CZY JAKIKOLWIEK NORMALNY FACET CHCIALBY WIAZACSIE Z DZIEWCZYNA Z FOBIASPOLECZNA?

tak.. niestety nie stac mnie na psychologow.. :(

fobiczka nr 2 to ja moge powiedziec ze to ty nie masz takiej fobii skoro masz chlopaka.. ja wolalabym miec chlopaka niz prace z dwojga zlego. przynajmniej zycie mialoby jakis kolor a nie bezsens totalny :(

Poza tym mam wrazenie, ze na spotakniu z facetem cala swoja postawa zniechecasz go do siebie. Meczysz go opowiesciami o fobii na pierwszej randce, do tego masz grobowa mine, bo nic nie przezylas, wiec nie umiesz sie smiac (w twoim mniemaniu). Po takim spotakaniu facet mysli, ze faktycznie cos jest nie tak.

Mozesz isc do psychiatry z kasy przeciez, ale ty wolisz zamknac sie w czterech scianach i narzekac. Sory, ale ktos musi toba wstrzasnac, bo od siedzenia i biadolenia swiat sie nie zmienia.

no ale mowie wam ze nie mecze nikogo opowiesciami o fobii. wstyd mi za to i jak juz musze sie wytlumaczyc dlaczego np nigdy nie mialam faceta czy dlaczego nigdy nie chodzilam na imprezy nie mam przyjaciol to ledwo mi to przez gardlo przechodzi :( tu nie chodzi o opowiesci o fobie tylko sam fakt tego ze zabrala mi zycie a kto normalny chce byc z kims kto nic nie przezyl w tym wieku.. o to mo chodzi :( ale tez z drugiej strony dlaczego mam na spotkaniu grac kogos kim nie jestem , smiac sie i udawac ze jestem super zadowolona ze swojego zycia gdy tak nie jest. czyz szczerosc to nie podstawa???

wiecie.. ok. pojde do psychiatry .. nafaszeruje sie jakimis lekami i co wtedy?? w ogole jak sie czlowiek czuje po takich tabletkach??

Hej:) nie czytalam co pisalas tu, ale chce Ci powiedziec, ze kazdy facet sie moze w Tobie zakochac. Ty jednak patrzysz na swoje zycie przez pryzmat fobii. Ja mam fobię społeczną, mam też kochającego faceta, nie mówiłam mu o tym. Znamy się 4 lata, ale dwa lata nie widzieliśmy się ze sobą. Wtedy jak go poznalam nie mialam fobii spolecznej, wiec nie wiedzial. U niego czulam sie swobodnie. Na poczatku spotykalismy sie tylko u niego. Potem mu powiedzialam o fobii. Jego przyjaciol poznalam po kolei i zawsze u niego. Po prostu tą przestrzen znalam. A balam sie poznac wiecej niz jedna osobe naraz. Nauczylam sie z tym zyc, moj partner tez. Zawsze wyjscia planujemy. Jak nie idzie planowac, to zapraszamy gosci do nas. Badz soba, po prostu. Otworz sie na fobie. Nie zaslaniaj sie nia. Fobia utrudnia zycie jak sie jej nie umie zaakceptowac. Jak zaakceptujesz, postarasz sie z nia zyc, ale tez zwalczac ja z kazdym dniem, malymi kroczkami to bedzie dobrze. Konieczna terapia u psychologa. Przelam sie, zaplanuj to, mysl o tym. Wtedy idz. Ale idz. Moj facet to akceptuje, bo ja nie zyje tylko i wylacznie fobia

Znam juz duzo ludzi. Dlugi czas z nikim sie nie spotykalam. Nadal sie boje, bardzo. Nienawidze obcych miejsc, w ktorych moglabym miec kontakt z obcymi ludzmi. Znajomi moi i chlopaka wiedza o mojej fobii, ale ich juz znam, akceptuje, czuje sie przy nich swobodnie, wiec nie mam wtedy stanow lekowych i objawow fobii. Nikt mnie do niczego nie zmusza. Spotkania towarzyskie sa u nas, ale nikomu to nie przeszkadza. Ja swobodnie mowie im o tym, ze mam fobie. Nie rrobie z tego wielkiego halo. Staram sie nie robic z tego problemu

gdzie Ty pracujesz? napisz proszę, jaka praca nie wymaga kontaktu z ludzmi? i ci w niej dobrze. a no i w błędzie są Ci którzy myślą, że wygląd załatwi sprawę.

moja praca to cos co jest zwiazane z moimi studiami, jakos nauczylam sie na studiach tego co mam robic i .. hmm no jest to praca zwiazana z ludzmi ale .. to jest tak jakby maska moja. ja wchodze w pewna role i nie jestem tam prywatnie z nimi. gdy przychodzi czas na zejscie ze swojej wyuczonej roli.. uciekam i nagle staje sie sobą .. czyli zestrachaną myszą :(

co do wygladu.. moze nie jestem w guscie wszystkich ale jak sie spotykam z kims to ten ktos zawsze na poczatku ma taka pozytywnie zaskoczona minę, ze wygladam slicznie itd.. czyli ze potrafie sie podobac. ale co z tego. to oczywiscie ze nie wystarcza. gdyby wyglad wystarczal faceci zeniliby sie z kukłami.

