Nie umiem być do końca sobą

Ciągle wstydzę się tego kim jestem, non stop porównuję się z innymi i walczę o ich akceptację. I męczy mnie to. Chcę być w końcu sobą, ale czy ludzie mnie taką zechcą?

nie. ja też taki jestem i pogodziłem się z tym.

Ale to głupie. Często za bardzo staram się przypodobać innym, udaję, że jestem do nich podobna, żeby im zaimponować. Jak mi się podoba jakiś facet, często staram się upodobnić do niego poprzez to, że zaczynam nagle słuchać podobnej muzy, naśladując kogoś styl bycia. Chociaż mam swoje pasje, to pod wpływem innych je zaniedbuję...

Ludzie Cię zaakceptują, polubią kiedy polubisz się. Czy lubisz siebie?

nie muzą akceptować jacek , bo jak ty się akceptujesz to masz wyjebane na to czy inni cie lubią

Nie do końca. Całe życie gram kogoś innego. Wstydzę się swojej osoby, bo nie dorównuję innym.

a czego się boisz?czego wstydzisz?

Tego, że ktoś mnie odrzuci, wyśmieje. Wstydzę się tego, że jestem taka nieśmiała, niezdarna, pełna kompleksów. W przeszłości byłam beznadziejną osobą - strasznie upartą, mało było we mnie pokory, postępowałam głupio i to również powoduje, że mam dość samej siebie.

Wstydzisz się bo nie dorównujesz ... Wiesz że zawsze, w każdej dziedzinie będą ludzie od Ciebie lepsi i ludzi od Ciebie słabsi? Czy wiesz, że jesteś zakompleksiona? To źródło strachu, niepweności ... Czemu siebie nie cenisz? Czemu nie uważasz się za wartościową?

ciężko zmienić komuś samoocenę, ale wielu ludzi się boi , każdy ma lepsze strony gorsze.Potrzebujesz zaufanej osoby , która powie ci co w tobie jest mocne co słabe naprawdę.A nad resztą możesz popracować.Choć nie jest to łatwe.

Każdy człowiek ma jakieś talenty. Coś co mu wychodzi. Problem w tym, żeby próbować w życiu wielu rzeczy aby trafić na to co nam wychodzi. Siedząc i użalając się nad sobą nie zmienisz swojej samooceny. Przypomnij sobie co ostatnio zrobiłaś dobrze (może być ugotowanie obiadu) i powtarzaj to co Ci wyszło. Dodatkowo możesz próbować różnych rzeczy, których nie robiłaś i może jeszcze coś znajdziesz. Jeśli się poddasz - nic się nie zmieni.

Bo tyle złych rzeczy zrobiłam. Nie jestem sobą, bo wydaje mi się, że nie ma człowieka, który doceniłby mnie za to, jaka jestem naprawdę. Czasem tak mi na kimś zależy, że skupiam się tylko na tym, jak tej osobie zaimponować...

to że grasz może powodować ze się odsuwają.To się czuje.Jak będziesz grała nigdy nie spotkasz nikogo kto pozna cię prawdziwą.Nie dajesz sobie szansy tak się zachowująć.Chcesz całe zycie zmieniać maski?

rozumiem Cie autorko. ja tez jestem zakompleksiona, wystarczy ze ktos zwroci mi uwage, albo np jakas kolezanka odezwie sie do mnie nie tym tonem i juz caly dzien o tym mysle. rozmawialam o tym z kilkoma osobami, te osoby zaczely mi wymieniac moje zalety, ale to nie pomaga... wystarczy ze pojawi sie kolo mnie jakas osoba pewna siebie i ja juz czuje sie jak gowno przy niej

polubią:)

Widzę dwie przyczyny do zmiany. 1.Skupiasz na swoich błędach. Po co? Zastanowić się nad błędem warto. Raz może dwa. Ale po co więcej? To wpędzanie się w poczucie winy prowadzi do depresji. Po co Ci depresja? 2.Skupianie się na innych. Nie zbudujesz sobie z NIKIM dobrych relacji jeśli nie popracujesz na sobą. Nad miłością i szacunkiem do siebie. Zacznij od Siebie! Powodzenia !!!

apogeum to siegnelo na 1 roku studiow(teraz jestem na 5), kiedy to zakochalam sie w peny facecie, poznalismy sie w koncu z mojej inicjatywy, byl tak pewny siebie, ambitny, zdolny, inteligentny, ze czulam sie prz nim jak gowno i zachowywalam sie tak, jak w moim przekonaniu bedzie mu sie to podobac, zeby mnie tylko polubil, zaakceptowal itp. balalam sie odezwac slowem, zachowywalam sie jak glupia lalka. slucham podobnejmuzyki do niego, ale przy nim, to juz w ogole udawalam sie nakrecilam na okreslony styl itp. jak latwo sie domyslic nie wyszlo nam i cale szczescie. dzis caly czas walcze o sama siebie, ale jest duzo lepiej:)

Z tego się wyrasta. przyjdzie moment, w którym dojdziesz do wniosku, że wisi Ci to, co inni o Tobie myślą i pomyślą.