cały czas staram się zadowolić rodziców

Zdałam sobie sprawę, że cały czas chcę zadowolić rodziców. To wykształceni, mądrzy, ważni, szanowani ludzie, z sukcesami. Zawsze chciałam być jak oni. Chciałam zostać lekarzem, żeby mogli być du,mnii i mogli powiedzieć "my to mamy córkę", chciałam mieć super stopnie, żeby mogli się chwalić, że mam dobre oceny (bo dla nich oceny były miarodajnikiem mojej wiedzy), dokupywałam chyba ze 30 godzin, zeby zdać prawko za pierwszym razem, wtedy też byli niesamowicie dumni. Niby to wszystko to dobre rzeczy, realizuję się w tym, ale cały czas myślę "czy to ich zadowoli, czy będą dumni"... Co robić? Czy jest jakieś wyjście..?

rozumiem, że nikt nie poradzi nic?

Myslalam ze sa tu osoby ktore moga cos doradzic bezinteresowanie pomoc

ile masz lat? masz jakies rodzenstwo? z punktu widzenia psychologii to zupelnie normalne, tylko, ze w pewnym wieku powinnas zrozumiec, ze czas zaczac zyc swoim zyciem. zastanow sie czego chcesz. rodzice i tak beda z ciebie dumni - jak wybierzesz swoja droge - nie musisz powielac ich wyborow

ile masz lat? Stał sie to dla ciebie pewną obsesją więc musisz się jej pozdyc, popracuj nad swoją psychiką i już

rodzicielska milosc jest bezwarunkowa (nie liczac roznych patologii) zrob w koncu cos dla siebie - zobaczysz jakie to mile uczucie

jesli lubisz czytac ksiazki to moge Ci polecic "Dzień dobry i co dalej" Berne - mysle, ze moze Ci w wielu kwestiach pomoc

ale ona o tym wie, ze kochaja ja rodzice bez warunkowo ma tylko taka obsesje, wiec nie ma co tu pisac tylko postanowic sobie ze wszystko co robi to robi dla siebie i co do tej pory zrobila

moze zrób cos dla siebie a nie dla rodziców ?>

a ja juz przestałam ich zadowalać, bo cokolwiek bym nie zrobiła, to i tak wynajdą jakąs rzecz, którą mi wypomną; ciagle mają jakies pretensje, nawet, gdy wydaje mi się, że wszystko perfekcyjnie zrobiłam i że nie maja się, o co czepić.. więc w końcu przestałam się starać. I tak na jedno wychodzi.

dobry , kochajacy rodzic zauważy kazde nawet małe staranie sie dziecka :) pomysl po co to robisz i w jakim celu ? ty masz zrobic cos dla siebie a nie zaspakajac byc moze ambicje rodziców :(

przyjdzie czas kiedy sie zbuntujesz a rodzice beda twoimi wrogami a zapewne nie o to tobie chodzi :)

A rodzice daja ci powody do tego?

systemową ustawienia rodzinne. W katowicach jest coś takiego.

a! rodzice byli zbyt wymagający wobec Ciebie? Złościli się za złe stopnie a jak było super to niezbyt chętnie chwalili. Pokładają w Tobie wielkie najdzieje? Dzwigałaś zbyt dużo jak na swoje siły. Teraz trzeba się z tym uporać bo i w twoich związkach może być kiepsko z tego własnie powodu. wiem cos o tym.

to ok. Chyba, że ty nie chcesz być lekarzem mieć dobrych stopni i prawa jazdy - wtedy tego nie rób.

mam 20 lat, jestem na drugim roku medycyny. Nie o to chodzi, że nie chce być lekarzem- chce być. Ale zawsze, jak dostane gorsza ocene, a nawet jest to najlepsza ocena w grupie, to wiem, że rodziców nie zadowoli i bardzo sie tym przejmuje, wiem, że oni są dumni gdy jestem najlepsza, gdy wszystko wiem, gdy jest o mnie głośno, kiedy mogą się mną pochwalić.

ale Ty nie jesteś na pokaz !! Ty jesteś tylko człowiekiem , sama się nakręcasz i ich tak nauczyłaś że Ty wiesz Ty umiesz Ty dasz rade , choćbyś mała uczyć się całą noc Ty to zrobisz żeby byli Oni zadowoleni miło ale długo tak nie pociągniesz rób tak żebyś Ty się dobrze czuła a nie żeby Oni mogli się Tobą chwalić