juz nie mam sily polegac tylko na sobie

nie mam sie komu wyzalic na wszystko co mnie spotyka, nie mam sie z kim podzielic radoscia. mama, wczesniej nadopiekuncza, teraz stala sie zupelnym przeciwienstwem - jak zlamalam reke, nawet nie spytala jak sobie radze. siostra - wiecznie w centrum zainteresowania, wymaga ode mnie wdziecznosci za kazdy przejaw zainteresowania. tata - uwaza, ze wszyscy ludzie to swinie, a ja sie zachowuje jak "niepelnosprawny umyslowo debil". facet, ktory, jak sie okazalo nadawal na zupelnie innych falach, zostawil mnie dla innej. kolezanki (bo nie przyjaciolki) nie potrafia mnie wesprzec, tylko krytykuja i kaza "wziac sie w garsc", jedyna osoba, ktora miala byc moim przyjacielem okazala sie falszywa i mnie wykorzystala, glupio mi zwierzac sie obcym ludziom, sasiadom, ale juz nie moge dusic w sobie tych wszystkich emocji i bolu. jestem strasznie samotna. i nie piszcie mi "wyjdz do ludzi" bo nie daje rady. ledwo ciagne, nie moge juz liczyc na siebie, potrzebuje pomocy. jesli ktos mi nie poda reki pomocnej to mam nadzieje, ze wydarzy sie wypadek! nawet nie mam czasu isc do psychologa :(