tu źle i tu niedobrze

wyemigrowałam na początku radocha, ze wreszcie koniec harówy od rana do nocy za marne grosze - teraz bede pracować za EURO!!! Huraaa!! potem - aż 12 godz? dzien w dzień? i to w tym cywilizowanym kraju??? no dobra - ale za to bedzie dużo kasy na drobne uciechy. Dam rade! jeszcze potem - halo halo 7,51 e brutto za godzine? czy to aby nie za mało??? to jest kurde cholernie mało, trzeba szukac innej pracy. Ale... przecież ja nie znam języka?! ostatnio - kurs językowy na gwałt trzeba zrobić, bo z tym zasobem słownictwa i gramatyki to moge tylko w dotychczasowym obozie pracy zostac obecnie - KRYZYS - kurs + praca po 10/11 h i soboty - mamooo ja chce do domuuu!!!! albo umrzeć... takie realia na emigracji...

Ja tam nie narzekam. Znam jezyk i nie haruje od rana do wieczora.

no właśnie znasz język.... ja tez znam, ale akurat nie ten , który mi tu jest potrzebny... jestem silna, daje sobie radę juz pół roku, ale czasami dopada mnie kryzys i jest mi po prsotu źle... porzuciłam w Polsce pracę, która wiele ode mnie wymagała, ale była to praca z jakims tam prestiżem. Przyejchałam tu pracowac fizycznie, i aż wstydze się tych swoich fakultetów... marze o zmianie pracy, ale jedyne co mogę zrobić to zmiana pracy na podobną, jeszcze długo nie przeskoczę o jeden stopień wyżej. jeszcze w Polsce zastanawiałam się, czy będzie mi tu dobrze, czy będzie mi lepiej niż wcześniej, czy będę szcześłiwa... Na razie nie jestem, jest mi przykro, źle, zoobojętniałam, nie dbam o siebie, a jedyne o czym marzę to sen co najmniej 8 godz...

to moze zmien kraj

zmiana kraju to nie wyjscie - w każdym innym też bede musiała nauczyc sie języka, w każdym innym też jestem od startu bez zawodu, w każdym innym za to będę miała tylko dalej od domu...

czemu az tyle pracujesz???

bo to pierwsza praca jaką dostałam, w sumie dzięki znajomym - przyjęłam bo po miesiącu siedzenia tutaj nie było już wiecej sensu ani pieniędzy czekać. Ale nikt mi nie powiedział, ze mimo,, ze na umowie widnieje jak byk , ze wymiar pracy to 40 h tyg, to w rzeczywistości pracuje sie 70h tyg. To normalne w tej firmie - tak mi mówiono - przy produkcji żywnośći krótkoterminowej pracuje się non stop, "przecież". Pierwsze 2 miesiące były katastrofą, chodziłam jak zombi i jedyną radością był sen spałam od przyjscia do domu do 40 minut przed kolejną zmianą. Potem pogodziłam sie z losem, i dochodziły do mnie głosy, że troche za niska stawka. Nawet jakby troche niezgodna z przepisami - ale kto ma protestować, skoro w firmie pracuja sami obcokrajowcy z Europy Wschodniej i Bałkanów, dla których 1000 euro miesięcznie to 10 razy wiecej niz średnia miesięczna w ich ojczyznach?!! Kolejna myśl - co ja tu robie?!! ja jestem po studiach, dam sobie radę gdzieś indziej! Tylko, ze nie znam języka... A własciwie to nie znałam, bo w ciagu 2 miesięcy tak sie za siebie wzięłam, ze jestem na poziomie B1 i mam nadzieje, ze będzie za rok C1. Ale pracę mam ciągle ta samą, ona jest jak wąż dusiciel - okrąża, otacza, nie daje odetchnąć. Zero czasu na rozwój, na szukanie innej pracy, na odpoczynek, na życie.... mam nadzieje, ze się wyrwę... niedlugo, o ile do tego czasu nie zwariuje

jak ktoś ma podobne problemy na emigracji, to poczytajcie sobie to: http://www.ekologiasztuka.pl/think.tank.feministyczny.emigrantki/readarticle.php?article_id=1 wspomnienia emigrantek, bardzo ciekawe...

autorko a ile masz lat? MUSISZ nuczyc sie jezyka!!! zapomnij o swoich polskich fakultetach - teraz pokaz jak jestes madra i zdolna - naucz sie angielskiego - udowodnij wszystkim, ze szkoly to nie tylko papierki. Jesli pracujesz tyllko z polakami, musisz koniecznie to zmienic - pchaj sie tam gdzie brytyjczycy, na pewno w firmie musza byc - rozmawiaj z nimi na sile, o pogodzie, o dupie maryni, o czym potrafisz - Twoj jedyny cel to znajomosc ang. - bez niej, bedziesz zawsze rozpatrywala przeszlosc, zalowala swoich decyzji, itp Zycze Ci powodzenia i namawiam do nauki - zapomnij o 8 godz. spania - nauka codzienna i gleboki, krotki sen :) Dasz rade - ja dalam ;)

Ale koniecznie zmień pracę!!! Po pół roku powinnaś już swobodnie mówić w języku obcym! Nie biegle może ale bez większych problemów. Ale do tego trzeba non stop przebywać z nativami. Idź do tak samo ciężkiej pracy, za niską stawkę - ale koniecznie wśród nativów! To da Ci więcej niż wszystkie kursy.

