Historia Waszej Miłości.

Ja z moim facetem poznałam się w całkiem niecodziennych warunkach. Kiedy byłam w Liceum potrzebowałam korepetycji z matematyki. Poprosiłam brata żeby poszukał mi osoby udzielającej korepetycje, okazał się nim On. Na pierwszą lekcję poszłam z mamą, potem przez kolejne trzy lata chodziłam sama. Efekty były widoczne. Korepetycji udzielał mi dwudziestosiedmioletni mężczyzna, był żonaty. Rok chodziłam do mieszkania w bloku, a po roku przeprowadził się do rodziców. Później powiedział mi, że Jego małżeństwo rozpadło się z powodu zdrady. Zona prawniczka wybrała adwokata odchodząc z półtorarocznym dzieckiem. Mały ma teraz trzy lata. Kiedy moje liceum dobiegało końca bardzo zaprzyjaźniłam się z korepetytorem. Z Jego pomocą zdałam maturę i wiele mu zawdzięczam. Odchodząc na studia urządziliśmy sobie dzień, w którym będziemy świętować moją zdana maturę. Było mi bardzo smutno z powodu tego rozstania, On powiedział, że będzie odczuwał brak. Zdałam sobie ze tego sprawę, że ja też. Zakochałam się nieodwołalnie. Od tamtej pory regularnie się spotykamy. Na studia idę w październiku i zamierzam być szczęśliwa.

mielismy wspolnego kumpla,mieszkalismy 300km od siebie, wszyscy leczylismy rany milosne. Bzyknelismy sie (bez kumpa of course) w ramach terapii i jakos tak wyszlo :D

przez znajomych. Byliśmy ze sobą prawie rok ale później mnie zostawił dla innej.

No to rzeczywiście macie Historie... To raczej trailery.

kolegowałam się z jego bratem, on grzebiąc w jego tel znalazl mój numer i napisał do mnie, bo mu się moje imie spodobało, żyliśmy razem szczęśliwie przez 6 lat...

A co po 6 latach?

rozstanie

Czemu trailery? Jestesmy ponad 5 lat razem, nie dziela nas juz kilometry.

Po 6 latach... To rzeczywiście strata. Kto sie pierwszy poddał? Co było powodem rozstania?

chcialam popraktykowac angielksi wiec wlazlam na jakas strone portal randkowy miedzynarodowy i tam go poznalam. oboje nie wierzylismy ai troche we wspolna przyszlosc, trktowalismy to na zasadzie zabawy tym bardziej ze oboje bylismy dokladnie miesiac po starych zwiazkach, no ale zakochalismy sie w sobie-juz na czacie, chociaz przynzalismy si edo tego po jakims roku dopiero. no i tak po 4 miesiacach czatowania on do mnie,ja do niego, on znow do mnie potem razem do anglii potem do jego kraju i tak juz zyjemy ponad 2 lata w przyszlym roku slub:)

Ja odeszłam, powodów było wiele, zaniedbaliśmy się nawzajem, nie mieliśmy dla siebie czasu, nie mogłam zajść w ciąże ( 2 lata starań) cierpiałam z tego powodu a on tego nie widział, przepłakałam wiele nocy i dni a on tylko zauważał że jestem przyjebana:O , za mało rozmawialiśmy o tym co nas boli, a na koniec poszłam na impreze i zobaczyłam że się podobam, że jestem interesująca, że jeszcze wiele przedemna a przy nim czułam się gorszym gatunkiem człowieka, towarem niepełnowartościowym. Teraz jestem sama i nie żałuje że odeszłam.

Ja z poprzednim mężczyzną byłam przez 4 lata. Nasz związek stał się rutyną, nie czułam się przy nim kobieco, a wręcz czułam jak bym straciła kobiecość. W trakcie związku miałam kilku kolegów, z którymi chciałam być, ale zawsze byłam przyzwyczajona do Niego. W końcu odeszłam z braku tematów do rozmowy, On był domatorem, ja lubiłam podróże i zabawy taneczne. Nie chciał nigdzie wychodzić, nie miał znajomych. Też się cieszę z tego kroku.

Czyli złe dopasowanie, na początku wydaje nam się że wszystko się ułoży, że jesteśmy w stanie zrezygnować z wielu rzeczy w imię miłości ale to bzdura, jedni przekonują się o tym szybciej inni później. Nie można rezygnować z siebie, ze swoich pasji... teraz już to wiem:) Powodzenia życzę w szukaniu szczęścia!:)