Boję się wychodzić na uczelnię

Boję się studiów, porażek, boję się kolegów z roku. Zawaliłam z tego powodu dwa lata, kto wie czy nie zawalę następnych... :(

skąd jesteś?:D

czego się boisz ? nie rozumiem...

*czemu

Z Bielska - Białej.

ATH??

Ludzi przede wszystkim. Boję się tego, że ktoś będzie się znowu gapił, oceniał. Czuję się ciągle jak idiotka, która ma na koncie same porażki i gafy. Wszystko przez chorobliwą nieśmiałość, gapowatość, brak wiary w siebie...

Nie, UŚ. Czemu pytasz?

Mieszkam w bb

a jak cię traktowali rodzice ?

"Boję się tego, że ktoś będzie się znowu gapił, oceniał. " wyluzuj. nikogo nie obchodzisz i nikt nie będzie się gapił.

Pytanie : co robić? Wszystkiego się boję, jestem kłębkiem nerwów, nie umiem być na luzie, nie umiem nawiązywać kontaktów z ludżmi, którzy zresztą traktują mnie jak jakiegoś zjeba. Zawsze jestem tą najgorszą, najmniej udaną...czyli śmieciem po prostu.

Rodzice akurat byli dla mnie bardzo dobrzy. To szkoła zryła mi psychikę. Cały czas mi dokuczano, byłam typową ofiarą losu. Na studiach jest o niebo lepiej, ale nie znaczy, że nie czuję dyskomfortu. W tamtym roku wzięłam kolejny urlop, bo byłam bliska samobójstwa. Teraz wróciłam i jestem u kresu wyrzymałości.

jesteś inwertykiem ?

potraktuj to bardziej obojetnie ,a sama zobaczysz ,ze zyskasz jaks kolegow. mysle ,ze jestes za bardzo spieta. ale dlaczego masz sobie szukac przyjaciol tylko na studiach? mozesz studia traktowac jako studia ,a nie zajmowac sie znajomosciami z ludzmi jjesli z tymi z roku sie nnie dogadujesz

"nie umiem nawiązywać kontaktów z ludżmi, którzy zresztą traktują mnie jak jakiegoś zj**a." Może mają jakiś powód ku temu?

telefon -chyba introwertykiem jak juz

fobia spoleczna- parszywe chorobsko zatruwajace zycie ,. a Ty masz typowe objawy

traktuja ja jak trakuja bo nie jest ani troche wyluzowana bo pewnie sie panicznie przejmuje kazdym slowem ktore wypowie

a dokuczano ci i stroniono od ciebie bo jestes slaba ,a ludzie to wyczuwaja

nie potrzebnie się przejmujesz

erferfgergegegg telefon -chyba introwertykiem jak juz tak...miało być introwertyk

Wiem, że masz rację, ale też wiedz, że nie panuję nad tym. Na co dzień mam kilka kolegów i koleżanek, dobrze się z nimi czuję, ale kiedy tam wchodzę, to ogarnia mnie paranoiczny strach. Trzęsą się ręce, bije mocniej serce, boli żołądek, czuję się śledzona. Ostatnio przygląda mi się jakiś facet i tym bardziej się stresuję... Tak, jestem introwertykiem...

masz jakis kolegow i koelzanki

Tak, jestem introwertykiem... no to źle...

Nie mają powodów, żeby mnie tak traktować. Fakt, jestem dość charakterystyczna i szybko zapadam w pamięć, ale też sympatyczna, uczciwa. Tyle że ta elitka tego nie widzi. Traktują mnie jak jakiegoś nieudacznika, którego można łatwo ośmieszyć. Nienawidzę tam być :(

"Nienawidzę tam być" To po co robisz coś wbrew sobie? Rzuć te studia skoro sobie z nimi nie radzisz i Ci nie odpowiadają.

Mam pewne sprawdzone grono, ale oni akurat znają mnie z innej strony i patrzą na mnie raczej jak na zakręconą artystyczną duszyczkę, która unosi się zawsze kilka metrów nad ziemią. Na studiach z kolei ludzie są pewni siebie, wygadani, spełnieni. Odstaję od nich niemal wszystkim.

To nie kierunek jest problemem. Bywały okresy, kiedy miałam świetne oceny, potrafiłam się zaangażować. Problemem są stosunki z ludźmi, które sprawiają, że moja aktywność naukowa spada. Kiedyś mi zależało, teraz modlę się tylko, żeby zdać na dostateczną. I boli mnie to.

To postaraj się o wymianę, jakiegoś Erasmusa, zabawisz się chociaż. :)