Nie zawsze emigracja jest spelnieniem marzen. Szczerze mowiac to jakbym miala jakis sensowny zawod z perspektywami to przneioslabym sie do jakiegos duzego miasta w Polsce, a nie zapierniczalam wiele lat na przyslowiowym zmywaku. No chyba ze nie masz kompletnie zadnych szans na przyzwoita prace w PL, a ambicje nie pozwalaja ci tkwic w tego typu pracach to idz do szkoly na miejscu i ucz sie jezyka. Innego wyjscia nie ma ;)

po pierwsze angielski to juz znam, ale jestem w Niemczech, z niemieckim mialam do czynienia ostatnio w gimnazjum ale poszłam na kurs i po 4 tygodniach nauki dzien w dzien jestem na poziomie b1, który jest jednak ciągle zbyt niski. bo o ile na Wyspach Brytyjskich mentalność jest taka, ze z niewielką umietetnością komunikowania sie przyjma cie nawet do sklepu, to tutaj jest zupęłnie inaczej - zeby do sklepu sie dostac MUSISZ mówic płynnie lub prawie płynnie po niemiecku uczyłabym sie szybciej ale pracuje po 11h godzin dziennie i to własnie za najnizsza stawkę - niższa niz przwiduje tutejsze prawo (niemieckie firmy tez nistety nie zawsze graja fair). I choćbym przez calą firmę przeleciała to Niemca nie uświadcze - no chyba,z e w biurze (ale tam nie mam dostępu). No i w sumie nawet po polsku sie nie komunikuje, bo pracuej z Rumunami, Turkami, Paksitanczykami i ludzmi z króajów, o kórych nawet nie słyszłam. A uwierzcie, ze oni po niemiecku nie powiedzą zupełnie nic, oprócz "Hallo" dlatego, dzieki za rady, ale te akurat juz przerobiłam To państwo troche rózni sie od innych, do których emigruja Polacy - jest trudniej, bo od razu jesteśmy na spalonej pozycji POlak - złodziej, Polak - cwaniak, Polak - brudas. Nawet Turcy mają tu lepsza opinię, co dla mnie jest zupełnie nie dorzeczne, patrząc na obejścia tureckich domów. Po drugie - zeby dostac tu pracę , firmy ciagle wymagają pozwolenia na pobyt (chociaż od 1 maja tego roku nie można od nas tego wymagac!!!!).

Zależy gdzie jesteś. Przenieś się na zachód Niemiec tam stereotypy o Polakach nie istnieją, do tego wszyscy mówią po angielsku (ale czy to wystarczy do zdobycia pracy - nie wiem). Jeśli jesteś wystarczająco młoda, by wziąć udział w programie au-pair to powinnaś to przemyśleć. Masz dach nad głową i wyżywienie a po roku będziesz "szprechać" aż miło :) Może jeśli praca na to pozwala słuchaj na słuchawkach radia niemieckiego, albo kursów językowych?

hej bardzo cie rozumiem bo ja mam taki problem ze siedze juz bardzo dlugo w uk, a za pol roku chce jechac do Niemiec bo juz mam dosc siedzenia tutaj. W sumie nie moge tutaj narzekac prace mam, troche odlozylam kaski bedac tutaj z narzeczonym. ale jakos jestem tutaj nieszczesliwa. Mysle ze w Niemczech jest o wiele lepiej, samo to ze blisko do Polski.Chcialabym czegos nowego sprobowac. Boje sie tylko czy nie bedzie problemu ze znalezieniem pracy, bo z tego co wiem to nie jest tak latwo jak w uk. Mosze mi napisac cos na temat pracy w Niemczech? Pozdrawiam

w tym problem, ze ja własnie mieszkam na zachodzie Niemiec - dkładnie na północnym zachodzie - i wcale nie brakuje tu Polaków, którzy skutecznie psują nam opinię. Nawet mieszkania bym nie wynajeła, gdyby nie pomoc znajmoej Niemki, która sie za nas wstawiła u własciciela. Wszytsko ich denerwuej, nawet polskie tablice rejetsracyjne. Na kurs chodze, ciągle gdy tylko mam możłiwośc słucham na mp3 czego sie da po niemiecku, w ciagu kilku miesiecy bardzo sie językowo poprawiłam - ale ciagle robie spore błedy i do pracy w biurze , czy nawet sklepie odziezowym sie nie nadaje. Praca z klienetem jest jeszcze poza zasiegiem. Zostaje mi tylko robota przy tasmie, gdzie człowiek jest wykorzystywany do cna i dostaje za to marne ochłapy. Ale ludzie sie na to godzą, bo wiecej od życia nie oczekują. Ja niestety oczekuję. Ja tu nie jestem bo muszę - moge przeciez wrócic do Polski,do swojego zawodu - mostów nie spaliłam. Ale nie lubiłam tego, mimo, że to praca na stanowisku, ciekawa i z prestiżem, jakby sie mogło wydawac. Ja sie w niej wypaliłam i zapragnęłam robić w życiu nie tylko, to co musze, ale tez to co lubie. W Polsce miałam wybór - albo pracować mniej i nie miec pieniędzy na rozrywki, albo pracować wiecej, miec pieniądze ale nie miec czasu i siły. Chciałam tu po prostu żyć - pracować normanie 8 g dziennie, zarobić te 1300-1500 euro i miec każdego dnia chwile dla siebie - na książke, na kawe, na spotkania z ludzmi. Jednak realia mnie troche zdemotywowały - jedyne na co można sobie tu pozwolić bez znajmości języka to praca w wwielkiej fabryce, za mniej niż ustawa przeiwduje i w wymiarze zupełnie nieludzkim - bo kto z was dąłby rade non stop pracować w cięzkich warunakch fizycznych 70 godz tygodniowo?