To depresja, nerwica, załamanie nerwowe czy desymia? ;( POMÓŻCIE PROSZĘ! ;(

To jest tak... Od 3 lat jestem z facetem o 10 lat starszym, ale to nie problem. Problem tkwi w tym, że od jakiegoś tygodnia albo i dwóch codziennie płaczę, czuję się niechciana, niekochana, niepotrzebna dla nikogo. Miałam myśli samobójcze, ale nie mam na tyle odwagi, żeby coś sobie zrobić. Dbam o siebie niby jest wszystko ok., dopóki nie przyjdzie wieczór i nie zacznę rozmawiać z facetem :-/ Wszystko mnie denerwuje, jakieś głupie teksty o "piwku", "koleżankach", jestem przekonana, ze on mnie nie zdradza, ale nie zawsze czuję się przez niego kochana. Najczęściej wyznaje SAM miłość jak leżę naga obok niego w łóżku, wtedy sam się przytula całuje i wgl natomiast przez telefon (mieszkamy od siebie 20km, spotykamy się tylko 1 góra 2 razy w tygodniu) ani słowa sam nie powie, tylko ma obcykany wierszyk na dobranoc "Dobranoc kochanie kocham Cię pa". Ostatnio poprosiłam Go, żeby bardziej wyrażał uczucia, nie tylko w łóżku, to stać Go jedynie na to, żeby rano napisał "Wstałem kochanie", a potem to już leci jakby pisał z koleżanką. Ostatnio schudłam 5 kg w ciągu kilku tygodni, nie mogę spać w nocy, głównie po kłótniach z nim. Dziś także się pokłóciliśmy i szczerze mówiąc sama nie mam pojęcia o co. Jak się nie mylę to jak zwykle on coś na mnie krzyknął, a ja od razu w płacz. Powiedział mi, że nie zna dziewczyny, która tak płacze na zawołanie, tylko, że to nie brzmiało jak komplement. ;( Teraz pisząc to także płaczę. Od kiedy zaczęłam tak się rozczulać i wgl mieć doła cały czas od kiedy on nie znajduje właściwie dla mnie czasu, żeby się odezwać. Żeby dowiedzieć się jak mu minął dzień muszę pytać, on sam nie zapyta o to jak mi zleciało - muszę mówić sama. Jak dzwonimy wieczorem do siebie to porozmawiamy nawet nie całą minutę to on od razu "No to idziemy spać" a jak ja mówię, że nie, bo chcę porozmawiać to on tej swój wierszyk mówi dopóki ja nie powiem, że idziemy tylko w rezultacie ja tego nie mówię, bo naprawdę zależy mi na rozmowie to co ja powiem innego to on ten wierszyk i w końcu się rozłącza. Dzisiaj pierwszy raz się zdarzyło, że jak się rozłączył i zadzwoniłam jeszcze raz to odrzucił i od razu wyłączył telefon. Ja mu wyraźnie powiedziałam, że jest ze mną coś nie tak, bo czuję się osłabiona, nic mi się nie chce, mam totalnego doła i że jak będę płakać to niech mnie pociesza, a nie klnie i krzyczy, bo to pogarsza sytuacje. Szukałam na internecie jakichkolwiek artykułów, ale nic takiego nie znalazłam właściwie ;( Wiem, że najlepszym wyjściem z tej sytuacji byłoby pójście do psychiatry albo psychologa, tylko, że jak z nim jest wszystko ok, znaczy jak się odzywa na drugi dzień i wgl to ja tracę ochotę, tak jakbym nie wiedziała co bym miała takiemu psychologowi dajmy na to powiedzieć. Przepraszam, że tak dużo tekstu, ale proszę, żeby ktoś szczery i inteligentny mi poradził, pomógł. Ja już naprawdę nie wyrabiam, bo od tygodnia codziennie wieczorem płacz i straszna załamka.