NIE POTRAFIĘ OPISAC TEJ NIENAWIŚCI DO RODZINY ...

mam okroponą wredną , chamską, wulgarną bezuczuciową matkę, ojciec stanął po jej stronie sprowadzili mnie na samo dno smieja sie ze mnie, ze jestem gruba, wymiewaja, jak sie biore za diete to jest jeszcze gorzej, bo sie smieja, ze mam sie ruszac, jak chce pobiegac to jeszcze wiekszy smiech ,ze raz pobiegne i tyle nie zamierzam im nic udowadniac, biore to do siebie wszystko, mam depresje matka gotuje jak jej sie zachce, jak chce cos sama ugotowac to rzuca garnkami, drze sie, ze nie potrafie nic i nie moge jak zjem cos to awantura bo za ich kase jak szukałam pracy i np dostałam to wojna, ze jak moge robic za tysiac zł, ze na dojazdy mi nie dadza jak znalalam cokolwiek toi wysmiewanie, ze najgorsze mam najgorszy gust, w ogole jestem beznadziejna.. na swieta ida do spowiedzi, przychodza i sa kurwy, chuje i inne wyzywiska, a potem prosto do komunii wypominanie wszystkiego jestem na skraju, nic mi juz nie pomoże mam chłopaka, ale on bardziej uwaza, ze to moja wina, bo z nimi nie gadam, nie wie chyba jacy sa. kolejna wigilia sama w pokoju zapłakana.. mam ochote sie popelnic samóbjstwo zabili we mnie człowieka

dziewczę... szukaj pracy i brykaj z domu, niech sie sami kiszą w swoim sosie :)

chciałabym miec rodzine, wspaniale swita, dzielic sie opłatkiem czy spiewac kolędy .. u mnie sa klotnie, bo niby moi bracia matke wyporowadzaja z równowagi, tak sie drze, tak kurwuje, ze ja nie jestem w stanie isc tam podzilic sie opłatkiem . próbowałam juz sie zabic, ale w ostataniej chwili cos mnie powstrzymało, wzięłam tez tabletki ale chyba były za słabe mam 20lat i wiem, ze relacji z nimi nie naprawie nigdy i nawet bym nie chciała..

wiecie jakie to uczucie jak cos jesz a z boku ktos podchodzi, mierzy Cie i albo cie zjebie ile jesz albo cie wysmieje, ze wyglądasz jak szafa itd?? mam srednia, normalna budowa..moze dla kogos mam za duzo tu i ówdzie, ale to nie powód by tak kogos traktowac.. oddalabym wszystko za normalna matke i ojca wszystko!!

jest cała masa samotnych ludzi, którzy TEŻ marzą o tym, aby podzielic się z kimś opłatkiem. I wcale nie mówię o szukaniu na siłę faceta, bo w tym stanie psychicznym wdrapiesz sie na pierwszego lepszego jak na szalupe ratunkową). Sadzę, że powinnaś wyjść do ludzi, którzy tak jak ty potrzebują drugiego życzliwego człowieka obok siebie..

mam chłopaka od 3 lat.. ale nie w tym rzecz... mam juz skrzywiony obraz rodziny, mimo ze gdzies tam w srodku chciałabym byc inna dla swoich dzieci, to boje sie ze podswiadomie bede taka jak ona mam dosc tych łez, tego bólu tego sie nie da opisac

juz pomijam fakt, ze od 4 lat nie kupili mi butów na zime ani nic, spoko jestem dorosła, ale ja chodze w zimie w letniej kurtce a w domu coraz to nowsze spodnie LEvisa, skórzane kurtki po 600 zł, kozaki i inne takie...

ok w sumie sa ciekasze tematy ..

dziecko kochane [przytulam cieplutko] szukaj pracy, brykaj z tego domu :)

gdyby to bylo takie proste

Kochana, przytulam Cię mocno. Zwiewaj z tego domu najszybciej jak się da. Wiedz ze wiele osób tak ma, ja też w te święta będę sama, mój ojciec nie wiem gdzie jest, moja matka mnie nie chce, a ja chciałam tylko żeby byli ze mnie zadowoleni. Jak byli razem to się zabijali, teraz przynajmniej spokój mam. Wyrwij się i Ty. Wesołych Świąt!

gdyby to bylo takie proste proste bedzie jak znajdziesz pracę i wynajmiesz jakiś kącik. Działaj, im dłużej bedziesz w tym domu tym trudniej będzie ci się wyrwać

jest taka strona dda.pl - tam są namiary na mityngi; poszukaj:) Trzymaj sie i miej na celu oderwanie się od tego domu. Straszanie mi przykro, że masz z własnymi rodzicami takie jazdy :(

dziewczyno, znajdź jakąś pracę i wynajmij jakiś pokój to na początek później będzie lepsza praca i lepsze mieszkanie dasz radę... zawsze lepiej niż w tym bagnie jesteś w stanie sobie pomóc