły wyróżniamy dwa rodzaje rozprawki: DEDUKCYJNĄ - czyli taką, w której na wstępie formułujemy tezę, co do słuszności której jesteśmy przekonani. W rozwinięciu przedstawiamy nasze argumenty, a w zakończeniu przytaczamy udowodnioną już tezę. INDUKCYJNĄ - czyli taką, w której na wstępie stawiamy hipotezę (twierdzenie nie w pełni uzasadnione, wymagające sprawdzenia). W rozwinięciu staramy się podawać takie argumenty, które będą w stanie naszą hipotezę zamienić w tezę. Tezę tę można zamieścić w zakończeniu jako wniosek z naszych rozważań, odpowiedź na pytanie itp. Oba rodzaje rozprawki mają podobne schematy, które można przedstawić następująco: ROZPRAWKA DEDUKCYJNA ROZPRAWKA INDUKCYJNA Teza (Pewność, że jest tak) Hipoteza (Przypuszczenie, że może być tak) Argumenty przemawiające za słusznością tezy (na korzyść tezy, broniące tezy). Argumenty przygotowujące tezę, autor stara się dowieść słuszności hipotezy. Potwierdzenie tezy (Podsumowanie argumentów, wy- ciągnięcie wniosków, ewentualne ustalenie zadań do realizacji). Teza Udowodniona przez przytoczone argumenty. Wyboru sposobu argumentowania dokonuje autor rozprawki. Najlepiej jest wypisać wszystkie argumenty w brudnopisie, a następnie uszeregować je według pewnego kryterium, np.: ważności, siły oddziaływania na słuchacza (czytelnika), stopnia wiarygodności itp. Najtrudniejszy problem pojawia się wówczas, kiedy w rozprawce chcemy przedstawić argumenty za i przeciw. Możemy to uczynić wyszczególniając, np. najpierw wszystkie argumenty przemawiające za, a następnie przeciwko tezie albo zastosować schemat następujących bezpośrednio po sobie argumentów i kontrargumentów. Istnieje wiele schematów zdań charakterystycznych dla różnych części rozprawki. Podaję kilka z nich: Zaczynając wypowiedź: - Nawiązując do tematu . . . - Moja odpowiedź na pytanie zawarte w temacie jest następująca: . . . - Temat zakłada, że . . . - Temat sugeruje wiele możliwości, jednak . . . - Odpowiedź nie wydaje się być prosta, dlatego stawiam hipotezę . . . Łącząc poszczególne części w całość: - Kolejną sprawą, którą chcę poruszyć . . . - Nie wolno też pominąć . . . - Trzeba także pamiętać o . . . - Warto również zauważyć, że . . . - Należy zaznaczyć, iż . . . - Pragnę też zwrócić uwagę na . . . - Nie przemawia do mnie argument, że . . . - A oto inne spojrzenie na . . . - Należy też rozważyć racje przeciwne . . . - Przeciwnicy wysuwają swoje kontrargumenty . . . Sygnalizując własne zdanie: - Myślę, że . . . - Uważam, iż . . . - Według mnie . . . - Śmiem twierdzić . . . - Moim zdaniem . . . - Niestety, nie podzielam opinii, że . . . - Wbrew temu co mówią inni, potępiam takie stanowisko, gdyż . . . Kończąc wypracowanie: - Czy można nie wierzyć w słuszność twierdzenia: „ . . . ? Uważam, że przedstawione argumenty nie dają ku temu podstaw. - Myślę, że przytoczone argumenty pozwolą w pełni zgodzić się z twierdzeniem zawartym w temacie. - Na zakończenie wrócę jeszcze raz do tezy: „ . . . . . . . . . . . . . . . . . .. - Podzielam ten pogląd i sądzę, że wart jest szerokiej popularyzacji. - Na zakończenie, wracając do pytania postawionego w temacie, udzielam jednoznacznej odpowiedzi: „tak. Ważną rzeczą w rozprawce jest stosowanie odpowiednio dobranych cytatów. Można je wprowadzać między innymi w następujący sposób: - Na potwierdzenie wysuniętej tezy przytoczę słowa znanego filozofa „ . . . - Niech moje argumenty wesprze autorytetem . . . , który powiedział „ . . . PRZYKŁAD ROZPRAWKI Uzasadnij, że stosunek człowieka do chleba jest wyrazem jego stosunku do pracy. (Rozprawka) Czy szanujemy chleb? Na to pytanie, wydaje mi się, większość z nas odpowiedziałaby twierdząco. Niestety, liczne kosze na śmieci, między innymi w szkołach, pojemniki na odpadki i śmietniki, zdają się często przeczyć tej odpowiedzi. Bywa