nieudany związek z jedynakiem

Mimo że razem jesteśmy od 8 lat, a od półtora roku po ślubie, jego więź z rodzicami jest silniejsza niż ze mną. Każdy weekend spędza z nimi, i mawia "żona to nie rodzina" Oboje jesteśmy już sporo po trzydziestce, ale on wciąz nie czuje się na siłach zostac ojcem. Co więcej, ma też zaburzenie seksualne które objawia się tym, że ma problemy z wytryskiem - jest w stanie osiągać go tylko kiedy sam się pieści :( Od lat proponuję wizytę u seksuologa, ale mnie zbywa. Czy ktoś miał podobne problemy? Czy udało się wam je rozwiązać? Zastanawiam się nad separacją i rozwodem - chyba mnie już nie kocha, o ile kiedykolwiek mnie kochał.

i ty chcesz z nim jeszcze dziecko?????????? na leb ci padlo?

a z kim mam mieć dziecko jak nie z mężem?

i oczywiście wszystko przez to, że jest jedynakiem

to ma byc maz? a pozniej zalozysz topa mam dziecko maz jezdzi do ammuni albo sie do mamuni wypreowadzil nie pomaga mi i kocha sie ze man raz na ruski rok,puknij sie w glowe z kim ty sie zwiazalas? iz takim nieodpowiedzuialnym facetem dzieci chcesz plodzic? :o masakra :o

Rozwiedź się z nim :O

własnie uciekam z 8 letniego małżeństwa z kimś takim

Zona to nie rodzina, więc z jakiej okazji dziecko ma być rodziną :O

no bo żona to nie rodzina i takie są fakty. chyba że se krew przetoczycie i skóre przeszczepicie :O :O dziecko to juz tzoś innego

no raczej na pewno nie kocha Cie skoro nie chce sie z TOba rozmnażać... póki jesteś młoda szukaj nowego

jak to: "żona to nie rodzina"????? ma się rodzinę pochodzenia, a potem, jak się założy - to swoją własną - w skład tej rodziny wchodzi żona/mąż i ewentualne wspólne dzieci;

pani pikusowa byliście po ślubie? czy udało ci się jakoś ułożyć życie? boję się, że mężczyźni będą myśleć, że skoro jestem po rozwodzie, to nie nadaję się do związku. jego problemy seksualne i niechęć do założenia rodziny w sensie posiadania dzieci to chyba nawet ślub kościelny mi ułatwią. niełatwo przyznac się przed sobą, że źle zainwestowało się wieloletnie uczucia i zmarnowało tyle lat życia :/

to znaczy unieważnienie małżeństwa - jesteśmy po ślubie kościelnym. to mnie tez bardzo boli. tak jak ktoś pisał, mąż odmawia mi współżycia, ale nie chce też się leczyć. nawet nie mam z kim o tym rozmawiać...

człowiek sie dusi łatwo ci powiedzieć. niełatwo się przyznać do błędów w sferze emocjonalnej. wyszłam za mąż z miłości - kierowałam się też nadzieją, że po ślubie dojrzeje i dorośnie do bycia mężem i ojcem. co mi przyjdzie teraz z pukania się w łeb, jak mi grzecznie radzisz? może wczuj się w moją sytuację zamiast rzucac we mnie kamieniami.