mamusie pomóżcie-dlaczego moja mała tak się panicznie boi obcych

jestem tym załamana,moja roczna córeczka wpada w szał na widok obcych,nawet jak ci nie biora jej na ręce ale po prostu są w pokoju,mała krzyczy,aż kaszle z płaczu.Nie wiem o co chodzi,na codzień jest wesołą,energiczna dziewczynką.Mało przebywa z ludzmi z racji tego,że my z mężem oboje pracujemy a niania bierze ją tylko na spacery i do mojej rodziny,nigdzie więcej w sumie nie mamy gdzie chodzić.Co ja mogę zrobic by nie była takim cykorem?Rodzina i znajomi mówią mi,że jej zachowanie nie jest normalne...:(

A niania jest zaufana? Mała ją zna? Jak długo pracuje? Pierwsze co mi przyszło do głowy, to to, że coś z nianią jest nie tak.

moja tez tak miała myslałam ze nic nie pomoze ale samo przeszło

Niania to moja siostra,którą mała kocha tak jak mnie i wzajemnie więc w niani nie ma problemu na pewno,mała po prostu reaguje tak na obcych.

Ona-ale twoja też tak aż krzyczała?,że w sumie to trzeba uciekać z nią gdzie pieprz rośnie, a dodam,że to tych "obych"wprawia w zakłopotanie bo nie jest im miło z tym...

niech się uczy, całe życie do mamusi uciekać nie będzie. zostaw ją , niech sobie poryczy aż się oswoi

no pewnie,ale rada- w dupe dać...proszę cię.Ona jest dla nas wszystkim,jak dziś usłyszałam przez telefon,że krzyczy bo widzi kuzyna to serce mi pękło...kurde,nie wiem ..to pewnie wina tego,że w sumie zna baaardzo mało osób,tylko te same osoby w dodatku,no ale my nie mamy gdzie i do kogo jeżdzić..

proszę mamusie,piszcie jakieś rady,chętnie was wysłucham(wyczytam)

No,a Twoja siostra nie zabiera małej na place zabaw,czy do jakiegoś centrum zabaw,gdzieś,gdzie mogłaby pobyc troszkę z innymi dziećmi?

to nie ma nic do rzeczy jest pewien etap ktory dziecko musi przejsc nic na sile

czy jak się oswoi to jej mija? Czy jak to jest?

słuchajcie-my mieszkamy na wsi,nie ma takich rzeczy jak plac zabaw czy coś,po drugie każdy żyje swoim życiem,ja nie przyjażnie się z nikim tutaj kompletnie prócz mojej rodziny,takie życie,nie są to osoby do towarzystwa dla mnie,uważają mnie za wielką panią bo pracujemy oboje z mężem i sporo mamy..ale nie ważne,nie o tym temat,mała rzeczywiście zna bardzo mało ludzi,po za tym jest zimno,jak przyjdzie lato to będziemy jeżdzić nad morze,na różne wycieczki,a teraz...w sumie tylko spacery i odwiedziny u mojej rodziny(te same osoby wciąż)

No to bez urazy,ale jak dziecko zna 5-10 osób ciągle tych samych nie przebywa z nikim nowym no to się nie dziwię,ze się boi . A siostra nie moze jeździć z nią do miasta,na jakieś place zabaw,czy coś?

dziecko tak ma - mój synek ma tak samo- krzyczy płacze trzyma mnie za szyje i dosłownie wspina sie po mnie - nie płacze tylko na tych których zna: moich rodziców, teściów, czy brata z rodziną - myśle że mu przejdzie kiedyś - absolutnie nic na siłe - bo bedzie miał traume, mama moja stwierdzila ze jeszcze sie będzie jąkał potem itd - zresztą sama widze ze potrafi płakać potem strasznie w nocy - póki co staram sie wychodzić do ludzi, do sklepów - oswajać powoli jak ktoś przyjdzie to najpierw gdzieś obok na rękach - no i najlepiej u siebie zabawić zabawkami - i synek zajmie sie a ludzi oleje -

ja też tak robie,staram się oswajać,zabawiam jakoś ale ona wspina się po mnie,chowa buzię i wtula we mnie czy w siostrę,zależnie kto z nią jest.Kurde,nie wiem,sama też uważam,że moja rodzina przesadza mówiąc,że to nienormalne.To tylko dziecko,z czasem chyba nabierze odwagi,ale od dziś postanowiałam,że więcej będziemy ją z mężem zabierać np. na zakupy gdzie gdziekolwiek.