to okropne-stwierdziłam,że najlepiej czuję się sama

nie jestem w stanie zrezygnowac z mojej samotnosci..:( samotnośc jest dla mnie oazą spokoju niczym cichce łózko po męczącym dniu... i chocby nawet ktoś byl,to nie moglabym z nim mieszkac...mierzyc sie z czyjas obecnoscia w każdej przestrzeni mojego zycia Mieszkam juz 2 lata calkiem sama,nawet bez wspollokatorow czy rodzicow.i to jest wspaniale... ale boje sie,ze poczucie samotnosci kiedys mnie dopadnie i nie bedzie nikogo. a moze to uczucie ,ze pragne dzielic moje zycie z kims przychodzi dopiero gdy kogos naprawde pokocham? czy wobec tego nie ejstem zdolna do milosci? nie jest tak,ze nie gadam z ludzmi.Ale najbardziej lubie z nimi rozmawiac przez internet.Nie mam nawet potrzeby fizycznie widywac ludzi.