pomózcie mi ,pogubiłam się

opiszę w skrócie moją historie,a ja proszę Was o udzielenie rady i odpowiedzi na moje pytania z racji tego,że jestem młodą dziewczyną(19l)która przeżywałą horror w domu,tak teraz nie potrafię się odnaleźć w strefie uczuciowej...po prostu nie umiem Mam pierwszego chłopaka ,przyjaciela od 4lat(razem jesteśmy 10misięcy),studiujemy i jakoś to leci,ale jak zjeżdzam się do mojego rodzinnego miasta zawsze jest T.(trudny chłopak z ciężkim charakterem,który ma nieciekawe towarzystwo,ale mimo wszystko ma wielkie serce i coś mnie do niego ciągnie od momentu kiedy mnie pocałował) mój chłopak o wszystkim wie i to co on o tym myśli to juz nieważne za długo by pisać.. Najgorsze jest to,ze znowu jestem w tym moim mieście ,ide o 22 na impreze ze znajomymi i będzie ON ... ja zaczynam miec przy nim drgawki,krążę za nim wzrokiem,a on mnie NIE WIDZI..udaje ,albo sama nie wiem,dopiero jak widzi,ze jetem sama bez kolegów to podejdzie i gdzies mnie wyciąga na domówki .. gdzie lądujemy pod jedną kołdrą wtuleni w siebie i dużo rozmawiamy.. ja nie wiem co jest ze mną ..męczy mnie to (mojego chłopaka też,mówie mu o wszystkim,o tym co czuje,co się działo,nie potrafi mnie zostawić bo po prostu kocha-z tym jest mi jeszcze gorzej bo ja nie umiem określić czy kocham,czy nie i o tym on tez wie,ale nie chce,zebym to zakończyła,ze woli poczekać co zadecyduje) a tak szczerze to nie czuje ,zebym chciała z moim spędzić reszte życia,a on tak właśnie nas widzi..moze dlatego,ze nie lubi zwariowanego życia,przez niego czuje się jak stara baba,nawet mi mówią często,ze odkąd z nim jestem to spoważniałam juz nie mam tej radości w sobie,a jak mnie widzą z T to promienieje..bo on jest podobny do mnie...ciężkie dzieciństwo(alkoholizm,rozbita rodzina- u mnie akurat nie,ale za granicą teraz pracuje ojciec,mama tu) u mnie była przecom fizyczna i psychiczna,a mimo to nikt by patrząc na mnie nie pomyślał,ze moglam coś takiego przeżywać bo zwyczajnie nie wyglądam na patole i tak też się staram nie zachowywać,oczywiście lubie wariować,ale w pozytywnym sensie.Moje pytania: 1)powiedzcie mi ,czy terapia dla DDA pomoże mi? bo jak tak mi ludzie mówili to takie dzieci nie potrafią kochać,albo kochają tak bardzo,że aż robi się to chore z czasem,a ja zwyczajnie nie potrafie się określić 2)co mam zrobić z tym T jak mnie ciągnie? jest bardzo dziwny,raz mi mówi,ze chciałby ze mną byc,ale nie chce miec wpływu na mój związek(poderzewam,ze chodzi tez o odległosc,ale to zaledwie 2h drogi i co tydzień,dwa i tak się zjezdzam),olewa mnie w klubie na początku coś chce,a jak mnie zobaczy z innym to do końca wieczoru jestem powietrzem..całowaliśmy się,mieliśmy po tym wszystkim porozmawiać,przyjechałam do naszego wspólnego kolegi na impreze i T tam był,.zamiast wziąć mnie na rozmowe to poszedł na cmenatrz z kumplami..czy to nie jest śmieszne?