Nie wyobrazam sobie zycia bez Boga

Mam ledwo 16 lat, gdy mialam 14 stoczylam sie na samo dno, rozpilam sie, palilam, cpalam, lizalam sie z przeroznymi typkami, makabrycznie zepsulam sobie zycie i opinie. Mialam chillout. po jakims czasie wszyscy sie ode mnie odwrocili i zostal tylko On. Od polowy wakacji zaczelam sie modlic, chodzic do Kosciola, spowiedzi i Komunii. Najpierw bylo ciezko, wydawalo mi sie to daremne, ale potem wszystko zaczelo sie ukladac, zaczelam zucac uzywki, poznalam swietnych ludzi, ktorzy zawsze ze mna sa, nie to co tamci.. Jestem optymistka, a zawsze swoje zycie widzialam w ciemnych barwach. Wszystko jest w normie. Kocham Boga. Chwała Mu!