Zapraszam do dyskusji koleżanki 25 plus :)

Anke a w jakim wieku jestes?

Cześć, dziewczyny! Czy może się przyłączyć troszkę młodsza? Za miesiąc kończę 24 lata:P

Ja się nad sobą nie użalam, nic mi to nie da. Stało się i już. Czasu nie cofnę, a grunt to iść do przodu, nie oglądać się za siebie. Doświadczenie to fajna sprawa jednak trzeba uczyć się na błędach a nie popełniać tych samych ..:-) Ale to tylko taka moja dewiza życiowa..:-)

26 pięknych, długich lat

oj zmądrzałam, zmądrzałam, teraz jestem ostrożna i facet naprawdę musi mnie powalić na kolana :) mam dość zadowalania się byle portkami, z braku laku i kit dobry... ech, już nie!

w tematach damsko-męskich, dzieciach, obyczajach i seksie wypowiedz się i sprawdź co myślą inni w sondażach na http://www.podane.pl/

dziewczynki, znikam, do popisania niedługo, trzymam za Was kciuki by Wam pod nogi wpadł wreszcie ten właściwy facet :) pozdrawiam! :) :**

Żeby nie było, że wszyscy się zwierzają, a ja nie, to też coś napiszę:). Byłam w dwóch związkach. Pierwszy, licealny, to takie pitu pitu i poznawanie relacji damsko-męskich. Drugi związek - pod koniec studiów, były oświadczyny i miało być na amen, ale, niestety, trzeba było się rozstać. Teraz się z tego cieszę i poszukuję dalej:). Wielce traumatycznych przeżyć nie mam na koncie, to siedzę cicho.

PrzemierzamPolaLasy!!! Ile masz lat? :-)

PPL na pewno spotkasz tego jedynego, ktory bedzie juz na cale zycie :) Jestesmy mlode, wiec jeszcze wszystko przed nami :D

Mam 27 lat:). Jestem wodny znak i kocham lato:).

Nati, jeśli to nie tajemnica, to czemu rozstałaś się z facetem, którego kochasz?

Problemy z jego rodzina, kompletnie sie z nimi nie dogadywalam. Nie ukrywam, ze niekiedy mam trudny charakter i ciezko jest sie ze mna porozumiec, ale nad pewnymi rzeczami nie dalo sie przejsc obojetnie :( Kłocilam sie z nimi, a on jest mocno z nimi zwiazany, w sumie jednym z powodow naszego rozstania - byla jego rodzina. Obecnie pewnie bysmy sie zeszli, ale niestety bo jego rodzina mnie kompletnie nie akceptuje, wiec sytuacja jest mocno zagmatwana.

Hmmm pisze juz 4 posta, w tu żadna ani człowieka nie przywita, ani nic.... :(

Witaj cyklotymiczka :) Dziewczyny pisaly, ze witaja nowe osoby, pewnie nie zwrocilas na to uwagi :)

Trudna sytuacja:(. Nie jest fajnie wchodzić w rodzinę, która Cię nie akceptuje. Facet też ma ciężko, bo jest pomiędzy Tobą i rodziną. A czego oni w Tobie nie akceptują? Nie musisz pisać, jak to zbyt osobiste.

A ja wam powiem moje kochane ze to tak z tym mezem to pieknie zawsze nie jest! stracicie wiekszosc swojej niezaleznosci,jak przyjdzie dziecko to juz calą!ja juz prawie 28lat,2lata po slubie ,1,5 roczny bobas.... i zadnej sielanki nie ma...a gdzie to zycie panienki??

Dzięki :)

Cyklotymiczka, matka tematu kłania się nisko i wita uroczyście nową członkinię klubu;). Hehehe:). Bądź pozdrowiona, dobra kobieto!:)

Wielu rzeczy we mnie nie akceptuja. Od samego poczatku mnie nie lubili :( Fakt, ja tez jestem sobie winna bo gdybym w niektorych sytuacjach postapila inaczej, moze nie byloby tak zle. A juz na pewno dzisiaj moj byly nie mialby takiego dylematu czy do mnie wrocic. Ciagnie nas do siebie, dobrze nam ze soba, a jednak rodzina stoi na przeszkodzie :( Na chwile obecna nie da sie tego obejsc, dlatego nie wiem czy w ogole jeszcze cos z tego bedzie :(

Dzięki :) Oj jak jest źle z rodziną, to ciężka sprawa. Ja miałam faceta, matka jego - samotna, totalnie w nim zakochana i zazdrosna. I zauważyłam już w końcu, że zaczynam jej robić na złość, w sensie wykorzystując jego słabą pamięć, zabierać, kiedy potrzebowała ;) i tak całe życie?? nieeeee........

Coś tracisz, ale też coś zyskujesz. Też akurat nie marzę o dziecku, nie widzę siebie jako matki po prostu, za to drugą polówkę chętnie bym znalazła, o ile gdzieś na mnie czeka.

Mnie np nie lubiła za to, że ja "zmuszałam" jej synka do sprzątania ;P i rzucała często jakieś złośliwostki, których on nie zauważał, o zgrozoooo!!

Kurcze, Nati, współczuję:(. A myślisz, że, jeśli byś się postarała i dała z siebie wszystko, to oni mogliby Cię z czasem zaakceptować? Bo przecież po ślubie bylibyście rodziną i widywalibyście się dość często, więc gra warta świeczki.

PPL ja bym bardzo chciala moc sie do nich zblizyc. Zmienil mnie ten rok od rozstania, ale oni i tak by w to nie uwierzyli. Poza tym nie chca sie do mnie przekonac. Ich najwiekszy argument przeciwko mnie - to przeszlosc. Nie bedzie ich interesowalo co jest teraz bo nigdy nie byli wobec mnie szczerzy :( Wiem, ze moj byly ma ciezki orzech do zgryzienia. Gdyby nie rodzina, dzisiaj na pewno juz bysmy ponownie ze soba byli.

'A ja wam powiem moje kochane ze to tak z tym mezem to pieknie zawsze nie jest! stracicie wiekszosc swojej niezaleznosci,jak przyjdzie dziecko to juz calą!ja juz prawie 28lat,2lata po slubie ,1,5 roczny bobas.... i zadnej sielanki nie ma...a gdzie to zycie panienki??' Ja szukam rozumnego męża, z którym da się dogadać i podzielić obowiązki. Nie żal mi życia panienki, chcę robić coś sensownego w życiu, chcę mieć swoją rodzinę:). Nie liczę na sielankę, chcę mieć ten rodzinny pierdolnik:).

Nati, a co Ty takiego strasznego zrobiłaś w tej przeszłości, bo to aż brzmi nieprawdopodobnie! Nikt nie skreśla człowieka z byle powodu:(.

Mam trudny charakter. Bylam bardzo butna. Popelnilam sporo bledow, za ktore teraz niestety place :( Zmienilam sie, zrozumialam, ze tak nie mozna. Bylabym w stanie ich zaakceptowac i wybaczyc to co mi zrobili ( a zrobili bardzo duzo zlego, strasznie przez nich cierpialam), byleby moc wrocic do bylego. Smutne jest to, ze sie kochamy, moglibysmy sprobowac, a jedyna, ale powazna przeszkoda jest rodzina :(

No to Nati, jak masz w sobie tyle siły i samozaparcia, by naprawić to, co się spsuło, to działaj!:)

Nati Trzymam kciuki za Was, żeby Wam się udało. Walczcie,prawdziwa miłość - jest w stanie rozwalić każdy mur przeciwności..;-)