DO MAM DWÓJKI DZIECI PONIŻEJ 3LAT :)

Mam pytanie jak to jest z dwojgiem malych dzieci? Pytam ponieważ z mężem będziemy się od marca starac o następnego maluszka, jak by sie udało za pierwszym razem( w co watpie) to róznica między dziecmi byłaby 26m-cy, Jak sobir dajecie rade, jak to było po powrocie ze szpitala i jak na rodzeńswo zareagowało starsze dziecko?

ja mam miedzy starszymi1,5 roku a miedzy mlodszymi 2,5 roku. Jak jest? hmm interresująco :D Starsza na brata nie reagowalą wcale bo jej zwyczajnie nie obchodził. Za mala była, zresztą to dzikuska jest ;) Mlodszy w siostrze malej zakochany, caluje ją, bawi się, rano jak tylko wstanie to biegnie do niej, a takie glupotki jej opowiada ze nieraz to się poplacze ze śmiechu :D Jak ją pierwszy raz zobaczyl to ją pocalowal i powiedział "Witaj Karolinko, Kornel jestem" :D:D:D Ciągle do niej nawija :D A jak ktoś ją weźmie na kolana to krzyczy zeby zostawic jego dziecko :D:D Jak sobie daje radę? Świetnie :D Tylko zamiast prasowac firankę to siedze przed kompem i mi się nie chce wstać :P Ale na serio jak dla mnie mala roznica to same plusy. Starsi złapali blyskawicznie kontakt i się zaczeli razem bawić. Mam nadzieję, ze i mała do nich szybko dolaczy bo patrzy na ich zabawy z wielkim zainteresowaniem.

różnica między moimi maluchami jest 27 mies. i nie jest lekko - mały co prawda dobrze zareagował na nowego domownika - obydwoje się na razie uwielbiają, ale jest co robić, a momentami nie wiadomo w co w ręce włożyć.. też dużo więcej korowodów z wyjściem z domu z dwójką - mniej spaceruję niż z pierworodnym niestety, no i kina od czasu narodzin nie widziałam, a koncert tylko raz...ale to minie:)

Ja mam 4 dziecioków i normlanie daje sobie rade, w tym tez pracuje , ale w domu, mąż za to w firmie poza domem.Od samego poczatku uczyłam i ucze dzieci samodzielnosci i tak aby potrafiły sie soba zajac=zabawić nawet na krótką mete.Inaczej to ja bym nawet nie mogla w ten czas isc do toalety jakbym dzieci przyzwyczaiła do niespuszcania ich oczu,ani kroku bym nie odstepowała od nich.--wtedy bym sie zajeebała. Mam na mysli dzieci,ktore juz chodzą, nie noworodki czy niemowlaki,

nie rozumiem was kobiety, same siebie pakujecie w taki bajzel,

nie wiem czemu ale mi sie 4 wcisneła, oby nieee, miało byc 3 a nie 4 :D :D , trójka starczy , nie chce wiecej

oj ciekawy temat, chętnie poczytam :) sama planuję różnicę około 1,5-2lat

noo masz racje, mnótwo kobiet, zdecydowana wiekszośc ma bajzer ze swoim zyciem jak sie dziecko pojawia, wogóle nie potrafią sie zorganizowac i dla siebie czas znaleźc, nawet jak juz dzieci nastoletnie to nadal mają problemy, nie mówiąc juz aby znaleźć czas na wlasny relaks.. tez mnie to dziwi,jak sobie zaplanuja tak maja na wlasne zyczenie taki bajzer

na pewno musisz starsze dziecko uczyć samodzielnej zabawy, albo mu nie przeszkadzać - jeśli samo się potrafi sobą zająć, przyda się jak będzie drugie na świecie:)

ja mam parkę rok po roku teraz 3 i 4 latka mają. Synek bardzo się cieszył że bedzie miał siostrzyczkę pomimo tego że miał 13 miesięcy. Później jak wróciliśmy do domu nie odstępował jej na krok. I tak jest do dziś. Fajnie patrzeć jak się razem bawią, teraz są na etapie kolorów tzn synek uczy siostrzyczkę, wcześniej uczył ją liczyć ;p U mnie nie było jakiejś zazdrości płaczu itd ...

o zorganizowaniu to juz zależy od danej osoby:) Ja licze że mój Oluś na rodzensto zareaguje dobrze:) w sumie dzieci do 3 lat pewnie nie sa tak zazdrosne o rodzenstwo jak np pieciolatki :)

a co do samodzielnosci to on jest samodzielny:) Umie sie saba zajac, ale od jakiegos tyg chce ciagle u mnie na kolanach siedziec sama nie wiem czemu... chyba taki okres w zyciu:)

*sobą

Podnosze:)

milka, ja nie chcę 2, ale mąż by chciał i to starać się jeszcze w tym roku, bo córka ma już prawie 23miesiące, więc chce maks. 3lata różnicy...nie wiem co zrobić, z jednej str też bym chciała, ale z drugiej mnie to przeraża, jestem zmęczona, niegotowa, nie potrafię wziąć w garść i zorganizować, jestem nerwowa i trochę wygodna...sama nie wiem, boję się właśnie, że przy dwójce "zginę" :), że nie dam sobie rady psychicznie i też fizycznie, bo moje dziecko jest baaardzo trudne i absorbujące, że czasami wymiękam...

niektórzy tu na kafeterii mnie (s)krytykują, a rodzina gorąco namawia na drugie, ale nikt nie wie jak jest ciężko wychować takiego malucha z trudnym charakterem, w dodatku samemu, bo mąż całe dnie w pracy, nie mam żadnej pomocy, to samo byłoby z dwójką dzieci...teraz czasami nie daję sobie rady, odechciewa mi się wszystkiego, nie mogę się wziąć w garść, a co dopiero przy przedszkolaku i niemowlaku...może jednak powinnam zostać przy jednym dziecku i nie dać się namówić mężowi, może nie nadaję się na matkę dwójki...

Podnosze:)

Fajny temat. Moja mała ma 7 miesięcy skończone a w lutym urodzę syna. Między dziećmi będzie niecałe 13 miesięcy różnicy i już się boję jak to będzie;)