bowiem, że ludzie nie szanują chleba nawet wówczas, gdy nie powodzi im się najlepiej. Wygląda na to, że chleb dla wielu ludzi nie przedstawia należytej wartości, podobnie jak dla wielu należytą wartością nie jest praca. I tu nasuwa się pewna refleksja. Stosunek człowieka do chleba jest wyrazem jego stosunku do pracy. Spróbuję to uzasadnić kilkoma chociażby argumentami. Pierwszy z nich związany jest z tradycją. W wielu krajach, w tym także w Polsce, istnieją dowody, że chleb otaczano swoistym kultem (niektóre elementy tego kultu przetrwały do dziś). Pojawienie się go bowiem na stole poprzedzone było uciążliwą pracą bardzo wielu ludzi. Stanowił on owoc tej pracy, był uwieńczeniem ludzkiego trudu. Gospodynie całowały pierwszy wyjęty z pieca bochenek chleba. Następnie czynili to pozostali domownicy. Dbano też o to, by nie marnowała się nawet okruszyna chleba. A kiedy zdarzyło się, że spadła na ziemię, podnoszono ją i często ze czcią całowano. Pięknie o tym napisał Cyprian Kamil Norwid w jednym z wierszy: „Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba Podnoszą z ziemi przez uszanowanie dla darów Nieba... Tęskno mi Panie. „ Chlebem witano też w domu najbardziej miłych i cenionych gości. Niektóre elementy tej tradycji kultywowane są w wielu domach do dziś. Czasem w zmienionej nieco formie, zależnie od regionu. Rozwój cywilizacji, w tym także postęp w rolnictwie, sprawiły, że praca nad wyprodukowaniem chleba stała się mniej uciążliwa, co nie znaczy wcale, że może być mniej ceniona i szanowana. Stare przysłowie „Bez pracy nie ma kołaczy odnieść można także do chleba powszedniego. Miara bowiem jest w obu przypadkach jedna - ludzka praca. Bez pracy rolnika nie ma chleba. Musimy więc do niej odnosić się z należytym szacunkiem. Musimy też szanować chleb, który jest owocem tej pracy. Chleb na stole to efekt pracy również innych ludzi. To staranie tych, co robią wszystko, by w należyty sposób zabezpieczyć ziarno, dalej tych, którzy to ziarno transportują do młynów, tych, co przetwarzają je na mąkę, wreszcie całej rzeszy piekarzy, sprzedawców itp. Nie mniej ważną rzeczą, by chleb znalazł się na stole, jest praca tych wszystkich, którzy chcą go nabyć. A jest to największa rzesza ludzi w każdym społeczeństwie. Zdobywają oni chleb za pieniądze, które mają dzięki swej pracy w różnych zawodach, na różnych stanowiskach. Tak więc mając szacunek do chleba, szanuję pracę tych wszystkich, którzy uczciwie zarabiają na chleb, szanuję też własną pracę. W naszej frazeologii istnieje szereg wyrażeń przenośnych, w których utożsamia się po prostu chleb z pracą. Dla przykładu chociażby „Być bez chleba w znaczeniu bez pracy. „Odebrać komuś chleb, pozbawić kogoś chleba to to samo, co zabrać mu pracę. I wreszcie „stracić, znaleźć chleb czyli pracę, zarobek. To, że stosunek człowieka do chleba jest wyrazem jego stosunku do pracy w ogóle, można uzasadnić również na własnym przykładzie. Szanuję chleb, bo zdobyłem go dzięki własnej pracy. Szanuję pracę, bo wiem, że dzięki niej nie brak mi chleba w domu. Zdarza się jednak, że ludzie mają negatywny stosunek do pracy. Nie traktują jej poważnie, nie wykonują uczciwie, często marnują owoce swej pracy - zarobione pieniądze, za które mogliby właśnie kupić potrzebny chleb. Niestety, nie stanowi on widocznie dla nich większej wartości, bo jeśliby tak było, ceniliby również pracę, dzięki której mogliby mieć zapewniony chleb (w znaczeniu szerszym - godziwy byt). Myślę, że można powiedzieć, iż nasz stosunek do chleba jest w dużej mierze odzwierciedleniem naszego stosunku do pracy. Tak więc szanujmy chleb, owoc naszej i cudzej pracy. Szanujmy też pracę, dzięki której mamy na naszych stołach chleb.

ZDZ ... tego -> ZDZ ... jak byk stoi w pierwszym nicku ... w tym temacie! ... Your Majesty.

