Mam 18 i jestem w ciąży, szok dla nas

Z moim chłopakiem jestem od ponad 3ech lat, i dzisiaj dowiedzieliśmy się o ciąży (po ok. tygodniu mdłości zrobiliśmy testy). Obydwoje jesteśmy w szoku, bo od zawsze bardzo staraliśmy się o to by nasze zabezpieczenie było skuteczne, a mdłości przypisywałam jakiemuś zatruciu... Uczę się w LO zaocznie, nie mieszkamy razem i ja nie mam narazie pracy, bo niedawno straciłam. Gubię się w uczuciach. Jutro idę do mojej P. ginekolog na wizytę. Tym bardziej dziwi mnie fakt ciąży, że wcześniej miałam duże problemy z miesiączkami, itp. Dzisiaj zrobilismy 2 testy (pozytywne) i mamy zarys planu; nikomu o tym jeszcze nie powiemy, dopóki nie uzbieramy dosyć pieniędzy by iść na swoje, on wyjedzie na kilka miesięcy zarabiać za granicę. I te mdłości... sama nie wiem po co tutaj piszę. ale jestem w szoku, po prostu.

to najlepszy wiek na ciąże ;) ale... ktoś na dziecko musi łożyć i szczerze mówiąc najlepiej byłoby gdyby zajeli się dzieckiem dziadkowie/babcie dziecka :) wy jesteście za młodzi :)

To jak się niby zabezpieczaliście że taka wtopa?

Mdłosci to pikus, pomysl o oponie na brzuchu po ciazy i rozstepach ...w takim wieku. Pewnie zostaniesz za pare lat sama z dzieckiem Niestety, tak to bywa.

Jestes w szoku ze mozna zajsc w ciaze podczas stosunku?

ja też urodziłam w tym wieku i nie powiem że było łatwo ale sobie poradziłam ........jest to sprawa indywidualna ...trzeba poprostu dojrzeć no i też zależy dużo od partnera czy cię wspiera..itd. dziś mam 3 letnią córeczke i niewyobrażaam sobie innego życia ....:D cały czas kontynuuje nauke a mąż pracuje .....dajemy sobie rade choć nie zawsze jest kolorowo także napewno to że masz 18 lat nie świadczy o tym że będziesz złą matką i sobie nie poradzisz.

Dobrze,że póki co facet odpowiedzialny, mógł powiedzieć ,,twój brzuch twój problem". Zyczę ci jak najlepiej

Znam podobny przypadek, obecnie po 7 latach (!!!) to małżeństwo się rozpada bo jak Twierdzi kobieta "nie wyszalała się".

ja tez i co?

Szokiem dla mnie przede wszystkim jest to, że naprawdę wiele starań kładłam w antykoncepcję bo mimo że chciałabym mieć dziecko, to wolałabym poczekać, marzę by studiować, itd. A tu nagle takie coś. Wiem że on będzie dobrym ojcem, bo niejednokrotnie o tym rozmawialiśmy, zresztą on już myśli i planuje co dalej, przez te moje mdłości wyręcza mnie we wszystkim, itd. Wiem że nas nie zostawi, bo to właśnie zrobił jego prawdziwy ojciec, którego przez to nienawidzi, i nie chce być taki jak on. Może jestem naiwna, ale nie wierzę że to mnie spotkało :P miałam całkiem inne plany, ale nie powiem żebym się jakoś szczególnie załamała... nie boję się tych opon na brzuchu i tego wszystkiego, dla mnie teraz najważniejjsze jest żebyśmy byli zdrowi. Jakoś sobie poradzimy.

I dziękuję wszystkim za miłe słowa, które w tej sytuacji są bardzo przydatne :)

przegrałaś życie, gratuluję

A jeśli chodzi o oddanie dziecka dziadkom... nie ma takiej opcji! Finansowo damy sobie radę, a i z wychowaniem mam nadzieję że sobie poradzimy, bo mam lekkie doświadczenie (moja mama jest samotną matką i praktycznie byłam "ojcem" mojej 3letniej siostrzyczki)