Nie zniose atmosfery w domu ani w szkole... Chyba uprzykrzam życie innym

Od poczatku . Jestem spokojną osobą. Na taka bylam wychowywana. Zawsze nie mialam prawa glosu itp.I tak mi zostalo. Z czasem doszedł lęk, wręcz nienawiść do ludzi którą tłumiłam w sobie. Czas gimnazjum to był po prostu koszmar. Zawsze jestem ludziom obojętna w najlepszym przypadku. Każdy tworzy jakąś grupę,a ja jestem poza nią.Nie jestem damulka co sie nie odezwie ale nie mam charakteru takiego ze zagadam do kazdego, tryskam energią.W domu mną pomiatają..Ojciec jest za granica wiec brat z matka rządza, wyzywają mnie od najgorszych, biją,popychają. Ojciec jest za nimi, co bym nie powiedziala uwazana jestem za głupią... Ojciec jak przyjedzie to też mną pomiata, jestem tutaj po prostu szmatą.. do tego zero znajomych ..nie wiem juz co sie ze mna dzieje..nawet slowami dobrze nie umiem nazwac tego co czuje itp. Z ludzmi juz w ogole sie nie dogaduje, bo zanim na cos odpowiem musialabym w ciszy kilka minut przemyslec co chce powiedziec ,a w glowie mam ciagly chaos...prosze o diagnoze tej sytuacji...

Należy czasami zadać sobie właściwe pytanie ... i z głowy

obecnie czuje sie jakbym miała klapki na oczach a w mozgu zacmienie, po prostu strasznie sie pogubilam,nie wiem kim jestem , co robie, po co jestem? nie ogarniam rzeczywistości..

up

up

po raz kolejny prosze..bo wiem ze sama sobie nie poradze a kafe jest ostatnia deska ratunku

Przez forum, to raczej ciężko pomóc autorko w takich sytuacjach. Chyba, że chcesz się wygadać. :P

wygadać, to już sie z ogólu wygadałam...

No to ja może tak nieśmiale poradzę... Kobito, zacznij się stawiać, nie pozwól się mieszać z błotem.

Ja mam podobnie do Ciebie. Nie umiem z ludźmi żyć bo nie jestem energiczna, przebojowa, z poczuciem humoru. Nie mam inteligencji:( na co ludzie zwracają tak wielką uwagę. W dodatku jestem gapowata czego we mnie nie akceptują. Tak samo jak Ty należę do tych co nie są tacy że nie wyduszą z siebie słowa. Innych jednak nie ciekawi to co ja mówię a niektórzy nawet nie chcą tego słuchać:( Samotność to moje drugie imię.