de morai --> racja, bejbe :)

katolickich robotników. Ogłaszając 15 maja 1891 roku encyklikę Rerum novarum papież Leon XIII zyskał sobie przydomek „papieża robotników. Encyklika opowiedziała się za chrześcijańską polityką społeczną, przy jednoczesnym odrzuceniu socjalizmu w wydaniu marksistowskim i ślepego kapitalizmu. Głównym wątkiem encykliki było przekonanie, że ani Kościół, ani państwo nie są w stanie samodzielnie rozwiązać trudności społecznych. Obydwa organizmy muszą ze sobą współpracować dla wspólnego dobra. Według Leona XIII zadaniem Kościoła jest wspieranie dzieła pojednania między pracodawcami i pracownikami poprzez nieustanne przypominanie praw i obowiązków wszystkich zainteresowanych. Według Rerum novarum obowiązkiem państwa jest ochrona pracownika poprzez zapewnienie mu niedzielnego odpoczynku, minimalnej płacy, a także trwałości zatrudnienia. Dokument papieski poruszył także kwestię katolickich związków pracowniczych, podkreślił znaczenie własności prywatnej i jako „magna carta katolickiej etyki społecznej ukonstytuował się jako chrześcijańska alternatywa między „bezbożnym socjalizmem a „krwiożerczym liberalizmem. Rerum novarum piętnuje niepohamowany pęd za zyskiem kosztem innych, potępia wszelkie przejawy gospodarczego imperializmu, ale jednocześnie ostrzega katolików przed pozornymi podobieństwami między chrześcijaństwem, a tzw. socjalizmem. Rerum novarum podkreśla, że socjalizm jako nauka i fenomen historycznych procesów nie jest zgodny z „prawdami wiary Kościoła katolickiego. Wynika z tego żelazna reguła, że dobry katolik nie może być jednocześnie prawdziwym socjalistą. Leon XIII z wielkim zapałem zwraca się przeciwko socjalistycznemu formowaniu nowego człowieka, ostrzegając, że ojcem takiego socjalizmu kulturowego jest niepohamowany liberalizm, który prowadzi nieuchronnie do utraty wiary. Społeczna odnowa jest w myśl Rerum novarum możliwa jedynie poprzez moralną odnowę, a ta z kolei zakłada powrót do Ewangelii. Ironią historii jest fakt, że dzisiaj szerokie spektrum polityczne odnajduje w Rerum novarum „moralne uzasadnienie własnego programu politycznego. Do wizji Leona XIII przyznają się tradycyjnie nie tylko politycy chadecji, lecz także socjaldemokraci, a nawet liberałowie. Ciekawym elementem Rerum novarum było wskazanie na konieczność wprowadzenia ulepszeń w kształceniu przyszłych duchownych, którzy powinni być zapoznawani z zagadnieniami problematyki społecznej. Stopniowa afirmacja encykliki Rerum novarum powodowała zadziwiające zmiany w myśleniu Kościoła rzymskokatolickiego o jednostce. I tak z okazji 50-lecia Rerum novarum papież Pius XII powiedział w przemówieniu radiowym w Święto Zesłania Ducha Świętego (1 maja 1941), że ludzka godność osobista musi być chroniona. Gdy porównamy słynną encyklikę papieża Grzegorza XVI Mirari vos z 15 sierpnia 1832 roku, a także Quanta cura (1864) Piusa IX, oraz Immortale dei (1885) „papieża robotników z soborową deklaracją Nostra aetate (1965), to natychmiast dostrzeżemy radykalną zmianę w oficjalnym nauczaniu Kościoła rzymskokatolickiego, która po latach mogła zaowocować jednoznacznym opowiedzeniem się za wolnością sumienia podczas Soboru Watykańskiego II. Encyklika Rerum novarum została przyjęta w Kościele rzymskokatolickim z euforią. O ponadczasowości dokumentu przekonywali kolejni papieże. Z okazji 40-lecia Rerum novarum papież Pius XI przypomniał w encyklice Quadragesimo anno z 15 maja 1931 roku o aktualności Rerum novarum, przestrzegając wiernych przed niebezpieczeństwem marksistowskiego socjalizmu. Kategorie: Encykliki Leona XIII Zwroty łacińskie Chrześcijańska demokracja Stary układ stron Logowanie i rejestracja Artykuł Dyskusja Czytaj Edytuj Historia i autorzy Strona główna Kategorie artykułów Bieżące wydarzenia Losuj artykuł Dla czytelników Zgłoś błąd O Wikipedii (FAQ) Kontakt Wykluczenie odpowiedzialności Wspomóż Wikipedię Dla wikipedystów Drukuj lub eksportuj Narzędzia W innych językach esky Deutsch English Espaol Franais Galego Bahasa Indonesia Italiano Latina Limburgs Magyar Nederlands Norsk (bokml) Portugus Русский Slovenina Suomi Svenska Укранська Tę stronę ostatnio zmodyfikowano 09:11, 20 lip 2011. Tekst udostępniany na licencji Creative Commons: uznanie autorstwa, na tych samych warunkach, z możliwo