AsdfgIlonasdf - dalas mi nadzieje, dziekuje :)

coś faceci nie chcą się wypowiadać... a Ty autorko spotykałaś się z facetami?

na razie mialam odwage spotkac sie z 3ema .. żalosne wiem.. ale niestety ..nie wiem czy jest sens znow robic sobie nadzieje :(

i jak było?:) ja z żadnym a mam 23 lata:O

ehh cos tam mówilam.. troche sztucznie, tyle stresu ze masakra, ale wybralam sobie takich z ktorymi na prawde dobrze mi sie rozmawialo w necie. ale oczywiscie co innego net a co innego rzeczywistosc. z jednym poszlam na kawe - została nietknięta..nie bylam w stanie podniesc jej do ust.. no wiec.. porazka :( ale tak sobie pomyslalam ze w sumie nie mam nic do stracenia wiec sama sie zmusilam juz chyba aktem desperacji do tych randek ktore jednak utwierdzily mnie w przekonaniu ze to nie dla mnie :(

smutttttttttaa ja tez mam fobie i powiem ci jako tako tak ze wśród kobiet mam powodzenie wiele sie do mnie usmiecha ale przez ta fobie ja nie potrafie byc z jakaś kobieta z w zwiazku i przez to juz taka jedna kobiete mocno zranilem i teraz unikam ich, chodziaz bym bardzo chcial zyc normalnie i cieszyc sie z zycia z kochana kobieta ale po prostu nie jestem w stanie tego przelamac:(

no wlasnie.. mysle ze jak ktos ma fobie to musi to jakos zwalczyc bo inaczej to nie ma sensu.. zniszczona przeszlosc juz wystarczajaco niszczy szanse na przyszlosc.. i do tego wciaz te problemy ze sobą. ja naprawde nabralam checi na wizyte u lekarza.. tylko wlasnie boje sie co sie ze mna stanie na lekach. jak ja bede sie czuc? ktos jest to w stanie opisac?????

tu leki zbytnio nie pomoga niestety, one jedynie zamulaja czlowieka smutttttttttaa nie martw sie zwyciężymy z tym :)

no wlasnie tez zawsze tak myslalam... boje sie ze np w pracy bede jakas zamulona a musze byc niestety bardzo odppwiedzialna i miec ciagle 100% koncentracji . jak sie napakuje lekami to moga byc problemy wiec ja nie wiem czy to jest wyjscie choc tu niekotrzy doradzają i w sumie to juz sama nie wiem.

mozesz napisać jaki zawód wykonujesz?

pierw z psychologiem porozmawiaj to w tej sytuacji jedyna droga

tylko aby leczenie mialo sens trzeba stosowac sie do zalecen psychologa bo tak inaczej to na darmo wszystko

chlopaka poznalam przez neta a to chyba nie problem dla fobikow? za to pracy nie mam i nie wiem czy bede miala keidys, chyba nigdy... a ty masz prace, ktora jakos musialas dostac, musialas przejsc rozmowe kwalifikacyjna, pokonac inne osoby... wiec jak dla mnie nie masz fobii

nie bylo pokonywania innych osob. dostalam bo pracodawca byl w naglej potrzebie. dobrze.. skoro uwazasz ze to nie fobia to jak to nazwiesz???? bo ja nie wiem jak inaczej to nazwac.. i jeszcze raz powtarzam.. w mojej pracy robie wyuczone rzeczy w kolko to samo.. nie ma tam mnie w tym wszytskim. po prostu jakbym odgrywala role w teatrze.. :( to nie jest zycie. poza praca nie mam zadnego zycia..

nic nie rozumiem, no chyba ze dostalas ta prace po znajomosci???

A nie może być tak, że dla jednego praca, a dla drugiego stworzenie związku może być problemem?

ja zwiazku powaznego tez jeszcze nie mam bo co to za zwiazek chlopak-dziewczyna? dzis są razem, jutro moga nie byc razem

To nieistotne. Jakiś krok zrobiłaś. Zmierzam do tego, że równie dobrze ktoś mógłby stwierdzić, że nie masz fobii, bo masz chłopaka.

facet bez latarki ma racje u niektorych fobia wykazuje swoj stopien w roznych sytuacjach, u kazdego innego wzmaga sie w innych okolicznosciach