Moje rozterki i myśli

Poszukuję miłości swojego życia.Jestem po trzech związkach w tym jeden 5 lat, nie wyszło przez nią, zdradziła, dałem szansę, zdradziła drugi raz i dostała kopa w dupę na zawsze.Od roku jestem sam, myślałem że jakoś to będzie że świat bez kogoś u boku będzie lepszy, niestety żyjąc z kimś tyle lat przyzwyczaiłem się do innego życia a tego ja przed związkiem już nie ma.Brakuje mi czułości, miłości, ale najbardziej to chyba po prostu dziewczyny obok siebie z którą każdego dnia mógłbym rozmawiać, dzielić się zwycięstwami i porażkami.Byłem na parunastu randkach i jest 50/50 z jednej strony One nie odpowiednie z drugiej strony ja nie odpowiedni, żadna nie zawróciła mi w głowie na tyle mocno żebym poszedł na całość.Rok przeleciał jak z bicza strzelił a ja dalej jestem sam.Zastanawiam się czy to ze mną coś nie tak, czy to ja się zmieniłem, wypaliłem się i nie potrafię do siebie przyciągnąć jakiejś fajnej dziewczyny.Mam 26 lat, mam swoje pasje i hobby w których się spełniam, dodatkowo czerpię z tego korzyści materialne nie wysokie ale są, pracuję nie zarabiam kokosów ale jak na mieszkanie z rodzicami to idealnie mam na wszystko co mi potrzeba.Jest tyle dziewczyn pragnących faceta które nie mają ogromnych wymagań, które czują to co ja a jednak jeszcze nie udało mi się na taką trafić a jak już trafię to np nie pociąga mnie fizycznie bo nie oszukujmy się wygląd ma dla mnie znaczenie.Ciężko w dzisiejszym świecie poznać osobę która ma podobne zainteresowania, gusta z którą miało by się wspólne tematy i które odpowiadało by się pod względem takim że chciała by z Tobą żyć w związku.Zastanawiam się jak ludzie się dobierają, kiedy widzę te wszystkie szczęśliwe pary na ulicach zastanawiam się skąd oni się biorą, gdzie się poznają, jakim cudem oni są razem, trzymają się za rękę, całują, przytulają..Jeszcze nie dawno też tak miałem i nie przypominam sobie żeby jakoś ciężko to wszystko przyszło..Dzisiaj chyba los nie jest mi przychylny i w planie miał zgotowanie mi samotności.Serio coraz bardziej wątpię w to że poznam dziewczynę swojego życia.Miałem już taką, miałem już z nią plany i nie wyobrażałem sobie żebym z nią nie spędził reszty życia a tu dwa przykre incydenty wszystko odmieniły.Czasem zastanawiam się czy to za karę czy po co ? Znajoma mi doradziła założenie konta na Sympatii, zrobiłem to ale posiedziałem dwa miesiące i zwątpiłem, większość dziewczyn na Sympatii to jakieś totalnie zdesperowane idiotki z przerostem formy nad treścią, w dodatku większość z którymi miałem kontakt nie posiadały za grosz kultury osobistej mimo tego że to zwykła rozmowa w internecie i w jakimś stopniu były anonimowe.Już sam fakt że znalazły się na tym serwisie świadczy o tym że w życiu realnym też ciężko im znaleźć partnera dlatego korzystają z tego typu serwisu ale nie mówię od razu NIE takim dziewczynom ponieważ różnie to przecież w życiu bywa.Jedni nie mają okazji, nie mają czasu wyjść, praca i inne zajęcia i w tym całym świecie nie ma czasu na partnera dlatego po godzinach klikają na Sympatii z nadzieja poznania tego jedynego.Nie wiem co już o tym wszystkim myśleć, czasem zastanawiam się po co ja cholera biegam za dziewczynami, co mnie w tym przeraża ? Przecież doskonale wiem że z dziewczyną też nie jest cudownie a czasem nawet więcej problemów a ja mimo tego na siłę staram się wreszcie poznać tą jedyną.Jestem sam jest mi dobrze ale no nie potrafię żyć bez dziewczyny, czuję że nie i ta samotność mnie dobija.Nie wiem po co to wszystko tutaj piszę ale musiałem się wyżalić bo nie ma z kim pogadać w życiu realnym, wszyscy zabiegani, praca i jeszcze raz praca.

W sumie to się z Tobą zgadzam co do dziewczyn masz całkowitą rację, też mam takie podobne problemy co Ty i po części Cię rozumiem.