psychiatra nie gryzie

nie. forum to tylko odskocznia. :) dzieki zuza :)

Zs kiedys napisze do Ciebie.:)

do BSA - człowieku, masz tak nikłe pojęcie w temacie homoseksualizmu, pedofilii i psychopatii że aż żal czytać te bzdury. poducz się trochę...

ZS - To sie akurat zgadza ale nielicz na to ze sie czegos wiecej dowiesz.

Zs kiedys napisze do Ciebie. wez mnie nie strasz :-) a ty zuzka, naprawde myslisz, ze cos z toba zwiazanego mnie interesuje?

zs zbieraj siły :) odrastam do tej decyzji.

odrastaj w spokoju

dorastam :P zaczynaj sie bac.

cale szczescie, jest szansa, ze nie napiszesz

ZS - jak tak mocno NIEzaisteresowanego to jednak dziwnie czesto pojawiasz sie tam gdzie ja.

zuzka, naprawde wole nie wiedziec jak doszlas do takiego wniosku

taka sama jak ta, ze napiszę :) kiedys. ale zawsze mozesz myslec, ze jednak nie zbiore sie na odwage :)

ZS - tym razem Twoje zyczenie zostanie spelnione.

umowmy sie, ze nie bede o tym myslal wcale zaskocz mnie i nie pisz :-)

umowmy sie ? to zobowiazuje :) nie mysl. to bolesne doswiadczenie :)

takim sposobem nic nie osiagniesz :-)

wiec co mam zmienic ?

acha :) to ja dalam wskazowke na twoj mail na tamtym temacie. ale nie obawiaj sie, ja do Ciebie nie napisze :)

odpowiadając na czyjeś pytanie z poprzedniej strony, depresja nie jest mi obca ale nie jest to mój problem podstawowy, diagnoza jest zupełnie inna. W tej chwili funkcjonuję zupełnie dobrze, choroba jest w remisji. Przyjaciółka psycholog to nie jest dobre wyjście. Nie będzie umiała spojrzeć na nas obiektywnie. Tak samo jak chirurg nie powinien operować kogoś z swojej rodziny czy najbliższego otoczenia, bo zapewne nie będzie potrafił wyłączyć emocji, co może mieć wpływ na jego działania, tak samo terapią nie powinien zajmować się nikt nam bliski. Dobrym pomysłem natomiast jest to aby przyjaciółka znając środowisko poleciła kogoś.

napisałam o tym w dziale praca, niestety temat nie spotkał się z zainteresowaniem. Mimo wszystko wydaje mi się ciekawy i ważny. Może tu kogoś zainteresuje lub skłoni do refleksji test jest skopiowany z innego forum. Parę cytatów: W najtrudniejszej sytuacji są osoby z upośledzeniem umysłowym bądź chore psychicznie. Wielu pracodawców nie wyobraża sobie, aby mogli ich zatrudnić. Boją się, że grozi to podpaleniem zakładu, samookaleczeniem pracownika i innymi niebezpiecznymi zdarzeniami.(28) Ludzie z zaburzeniami psychicznymi są niechętnie zatrudniani przez pracodawców, istnieją nadal krzywdzące to środowisko stereotypy. "Cierpiący na zaburzenia psychiczne są wielokrotnie uzdolnieni, posiadają duży potencjał, mogą pracować, nie tylko fizycznie, ale na rynku pracy - trudnym w Polsce - nie mają szans. A warto pamiętać, że najlepszą terapią prowadzącą do powrotu do świata osób zdrowych jest właśnie praca".(29) Często chorzy psychicznie mają wysokie i potrzebne na rynku kwalifikacje. Nie potrafimy tego wykorzystać, spychając ich na margines życia zawodowego i społecznego. (...) Nie doceniamy możliwości, które w nich tkwią, nie dajemy szansy na udowodnienie, że są świetnymi i wydajnymi pracownikami.(...) Według sondaży ADHES (międzynarodowego projektu badawczego, dotyczącego schorzeń psychicznych) 76 proc. Polaków uważa, że choroby psychiczne są wstydliwe i zazwyczaj ukrywa się je przed innymi, także przed pracodawcami. (...) Tak samo nieufnie do poszukujących pracy chorych psychicznie podchodzą pracodawcy. W wielu branżach skłonni są przymykać oczy na alkoholizm pracowników, choroba psychiczna wyklucza poszukującego z grona kandydatów do zatrudnienia.(...) Odrzucenie przez społeczeństwo, niemożność znalezienia pracy w wielu wypadkach jest równoznaczne z nawrotem choroby.(30) Szczególnie duży dystans okazywany, jak i spostrzegany, jest w stosunku do osób chorych psychicznie, narkomanów, z chorobą alkoholową oraz chorych na AIDS. (...) Wśród ludzi zdrowych istnieje bardzo duża obawa przed powierzeniem osobie chorej psychicznie odpowiedzialnych funkcji społecznych.(31) Na osoby niepełnosprawne patrzy się wyłącznie przez pryzmat wydajności oraz kłopotów i kosztów, które trzeba ponieść, żeby dana osoba mogła podjąć pracę na określonym stanowisku pracy. Szczególnie dotyka to osób z niepełnosprawnościami mentalnymi. Pracodawcy uważają, że osoby te nie mogą bądź nie chcą pracować, a także mają zaburzenia, z którymi sobie nie radzą. Niektórzy pracodawcy uważają zaburzenia psychiczne za niosące potencjalne niebezpieczeństwo.(32) Bibliografia: 28 Kto się boi zatrudniać, "Integracja" nr 1/2005,www.niepelnosprawni.info/ledge/x/11638 29 Ryzyko wzrostu niepełnosprawności psychicznej społeczeństwa,www.zieloni.org.pl 30 Praca jest najlepszym lekarstwem, "Rzeczpospolita", 02.07.2006 31 Postawy wobec niepełnosprawności i osób niepełnosprawnych, "Człowiek Niepełnosprawność Społeczeństwo" nr 1/2005, s.27 32 Człowiek niepełnosprawny a zatrudnienie: przegląd barier, "Aktywizacja zawodowa osób niepełnosprawnych" nr 4/2005. s.103

czy poza bzdurnym spamem o tarocie nikt nie ma żadnej refleksji na ten temat? Jak dla mnie to potwierdzenie dla typowej reakcji społeczeństwa na jakąkolwiek inność. Widzimy kalekę-odwracamy wzrok, po co psuć sobie poczucie estetyki tym widokiem? W przypadku chorób psychicznych często tej "inności" na pierwszy i drugi rzut oka nie widać, wypieramy temat bo jest niewygodny, nieprzyjemny, bo tak boimy się tego typu chorób, że pragniemy temat omijać szerokim łukiem, nie dopuszczając do siebie mysli, że takie osoby mogą być tuż obok...