smutno mi...

W sumie błacha sprawa...ale... rozmawiałam z moim chłopakiem przez tel. Zastanawialiśmy się co tu robić żeby urozmaicić trochę życie. On wyskoczył że możemy grać w siatkę z jego znajomymi bo przecież lubię. Tak lubię, ale w sumie to nie umiem grać kompletnie. Nie mam koordynacji wzrok-ruch za bardzo. Przykro mi, żre on nie rozumie, że nie chcę się ośmieszać przed jego znajomymi. Powiedział, że on na moim miejscu by się starał. Tylko że jak się staram to jest jeszcze gorzej. Niby się nie pokłóciliśmy ale się zrobiło tak jakoś dziwnie w czasie rozmowy... zaczął mi odpowiadać jednym słowem... przykro mi... kurcze z nim mogę grać ale nie z jego znajomymi :( ja mam grać na sile ale on nie przeczyta cieniutkiej książki żeby zrobić mi przyjemność. Nawet jednej strony...